Εμείς και ο Κόσμος: Χρονιά αναγκαστικής ανακαίνισης
Είναι τόσοι πολλοί οι ειδικοί στις αρνητικές προβλέψεις και στην καταστροφολογία, που ένα πράγμα είναι σίγουρο για το 2012: Δεν θα έχουμε έλλειψη από κακά μαντάτα και προφητείες, τόσο για την χώρα όσο και για την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι μέσα στο 2012 δεν θα υπάρξει «ημερομηνία λήξης» στα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα (διεθνώς, διότι ας μην ξεγελιόμαστε: Η κρίση δεν είναι ελληνική, ούτε καν κρίση του ευρώ. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο επαναφόρτισης του συστήματος)
Προσωπικά, θεωρώ πολύ πιθανόν πλέον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ξεπεράσει εντελώς την απροθυμία της και τα απαγορευτικά της Γερμανίας, και να παρέμβει ακόμα πιο πολύ στις αγορές κρατικών ομολόγων, όσο και στην κυκλοφορία νέου χρήματος, κάτι το οποίο έμμεσα ήδη ξεκίνησε στην διατραπεζική αγορά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οικονομίες και οι κοινωνίες της Ευρωζώνης δεν θα γλιτώσουν τα δεινά της ύφεσης, που σχεδόν φαίνεται ότι θα μεταφερθεί και στον Βορρά των ισχυρών, όχι μόνο στον χρεωμένο Νότο .
Και φυσικά έχουμε πειστεί ότι οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της δημοσιονομικής ισορροπίας ώστε να έλθει η ανάκαμψη, αναγκαστικά κάνουν τα πράγματα… χειρότερα, πριν τα βελτιώσουν. Το περίφημο αξίωμα’» του Schumpeter περί δημιουργικής καταστροφής στην οικονομία, μας έχει γίνει ευαγγέλιο και κανόνας, ώστε να αντέχουμε τις φάσεις μετάλλαξης και νοικοκυρέματος, πριν την επανεκκίνηση της μηχανής παραγωγής πλούτου. «Σας πιέζουμε για να επιβιώσετε», είναι το υποσυνείδητο μήνυμα των εποχών.
Αν και η ευρωζώνη είναι μάλλον πολύ δύσκολο να καταρρεύσει το 2012, θεωρώ ότι δεν θα υπάρξει ταυτόχρονα οριστικό τέλος στις αμφιβολίες για την τύχη του ευρώ. Έχει στοιχηθεί όλο το σύστημα πίσω από την βραδυπορία των Βρυξελλών, οπότε μην περιμένουμε να γίνει κανένα μεγάλο άλμα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση: Τόσο οι αναθεωρήσεις των Συνθηκών όσο και η επικύρωσή τους, χρειάζονται χρόνο οπότε και θα έχουμε μια συνεχή αβεβαιότητα για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων, με την υψηλή εποπτεία πάντα του γαλλογερμανικού άξονα, και όχι με ριζικές αλλαγές στη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι δύο πόλοι του παγκόσμιου σκηνικού που έχουν ειδικό βάρος ( ΗΠΑ, Κίνα). Στις ΗΠΑ, αν και τα πρόσφατα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η οικονομία τους τα πάει καλύτερα και ο Ομπάμα δείχνει πρόθεση ώστε η δημοσιονομική στήριξη σταδιακά να αποσύρεται, υπάρχουν κάποιες επικίνδυνες εστίες, πέραν της μεγάλης ανοιχτής πληγής( χρέος): Η αγορά κατοικίας εκεί μπορεί να δείχνει σημάδια σταθεροποίησης, όμως οι τιμές θα συνεχίσουν να πιέζονται από τα αδιάθετα αποθέματα κατοικιών που βρίσκονται υπό κατάσχεση ή έχουν ήδη κατασχεθεί από τις τράπεζες. Και όλα σε μια οικονομία, ξεκινούν όπως ξέρουμε, από την οικοδομή! Μάλλον η Fed θα αναγκαστεί σε έναν τρίτο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης, όπως έκανε από την κρίση του 2008 και μετά.
Στην δε Κίνα μάλλον θα καταγραφεί βραδύτερος ρυθμός ανάπτυξης σε σχέση με τους διψήφιους ρυθμούς του παρελθόντος, όχι όμως και ανώμαλη προσγείωση. Τεράστιο πρόβλημα φυσικά η χαμηλή ιδιωτική κατανάλωση, αλλά καλό είναι και εκεί να βλέπουμε την αγορά κατοικιών στην οποία αν και η επιβράδυνση της ζήτησης δεν έχει ακόμα μεταφραστεί σε χαμηλότερες τιμές, ο όγκος των αγοραπωλησιών σε σπίτια, έχει πέσει δραματικά. Λογικό είναι κάποια στιγμή να ακολουθήσουν και οι τιμές. Αλλά εδώ φαίνεται ότι η ανελευθερία στις αγορές, δρα… επιτυχώς: Στην Κίνα οι αρχές επεμβαίνουν όταν χρειάζεται και πχ, αν οι κατασκευές κάνουν βουτιά, το υπουργείο οικονομίας αναγκάζει τις τράπεζες να δανείσουν σε άλλους κλάδους, οπότε και είδαμε στο 2011 να κρατάνε οι κινεζικές εξαγωγές. Έχει και κάποια θετικά η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία…
Και φυσικά απορείτε γιατί δεν κάνουμε πρόβλεψη για την Ελλάδα, για την ανακαίνιση δηλαδή στο σπίτι μας. Η αλήθεια είναι ότι παραδώσαμε τα κλειδιά στους διαχειριστές της πολυκατοικίας, οπότε όσο και αν διορθώνουμε τα υδραυλικά, τα ηλεκτρολογικά ή την κουζίνα, η κεντρική θέρμανση, η υδροδότηση και η ηλεκτροδότηση, ρυθμίζεται από τους διαχειριστές, δυστυχώς σε σχέση και με τις ανάγκες των υπόλοιπων διαμερισμάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς δεν πρέπει να φτιάξουμε τις συσκευές και το δικό μας δίκτυο, ώστε όποτε μας δίνουν ρεύμα και νερό, να μην πηγαίνει χαμένο. Αλλά εμείς προτιμάμε να παίρνει ο καθένας τις βρύσες και τις λάμπες που θέλει και να το παίζει και… τεχνίτης. Τώρα όμως που μας έβαλαν μάστορα από την πολυκατοικία, ειδικό και γνώστη υποτίθεται, για να δούμε πώς… θα συνεννοηθούμε!
Είτε σε δραχμές, είτε σε ευρώ, εμείς θα πληρώσουμε τόσο τα πράγματα για την ανακαίνιση του σπιτιού όσο και τους λογαριασμούς μετά. Αν μας τα χρεώσουν σε ευρώ, καλό είναι να δούμε από πού τα ψωνίσανε και πόσο μας τα χρέωσαν. Αν μας αφήσουν να τα πάρουμε εμείς σε δραχμές, δυστυχώς θα τα πάρουμε πανάκριβα και φυσικά εμείς οι ίδιοι, θα τα υπερτιμολογήσουμε…
Έχω την αίσθηση ότι θα αναγκαστούμε να κόψουμε τιμολόγιο σε ευρώ, απλά θα μας επιβάλουν να τα τοποθετήσουν αυτοί στο σπίτι, διότι δέκα χρόνια τώρα εμείς τα ρημάξαμε…www.elzoni.gr
Γράφει ο
Ηλίας Καραβόλιας
Ηλίας Καραβόλιας
Το σίγουρο είναι πάντως ότι μέσα στο 2012 δεν θα υπάρξει «ημερομηνία λήξης» στα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα (διεθνώς, διότι ας μην ξεγελιόμαστε: Η κρίση δεν είναι ελληνική, ούτε καν κρίση του ευρώ. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο επαναφόρτισης του συστήματος)
Προσωπικά, θεωρώ πολύ πιθανόν πλέον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ξεπεράσει εντελώς την απροθυμία της και τα απαγορευτικά της Γερμανίας, και να παρέμβει ακόμα πιο πολύ στις αγορές κρατικών ομολόγων, όσο και στην κυκλοφορία νέου χρήματος, κάτι το οποίο έμμεσα ήδη ξεκίνησε στην διατραπεζική αγορά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οικονομίες και οι κοινωνίες της Ευρωζώνης δεν θα γλιτώσουν τα δεινά της ύφεσης, που σχεδόν φαίνεται ότι θα μεταφερθεί και στον Βορρά των ισχυρών, όχι μόνο στον χρεωμένο Νότο .
Και φυσικά έχουμε πειστεί ότι οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της δημοσιονομικής ισορροπίας ώστε να έλθει η ανάκαμψη, αναγκαστικά κάνουν τα πράγματα… χειρότερα, πριν τα βελτιώσουν. Το περίφημο αξίωμα’» του Schumpeter περί δημιουργικής καταστροφής στην οικονομία, μας έχει γίνει ευαγγέλιο και κανόνας, ώστε να αντέχουμε τις φάσεις μετάλλαξης και νοικοκυρέματος, πριν την επανεκκίνηση της μηχανής παραγωγής πλούτου. «Σας πιέζουμε για να επιβιώσετε», είναι το υποσυνείδητο μήνυμα των εποχών.
Αν και η ευρωζώνη είναι μάλλον πολύ δύσκολο να καταρρεύσει το 2012, θεωρώ ότι δεν θα υπάρξει ταυτόχρονα οριστικό τέλος στις αμφιβολίες για την τύχη του ευρώ. Έχει στοιχηθεί όλο το σύστημα πίσω από την βραδυπορία των Βρυξελλών, οπότε μην περιμένουμε να γίνει κανένα μεγάλο άλμα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση: Τόσο οι αναθεωρήσεις των Συνθηκών όσο και η επικύρωσή τους, χρειάζονται χρόνο οπότε και θα έχουμε μια συνεχή αβεβαιότητα για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων, με την υψηλή εποπτεία πάντα του γαλλογερμανικού άξονα, και όχι με ριζικές αλλαγές στη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι δύο πόλοι του παγκόσμιου σκηνικού που έχουν ειδικό βάρος ( ΗΠΑ, Κίνα). Στις ΗΠΑ, αν και τα πρόσφατα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η οικονομία τους τα πάει καλύτερα και ο Ομπάμα δείχνει πρόθεση ώστε η δημοσιονομική στήριξη σταδιακά να αποσύρεται, υπάρχουν κάποιες επικίνδυνες εστίες, πέραν της μεγάλης ανοιχτής πληγής( χρέος): Η αγορά κατοικίας εκεί μπορεί να δείχνει σημάδια σταθεροποίησης, όμως οι τιμές θα συνεχίσουν να πιέζονται από τα αδιάθετα αποθέματα κατοικιών που βρίσκονται υπό κατάσχεση ή έχουν ήδη κατασχεθεί από τις τράπεζες. Και όλα σε μια οικονομία, ξεκινούν όπως ξέρουμε, από την οικοδομή! Μάλλον η Fed θα αναγκαστεί σε έναν τρίτο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης, όπως έκανε από την κρίση του 2008 και μετά.
Στην δε Κίνα μάλλον θα καταγραφεί βραδύτερος ρυθμός ανάπτυξης σε σχέση με τους διψήφιους ρυθμούς του παρελθόντος, όχι όμως και ανώμαλη προσγείωση. Τεράστιο πρόβλημα φυσικά η χαμηλή ιδιωτική κατανάλωση, αλλά καλό είναι και εκεί να βλέπουμε την αγορά κατοικιών στην οποία αν και η επιβράδυνση της ζήτησης δεν έχει ακόμα μεταφραστεί σε χαμηλότερες τιμές, ο όγκος των αγοραπωλησιών σε σπίτια, έχει πέσει δραματικά. Λογικό είναι κάποια στιγμή να ακολουθήσουν και οι τιμές. Αλλά εδώ φαίνεται ότι η ανελευθερία στις αγορές, δρα… επιτυχώς: Στην Κίνα οι αρχές επεμβαίνουν όταν χρειάζεται και πχ, αν οι κατασκευές κάνουν βουτιά, το υπουργείο οικονομίας αναγκάζει τις τράπεζες να δανείσουν σε άλλους κλάδους, οπότε και είδαμε στο 2011 να κρατάνε οι κινεζικές εξαγωγές. Έχει και κάποια θετικά η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία…
Και φυσικά απορείτε γιατί δεν κάνουμε πρόβλεψη για την Ελλάδα, για την ανακαίνιση δηλαδή στο σπίτι μας. Η αλήθεια είναι ότι παραδώσαμε τα κλειδιά στους διαχειριστές της πολυκατοικίας, οπότε όσο και αν διορθώνουμε τα υδραυλικά, τα ηλεκτρολογικά ή την κουζίνα, η κεντρική θέρμανση, η υδροδότηση και η ηλεκτροδότηση, ρυθμίζεται από τους διαχειριστές, δυστυχώς σε σχέση και με τις ανάγκες των υπόλοιπων διαμερισμάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς δεν πρέπει να φτιάξουμε τις συσκευές και το δικό μας δίκτυο, ώστε όποτε μας δίνουν ρεύμα και νερό, να μην πηγαίνει χαμένο. Αλλά εμείς προτιμάμε να παίρνει ο καθένας τις βρύσες και τις λάμπες που θέλει και να το παίζει και… τεχνίτης. Τώρα όμως που μας έβαλαν μάστορα από την πολυκατοικία, ειδικό και γνώστη υποτίθεται, για να δούμε πώς… θα συνεννοηθούμε!
Είτε σε δραχμές, είτε σε ευρώ, εμείς θα πληρώσουμε τόσο τα πράγματα για την ανακαίνιση του σπιτιού όσο και τους λογαριασμούς μετά. Αν μας τα χρεώσουν σε ευρώ, καλό είναι να δούμε από πού τα ψωνίσανε και πόσο μας τα χρέωσαν. Αν μας αφήσουν να τα πάρουμε εμείς σε δραχμές, δυστυχώς θα τα πάρουμε πανάκριβα και φυσικά εμείς οι ίδιοι, θα τα υπερτιμολογήσουμε…
Έχω την αίσθηση ότι θα αναγκαστούμε να κόψουμε τιμολόγιο σε ευρώ, απλά θα μας επιβάλουν να τα τοποθετήσουν αυτοί στο σπίτι, διότι δέκα χρόνια τώρα εμείς τα ρημάξαμε…www.elzoni.gr
No comments:
Post a Comment