Σαν να άνοιξε το ντουλάπι της Ιστορίας. Οι παλιές δόξες του... σοσιαλισμού ξεχύθηκαν στα σκαλιά της Ιπποκράτους Της Μαριλης Mαργωμενου «Χάρη μου! Χάρη!» - η κυρία είναι σε παραλήρημα ευτυχίας. Τέτοιος ενθουσιασμός για τον Χάρη Καστανίδη έχει να εκδηλωθεί από την εποχή που φορούσε ζιβάγκο.Αλλά αν δεν είχε τόση ζέστη στο πεζοδρόμιο της Ιπποκράτους απόψε, ακόμη και τα ζιβάγκο θα έβγαιναν από τις ντουλάπες.Τραγουδώντας «το 'πε, το 'πε ο παπαγάλος, στο Μαξίμου πάει άλλος», ένα πράσινο τσούρμο χοροπηδάει στη μέση του δρόμου: από τη σοσιαλίστρια Κολωνακίου με το κανίς που γαβγίζει την ντουντούκα μέχρι τον εβδομηντάρη παλαιοπασόκο που κρατάει την ντουντούκα και κοιτάζει το κανίς σαν καπιταλιστικό δαίμονα.Παραζάλη της νίκηςΑλλά μες στην παραζάλη της νίκης, φθάνει ένα «Η γη να τρέμει, ο ήλιος ανατέλλει!» για να γίνουν όλοι εδώ πάλι σύντροφοι. Κι ας σε πατάει απ' τη μία ο ηχολήπτης που παλεύει να πιάσει τη φωνή του Γιάννη Λοβέρδου κι ας χώνεται στο πλευρό σου ο αγκώνας του Κώστα Γείτονα, που σαν ανθρακωρύχος σκάβει λαγούμι μες στο πλήθος να βγει μπροστά στις κάμερες.Είναι σαν να 'χει ανοίξει διάπλατα το χρονοντούλαπο της Ιστορίας κι από μέσα του οι παλιές δόξες του σοσιαλισμού να ξεχύθηκαν στα σκαλάκια της Ιπποκράτους: ο Νίκος Σηφουνάκης καπνίζει ένα πουράκι κι αγναντεύει τα πλήθη σαν άλλοτε. Ο Γρηγόρης Νιώτης, πλέον με μαλλί λευκό και με χαμόγελο ακόμη πιο λευκό. Η Σοφία Σακοράφα, που ξεσηκώνει την κραυγή ενθουσιασμού μιας γιαγιάς: «Ρίξε ακόντιο, Σοφία!». Κι ύστερα ακολουθεί και αναπαράσταση ρίψης αλλά σε slow motion, ηλικίας ένεκα.Αφόρητη πίεσηΚαι ξαφνικά… «Ο Γιώργος! Ερχεται ο Γιώργος!». Σαν τα ηλιολούλουδα όταν ανατέλλει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ, όλα τα κεφάλια γυρνούν προς την πλευρά της Σκουφά. Καπνογόνα ανάβουν, ο Πάρις Κουκουλόπουλος παγιδεύεται ανάμεσα σε δύο κάμερες και μόνο το κεφάλι του προεξέχει, ο Στέφανος Τζουμάκας θερίζει όποιον βρει μπροστά του για να προϋπαντήσει τον αρχηγό. Ολοι θέλουν να πάνε προς τον πρόεδρο κι όταν στέκεσαι ανάμεσα στον πρόεδρο και την πόρτα, τίποτε δεν εγγυάται πως θα επιβιώσεις.Η πίεση του σοσιαλισμού γίνεται αφόρητη - ευτυχώς, πίσω μου είναι κάτι μαλακό και με προστατεύει. Γυρίζω και συνειδητοποιώ πως είναι η κοιλιά του προέδρου της ΑΔΕΔΥ, του Σπύρου Παπασπύρου!«Ωχ, Θεέ μου», αγκομαχά ο Γιάννης Μίχας. Είναι μόλις μισό μέτρο μακριά μου κι όμως, ανάμεσά μας παρεμβάλλονται δύο πασόκοι κι ένας καμεραμάν. Πίσω από τις ιδρωμένες πλάτες, μέσα από σηκωμένα μπράτσα, ίσα που βλέπω τον Γιώργο Παπανδρέου.ΠανευτυχήςΠανευτυχής μες στον πανζουρλισμό, περνάει την πύλη και καθώς απελευθερώνεται από την πίεση, εκτινάσσεται εορταστικά, σαν φελλός σαμπάνιας μες στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Η πόρτα κλείνει πίσω του, σε δευτερόλεπτα τα φώτα των καμερών σβήνουν και το πανηγύρι τελειώνει.Οικεία φιγούραΤσαλαπατημένη και κάθιδρη ανεβαίνω τη Σκουφά. Στο ύψος της Ομήρου, μια οικεία φιγούρα βγαίνει από μία λιμουζίνα. Κάτι πάει λάθος μ' αυτήν την εικόνα: είναι ο Γιώργος Αλογοσκούφης, χωρίς γραβάτα και μ' ένα χαμόγελο τόσο πλατύ, που με κάνει να γυρίσω ξανά το κεφάλι, να βεβαιωθώ πως είναι αυτός.«Τι τον κοιτάς περίεργα;» - ένας τύπος με πράσινη σημαία στον ώμο γελάει όπως με βλέπει από απέναντι. Κι όπως πλησιάζει, μου κάνει συνωμοτικά: «Κι αυτός για μπάνιο είχε πάει, κορίτσι μου!».ΜελαγχολίαΗ γαλάζια μελαγχολία του Συντάγματος: πενήντα περίλυποι Οννεδίτες να κουβαλάνε δεμάτια με σημαίες που έμειναν αμοίραστες - γιατί μόνο μεσίστιες θα μπορούσαν να κυματίσουν απόψε! Δέκα λεπτά μετά τα πρώτα exit pols και οι γιγαντοοθόνες έχουν ήδη βουβαθεί. Μισομαραμένα δεντράκια στις γλάστρες, μισομαραμένες κυρίες στους πάγκους. Ούτε η συλλογή lalaounis που εκτίθεται πλήρης σε λαιμούς και δάκτυλα δεν μπορεί να φωτίσει τη θλίψη τους. Και σαν να μην έφθαναν όλα τ' άλλα, κάθε τόσο τρεις Πασόκοι μ' ένα Πεζό κάνουν το γύρο της πλατείας Συντάγματος, και με το που περνούν μπρος απ' το κιόσκι μαρσάρουν ανεμίζοντας πράσινα λάβαρα και παίζοντας στην κόρνα σοσιαλιστική συμφωνία. Αν το βλέμμα σκότωνε, οι Οννεδίτες του Συντάγματος θα ήταν ήδη φυλακή. Οσο για τους Πασόκους του Πεζό… εκείνοι είναι ήδη στον παράδεισο!

kathimerini