Friday, June 13, 2014

ΑΤΖΕΝΤΑ 12:13 Η Αθήνα με τα μάτια της Βικτόρια Χίσλοπ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΤΖΕΝΤΑ 

Η Αθήνα με τα μάτια της Βικτόρια Χίσλοπ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
Η Βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ πολιτογραφημένη «Αθηναία».
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Οταν είχα μιλήσει για πρώτη φορά με τη Βικτόρια Χίσλοπ, τη Βρετανίδα συγγραφέα που έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο μέσα από το μπεστ σέλερ «Το Νησί», μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που έβλεπε την Ελλάδα, τους Ελληνες και την Αθήνα. Η φρέσκια ματιά της, μια φυσική περιέργεια και κυρίως η δίψα της να ανοιχθεί χωρίς προκαταλήψεις σε μια κουλτούρα που μόλις είχε αρχίσει να γνωρίζει την τροφοδοτούσαν με καταπληκτική ενέργεια και την έφερναν όλο και πιο κοντά μας.

Η Ελλάδα συνέχιζε να απασχολεί τα βιβλία της, οι επισκέψεις στην Κρήτη αλλά και στην Αθήνα πύκνωναν, ο κύκλος των φίλων μεγάλωνε, τα ελληνικά (της) βελτιώνονταν. Και όπως αποκάλυψε στην τελευταία της συνέντευξη στην «Κ» και στη Μαριαλένα Σπυροπούλου, νοίκιασε πρόσφατα διαμέρισμα στην πλατεία Αμερικής: «Ερχομαι στην Αθήνα σχεδόν κάθε μήνα, για επαγγελματικές υποχρεώσεις, αλλά και για να συναντήσω φίλους. Αισθάνθηκα την ανάγκη, λοιπόν, να φύγω από τα ξενοδοχεία όπου διέμενα. Γιατί μένοντας σε ξενοδοχείο, δεν γίνεσαι ποτέ μέρος της πόλης. Το διαμέρισμα βρίσκεται πολύ κοντά στη Βάσω (σ.σ.: η Βάσω Σωτηρίου είναι η μάνατζέρ της), εκεί κοντά στην πλατεία Αμερικής. Είναι πολύ ζωντανό και μου αρέσει αυτό το κομμάτι της Αθήνας. Αναζητώ, άλλωστε, να γράψω για την Αθήνα, γιατί είναι πηγή έμπνευσης αυτή η πόλη. Μένοντας, λοιπόν, σε διαμέρισμα, σκέφτηκα ότι θα ζήσω την πόλη από μέσα. Ηδη ήρθα σε επαφή με την ελληνική γραφειοκρατία, βάζοντας ρεύμα στο σπίτι...».

Κάπως έτσι η Βικτόρια Χίσλοπ έγινε μισή... Ελληνίδα και μισή «Αθηναία». Και κάπως έτσι θα βρεθεί απόψε στις 9 στον ωραίο κήπο και στο ωραίο καφέ του Νομισματικού Κήπου για να μιλήσει με τον δημοσιογράφο της «Κ» Νίκο Βατόπουλο για τη νέα της πόλη, την Αθήνα. Πρόκειται για μια εκδήλωση της διαδικτυακής ομάδας «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», που ίδρυσε πριν από δυόμισι χρόνια ο Νίκος Βατόπουλος, και της Βάσως Σωτηρίου.

Μέσα από τη χαλαρή συζήτηση σε ένα ιδανικά αθηναϊκό περιβάλλον, η Βικτόρια Χίσλοπ θα ξετυλίξει το νήμα της σχέσης της με την Αθήνα, θα θυμηθεί τις πρώτες εικόνες, θα μιλήσει για τα πολλά πρόσωπα μιας πόλης που την τράβηξε με πολλούς, διαφορετικούς και αντιφατικούς, συχνά, τρόπους.

Η κουβέντα θα γίνει, κυρίως, στα αγγλικά, χωρίς να λείπουν πάντως και τα ελληνικά, η καινούργια γλώσσα στη ζωή της Βικτόρια Χίσλοπ.
Έντυπη

Thursday, June 12, 2014

Russia, China, and India—a new Eurasian economy in the making

Russia, China, and India—a new Eurasian economy in the making

Market Realist 
Must-know: Pipelineistan calling for a new Eurasian economy (Part 5 of 6)
Russia and India
The Gazprom (OGZPY)-China National Petroleum Corporation (or CNPC) natural gas trade deal has been under the spotlight for many reasons. Apart from it being beneficial for both Russia and China, it’s also gained attention from neighboring nations including India.
According to the U.S. Energy Information Administration (or EIA), India is the fourth largest energy consumer in the world. Currently, 35% of the gas consumed in India is imported.
India has been paying a very high price for its gas imports. India was purchasing liquefied natural gas (or LNG) from Qatar at $12 per million British thermal units (or MMBtu) when the U.S. was paying just $3 for LNG from Qatar at the same time.
Although Russia’s price to supply gas hasn’t been disclosed, there are reasons to believe it could be in the range of $8-9 per MMBtu. India will benefit if it’s able to get gas at this price. In fact, India could be a strong proponent to build a gas pipeline from Russia to India with the pipeline going through China. It will help reduce India’s dependence on Qatar and the West.
Exchange-traded funds (or ETFs) like the iShares MSCI BRIC Index Fund (BKF) and the iShares MSCI Emerging Markets (EEM) invest in the market performance of emerging markets like China and India.
Other reasons calling for a Eurasian economy
Besides their need for gas from Russia, both India and China may have other interests as well. They would both like to strengthen their alliance with their ruble-spending neighbor.
China has been industrializing at a very past pace. Industrialization requires the commitment of a lot of resources, the most important, being water. China’s need for this basic necessity is only going to increase. Given the density of its population, the amount of water that China has at its disposal isn’t going to be sufficient. As a result, China may look at sourcing water in the future.
China will have to look no further than its neighbor, Russia, which has the world’s largest water reserves compared to land mass. Russia also happens to have the world’s second largest land mass—almost twice that of China or U.S.
India serves as a good example. India’s population density is 2.8x that of China (according to World Bank, 2013). In return for better priced gas, India has a chance to offer its abundant manpower for the development of Russian mines, telecommunications, and other infrastructure.
Also, India and China are the largest consumers of gold, which Russia has in abundance. This is another reason for India and China to forge closer trade ties with Russia. There seems to be a definite calling for a China, India, and Russia alliance on more than just the gas front.
The availability of gas at lower prices will have a very positive impact on the investment climate in these Asian countries. Continue reading the next section of this series to learn how companies like General Motors (GM) and Ford (F) stand a chance to gain in the future.
Browse this series on Market Realist:

Tuesday, June 10, 2014

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ Απλή στροφή ή πλήρης αναστροφή; ΠΟΛΙΤΙΚΗ 07.06.2014 : 08:35

 ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

Απλή στροφή ή πλήρης αναστροφή;

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
Πυκνώνουν οι ενδείξεις και υπάρχει η αίσθηση ότι η κυβέρνηση κάνει στροφή προς τον λαϊκισμό, ή μάλλον αναστροφή προς το μοντέλο του παρελθόντος, που έριξε τη χώρα στα βράχια. Είχε αρχίσει πριν από τις ευρωεκλογές με μία πρακτική μποναμάδων προς «αναξιοπαθούντες», τη συνεχίζει, μάλλον με μεγαλύτερη ένταση κατά τα διαφαινόμενα, μετά τα αποτελέσματα και κρίνοντας από τις δηλώσεις περί μηνύματος που πήρε από τους ψηφοφόρους, αλλά και απ’ όσα θρυλούνται γύρω από τον επικείμενο ανασχηματισμό. Ως πρώτο βήμα επιλέχτηκε η απομάκρυνση Χ. Θεοχάρη, που το Μαξίμου ορεγόταν (να τον φάει) από καιρό, παρόλο που ήταν επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, ανεξάρτητης αρχής με πενταετή θητεία.

Ολα αυτά τα έχουν αντιληφθεί οι δανειστές και οι πρόσφατες δηλώσεις του Β. Σόιμπλε έγιναν για να προειδοποιήσουν τόσο τη σημερινή κυβέρνηση, όσο και μία αυριανή, πιθανώς του ΣΥΡΙΖΑ, τι μπορεί να συμβεί, μεταξύ άλλων, αν η Ελλάδα κάνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις. Τα «άλλα» απευθύνονταν σε γερμανικό ακροατήριο, μέσα και έξω από τη Βουλή τους... Και αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί και πώς δέχτηκαν οι ξένοι την παραίτηση - απόλυση του Χ. Θεοχάρη, η απάντηση είναι ότι πρώτον, μέχρις ενός σημείου μπορούν να παρέμβουν στα εσωτερικά ενός κράτους, έστω και στην κατάσταση της Ελλάδας, αν δεν εισακούονται από την κυβέρνησή της, δεύτερον, δεν αποκλείεται να ήθελαν να εξασφαλιστεί η παραμονή του Γ. Στουρνάρα στη σημερινή θέση του ή η μετακίνησή του στην Τράπεζα της Ελλάδος, αν υποτεθεί ότι βρέθηκαν προ διλήμματος.

Ενδεχομένως το δίλημμα να ήταν ότι η κυβέρνηση ήθελε να στείλει το δικό της μήνυμα, σε απάντηση του μηνύματος που πιστεύει ότι της έστειλαν οι ψηφοφόροι, ιδιαίτερα οι δικοί της στις ευρωεκλογές. Μήνυμα που να σηματοδοτεί αλλαγή οικονομικής - φορολογικής πολιτικής, όπως άλλωστε κατά ερμηνεία των μίντια θα σήμαινε η απομάκρυνση του Γ. Στουρνάρα από κάθε πόστο. Ισως οι δανειστές να στύλωσαν τα πόδια σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οπότε αποδέχτηκαν τη θυσία του Χ. Θεοχάρη, για να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στο μήνυμά της. Το ερώτημα είναι γιατί ο Γ. Στουρνάρας δέχτηκε να αναλάβει το βάρος των ζυμώσεων για την απομάκρυνση του Χ. Θεοχάρη, αφού ο τελευταίος απλά εφάρμοζε τους νόμους της κυβέρνησης...

Αγνωστο ποιους θεωρεί βασικούς αποδέκτες του μηνύματός της η κυβέρνηση. Τη μεσαία τάξη; Τις συντεχνίες των γιατρών, των φαρμακοποιών και άλλων επαγγελματιών; Πιθανώς. Αν πάντως πιστεύει ότι θα προσελκύσει ψηφοφόρους από τη «Χρυσή Αυγή» ή ακόμη και απ’ όσους έχουν απομείνει στους Ανεξάρτητους Ελληνες, υιοθετώντας το δόγμα Μπαλτάκου, πέφτει τραγικά έξω. Η συνέντευξη του Π. Μπαλτάκου την περασμένη Κυριακή στο «Βήμα», σε συνδυασμό με το τελευταίο show των χρυσαυγιτών στη Βουλή, δείχνει καθαρά την αυτονόμηση και την περιφρόνησή τους προς το αστικό δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Αυτοί δεν πρόκειται να επιστρέψουν επειδή θα αλλάξει η οικονομική - φορολογική πολιτική. Αυτοί πρέπει να φοβηθούν και για να φοβηθούν πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα και έξω από τη Βουλή με αποφασιστικότητα, με τον ίδιο τόνο και την ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούν, δηλαδή με τον λεγόμενο «τσαμπουκά».

Ο Π. Μπαλτάκος άφησε να εννοηθούν πολλά και ιδιαίτερα ότι η Αριστερά (μαζί της και το αστικό καθεστώς) δεν μπορεί να δείξει μαχητικότητα γιατί έχει παραδοθεί στην τρυφηλότητα του καπιταλισμού. Ταυτόχρονα άφησε να εννοηθεί ότι τέτοιους «αγωνιστές» διαθέτει η Δεξιά, έχοντας προφανώς υπ’ όψιν του τους χρυσαυγίτες, που η συμπεριφορά τους είναι των γηπέδων και του δρόμου, μαζί με την επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τον λόγο τους και έχει απήχηση σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού που επικοινωνεί παρομοίως, δυστυχώς, στην καθημερινότητά του. Ακριβώς έτσι λειτούργησαν προχθές στη Βουλή οι «Μιχαλολιάκοι», γνωρίζοντας ότι θα κυριαρχήσει η εικόνα τους στα μίντια και θα τους ηρωποιήσει στα μάτια αυτού του μέρους του πληθυσμού και κυρίως της νεολαίας. Εκαναν πίσω μόνον όταν ο Πύρρος Δήμας όρθωσε το δικό του ανάστημα. Γιατί είναι πεπεισμένοι ότι το αστικό καθεστώς έχει παρακμάσει και δεν διαθέτει τη βούληση και το σθένος να τους αντιμετωπίσει ανάλογα. Οι οπαδοί αυτών, λοιπόν, δεν γυρίζουν στη Ν.Δ. επειδή θα αλλάξει πολιτική!
Έντυπη

High court rules in favor of German president

High court rules in favor of German president

Germany's highest court has clarified in a ruling to what extent the country's president can freely express himself. A far-right group brought a case against President Gauck, alleging he called them "lunatics."
Joachim Gauck
For the first time in the history of the Federal Republic of Germany, the country's highest court ruled on what a president is permitted and not permitted to say publicly. The case was brought by the far-right National Democratic Party (NPD). The group says comments made by the president violate German laws that guarantee all political parties equal footing during campaigning.
The case dates back to a speech made by President Joachim Gauck a few weeks before parliamentary elections in 2013. In reference to a series of right-wing protests, the president said to a group of schoolchildren that someone has to show these "lunatics" (German: "Spinner") their limits. The far-right protests had been directed against a residence for asylum seekers in Berlin, and the NPD supported the demonstrations. In February, Gauck had to attend a court hearing on his statements.
The Federal Constitutional Court's president, Andreas Vosskuhle, handed down the verdict in the case on Tuesday (10.06.2014). The ruling included an opinion that stakes out the boundaries of the president's right to political expression and did not, as thought, invoke even a mild admonishment for the head of state's comment. At any rate, its justification will be of great interest to the political and legal communities.
Representative function
Power is said to lend people a special aura, varying with how much they have - and that applies to the German president as well.
Gauck is primarily required to fulfill his duties as a representative of the nation. His only "weapons" are a pen used to sign and officially ratify laws passed by the federal government - a process in which he is supposed only to make sure that the legislative process was carried out lawfully - and his words.
Gauck and Hollande pictured together
Gauck, pictured here with French President Hollande, is Germany's head of state
Holding the office of president obligates him to refrain from political maneuvering and to maintain neutrality among the political parties. However, he is also expected to pick up or instigate debates within society.
Among Gauck's predecessors to have exemplified that function are Richard von Weizsäcker in 1985 with his speech on the 40th anniversary of the end of World War II, including the line, "May 8 was a day of liberation."
In 1997, Roman Herzog became a political legend for his speech urging the country to go in new directions, saying, "A jolt must go through Germany," while Christian Wulff appealed for greater tolerance for minorities in 2012 with his line, "Islam is part of Germany."
The German president is "intended to be a figure who integrates people, who provides cohesion to all," said constitutional law scholar Volker Boehme-Nessler. "That's why he's required to be neutral on party politics and isn't allowed to judge what parties do."
Drawing lessons from history
The role now allotted to the country's president relates to the era of the Weimar Republic from 1919 to 1933. The authors of the German constitution did not want the president to grow as powerful as Paul von Hindenburg, who held the office from 1925 to 1934. He was able to rule without interference from parliament by way of executive orders and had sole authority over appointing the chancellor. Historians see structural errors at work in his term that ultimately led to Hitler's dictatorship. The fact that the president is not elected directly by the people but by a collective of elected officials also relates back to experiences from the first half of the 20th century.
But the high standard to which the president is held can also breed conflict. In 2010, then-President Horst Köhler was criticized for allegedly connecting German military missions abroad with securing the country's trade interests in a radio interview. Opponents said he had overstepped his bounds with the remarks and damaged his office. In response, Köhler unexpectedly renounced his position, becoming the first president to step down.
The public will be watching with interest to see how the constitutional court views the latest case involving Joachim Gauck. The president himself won't be on hand when the verdict is read. Instead, he begins an official visit to Norway for several days, starting Tuesday.DW DE

Πιέσεις από ΗΠΑ και ΕΕ «παγώνουν» τον αγωγό South Stream

Πιέσεις από ΗΠΑ και ΕΕ «παγώνουν» τον αγωγό South Stream

Η Βουλγαρία φοβάται για κυρώσεις από την σχεδιαζόμενη παράκαμψη της Ουκρανίας
Πιέσεις από ΗΠΑ και ΕΕ «παγώνουν» τον αγωγό South Stream
εκτύπωση  

Έπειτα από ασφυκτικές πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και των Ηνωμένων Πολιτειών, η κυβέρνηση της Βουλγαρίας υποχρεώθηκε τελικά να παγώσει τις εργασίες κατασκευής του αγωγού South Stream που πρόκειται (όταν ολοκληρωθεί) να μεταφέρει φυσικό αέριο στην ευρωπαϊκή αγορά, παρακάμπτοντας την Ουκρανία.

Ο… κύβος ερρίφθη έπειτα και από την επίσκεψη τριών αμερικανών γερουσιαστών στη Σόφια, με επικεφαλής τον Ρεπουμπλικανό Τζον Μακέιν από την Αριζόνα, που ούτε λίγο ούτε πολύ απείλησαν ότι αν η βουλγαρική κυβέρνηση δεν συμμορφωθεί τότε παραβιάζει ευθέως τις υπάρχουσες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας με αφορμή την ουκρανική κρίση.

Η ανακοίνωση περί «παγώματος» του αγωγού έγινε από τον βούλγαρο πρωθυπουργόΠλάμεν Ορεσάσκι, λίγο μετά τη συνάντησή του με τους αμερικανούς γερουσιαστές Μακέιν, Ρος Τζόνσον και Κρίστοφερ Μέρφι. Οι πιέσεις εκ μέρους της Ουάσιγκτον ήλθαν να προστεθούν στην πολύ επιθετική στάση που τήρησε εναντίον της Σόφιας η ΕΕ και συγκεκριμένα η Κομισιόν.

Στο επίκεντρο των αμερικανικών πιέσεων βρέθηκε η πρόσφατη απόφαση της βουλγαρικής κυβέρνησης, στις 27 Μαϊου, να επιλεγεί ως εργολάβος στο σχέδιο κατασκευής του South Stream η εταιρεία Stroytransgaz. Αυτή ανήκει κατά 63% στον Όμιλο Volga, ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο Γκενάντι Τιμτσένκο, ο οποίος βρίσκεται στη λίστα των προσώπων στα οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την κρίση στην Ουκρανία. Ο Τιμτσένκο θεωρείται ο έκτος πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρωσία με βάση το περιοδικό Forbes και φέρεται να έχει στενές σχέσεις με τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.

Κι αν οι αμερικανικές πιέσεις είχαν καθαρά πολιτικό χρώμα, οι ευρωπαϊκές ήταν εκ πρώτης όψεως τεχνοκρατικές, αλλά κατά βάθος πολιτικές. Ήδη από τον Αύγουστο του 2013, η Κομισιόν είχε στείλει επιστολή στις βουλγαρικές αρχές στην οποία ανέλυε εξαντλητικά τη συμφωνία Βουλγαρίας - Ρωσίας.

Σε εκείνη την εξασέλιδη απόρρητη επιστολή, με αποδέκτη την αναπληρωτή υπουργό Ενέργειας της Βουλγαρίας Ευγενία Χαριτόνοβα, η Κομισιόν σημείωνε καταρχήν ότι όλες οι διακυβερνητικές συμφωνίες που είχαν υπογραφεί μεταξύ της Ρωσίας και των χωρών από τις οποίες θα περνούσε ο South Stream (Βουλγαρία, Σερβία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Σλοβενία, Κροατία και Αυστρία) παραβίαζαν την κοινοτική νομοθεσία και απαιτούσαν εξαρχής επαναδιαπραγμάτευση. Και αυτό διότι δεν γινόταν σεβαστό ότι μία εταιρεία που είναι παραγωγός ενέργειας, όπως η Gazprom, δεν μπορεί να ελέγχει και δίκτυα διανομής.

Πέραν αυτού όμως, στην ίδια επιστολή η Κομισιόν έλεγε ότι η Σόφια είχε χορηγήσει προνομιακό φορολογικό καθεστώς στη Gazprom, ότι εγχώριες εταιρείες σε χώρες όπως η Βουλγαρία θα αναλάμβαναν υπεργολαβίες, κατά παράβαση των κανόνων ανταγωνισμού, καθώς και ότι η ρωσική εταιρεία θα έθετε τις τιμές διανομής, επίσης κατά παράβαση του κοινοτικού δικαίου.

Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες, κοινοτικοί αξιωματούχοι έχουν ανεβάσει πάρα πολύ τους τόνους. Πρώτος πήρε τη σκυτάλη ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο, αφού συναντήθηκε με τον βούλγαρο πρωθυπουργό Ορεσάσκι, μετά την πρόσφατη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 27 Μαϊου. Ο Μπαρόζο είπε ότι αν δεν γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές, τότε η Κομισιόν θα επιβάλει απαγορεύσεις στη Βουλγαρία σε σχέση με τον South Stream. Ακόμη πιο σκληρός υπήρξε ο επίτροπος με αρμοδιότητα την Ενέργεια, ο ΓερμανόςΓκίντερ Έτινγκερ.

Όπως πάντα βέβαια, υπάρχουν και επιχειρηματικά συμφέροντα που πιέζουν τις Βρυξέλλες να τηρήσουν σκληρή στάση έναντι της Μόσχας για τον South Stream. Καθώς ο αγωγός αυτός, όταν κατασκευαστεί, θα παρακάμπτει την Ουκρανία, οι ευρωπαϊκές εταιρείες που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε μία νέα κοινοπραξία διαχείρισης του δικτύου διανομής της Ουκρανίας δεν θέλουν την κατασκευή του νέου αγωγού διότι θα είναι άμεσος ανταγωνιστής τους.

Άλλωστε, ο μόνος τρόπος για να μη κοστίσει υπέρογκα η αποκατάσταση του ουκρανικού δικτύου είναι να συνεχίσει να ρέει το ρωσικό αέριο μέσω του δικτύου αυτού. Σε αντίθετη περίπτωση, οι διαχειριστές του θα απωλέσουν τεράστια κονδύλια από τα τέλη διέλευσης.

Φαίνεται όμως ότι δεν είναι μόνο η Βουλγαρία που έχει δεύτερες σκέψεις για τον South Stream. Η υπουργός Ενέργειας της Σερβίας Ζοράνα Μιχαήλοβιτς δήλωσε ότι το Βελιγράδι θα καθυστερήσει τις εργασίες κατασκευής του αγωγού (ο οποίος σχεδιάζεται να μεταφέρει 63 δις. κυβικά μέτρα αερίου στην Ευρώπη από το 2015). Ο σέρβος πρωθυπουργός Αλεξάνταρ Βούτσιτς πάντως αρνήθηκε ότι έχει ληφθεί οριστική απόφαση επί του θέματος.

TO VIMA

Monday, June 9, 2014


DW.DE

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Sunday, June 8, 2014

Tσίπρας: Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, όχι να τη διαλύσουμε

Tσίπρας: Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, όχι να τη διαλύσουμε

«Οαση στην έρημο» χαρακτήρισε το κόμμα του σε συνέντευξη στο Bloomberg
Tσίπρας: Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, όχι να τη διαλύσουμε
3
εκτύπωση  

«Όαση στην έρημο» χαρακτήρισε το κόμμα του, ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Bloomberg, αποκαλώντας «τερατουργήματα» το UKIP του Φάρατζ και το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν. «Είμαστε μία φιλοευρωπαϊκή δύναμη που θέλει να αλλάξει την Ευρώπη, όχι να τη διαλύσει» τόνισε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργασθεί με το κίνημα Podemos, που εξασφάλισε πέντε έδρες στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, είπε ακόμη ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε ότι εξετάζεται επίσης το ενδεχόμενο να συνεργασθεί με τους Σοσιαλιστές, τη δεύτερη σε μέγεθος δύναμη του Ευρωκοινοβουλίου, εάν είναι έτοιμοι να αμφισβητήσουν τις πολιτικές δημοσιονομικών περικοπών της Μέρκελ.

«Θα είμαστε ανοικτοί στη συνεργασία (με τους Σοσιαλιστές) υπό τον όρο ότι θα επιστρέψουν στις πολιτικές τους ρίζες και θα σταματήσουν να αποδέχονται ότι η λιτότητα είναι η μόνη επιλογή. Δεν θα συνεργασθούμε, εάν παραμείνουν υπό την ηγεμονία της Μέρκελ»
 είπε.

Στο εθνικό επίπεδο, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι δεν δεσμεύεται από οποιαδήποτε συμφωνία, «στην οποία θα καταλήξει ο Αντώνης Σαμαράς με τους πιστωτές της χώρας κατά τη διάρκεια αυτού του έτους», εκτός εάν αυτή λαμβάνει υπόψη το αίτημά του για διαγραφή τμήματος του χρέους ύψους 240 δισ. ευρώ, αν και δεσμεύθηκε να μη διαταράξει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, σχολιάζει το Bloomberg.

«Η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει εντολή για συμφωνίες που θα δεσμεύουν τη χώρα για τα επόμενα χρόνια και τις δεκαετίες, χωρίς να λάβει υπόψη τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής και χωρίς να συμβουλευθεί το μεγαλύτερο κόμμα στην Ελλάδα»είπε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε: «Μόνο οι εκλογές θα φέρουν πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα».
Ο κ. Τσίπρας ζήτησε επίσης να έχει λόγο στον διορισμό του νέου διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. «Εάν η κυβέρνηση δεν μας συμβουλευθεί, θα το θεωρήσουμε απόπειρα δημιουργίας τετελεσμένου γεγονότος κατά του δημοσίου συμφέροντος. Στην περίπτωση αυτή θα ήθελα να υπενθυμίσω τι συνέβη στην Κύπρο» είπε στη συνέντευξή του στο Bloomberg.

Σχετικά με το χρέος, δήλωσε: «Θέλουμε την εξεύρεση λύσης μια κι έξω, η οποία θα είναι η οριστική και θα δώσει στην οικονομία χώρο για ανάπτυξη, ώστε να είναι σε θέση να αποπληρώσει τμήμα του χρέους».