του Ζιζανίου το 1ον

Επεσε στην αντίληψή μου ένα της τσέπης ημερολόγιο του 1986 ,όπου κει τηλέφωνα και ονόματα, έφεραν στο προσκήνιο θύμισες και ιστορίες του χρόνου που διάβηκε, αυτού του αδάμαστου παντοκράτορα, που δεν ξέρει τίποτ'αλλο, από την μεταβολή και την φθορά, ναι σε καθε τι που υπάρχει στο στερέωμα. Διαφωνόντας το Ζιζάνιο στην άποψη ετούτη , υποστηρίζει , πως όπου ύλη ανύπαρκτη, ξένος είναι κι' ο χρόνος. Φυσικός δεν είμαι για να ξέρω παρα-πέρα. Πετάω την κοτσάνα μου και ο προβληματισμός ανήκει εις εκείνον που διαβάζει. Να του νού τα βάσανα σαν κι'εισαι γερασμένος, νεανικής ύλης στερούμενος , δυνατότητα φίλε δεν έχεις για να στρέψης μια βαλβίδα 180 μοίρες , αποτρέποντας της απαισιοδοξίας το παρόν. Διαβάζω ονόματα και νούμερα" ευκλεών" της ζωής ανθρώπων, που πολιτευόμενοι λύνουν προβλήματα δικά τους, επαγγελόμενοι μπούρδες κι'αοριστίες με ανταλλαγή το ν στο ονοματάκι τους- στης ψήφου την ημέρα.Είναι να γελάς,να γελάς με την ανθρώπινη ,να το ειπώ? την φρονιμάδα! Κοντεύει μια δεκαετία που το πλήρωμα του χρόνου άγγιξε καμπόσους, ξεχνά ο άνθρωπος, η μνήμη είναι κοντή, μα θα τηλεφωνήσω αύριο κιόλας , θέλω να μάθω αν βρίσκεται στην Κρήτη κάποιος που φίλος ήτανε και εξακολουθεί να είναι.Τηλέφωνο είχε το μικρό ημερολόγιο.Θα δοκιμάσω.Η ανταλλαγή απόψεων είναι πάντα ωφέλιμη.λορνιόν.-