Αναμνήσεις από την Καίτη

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Νοιώθομε άδεια τη ζωή

Χωρίς τας αναμνήσεις,

τα πλούτη, η φτώχεια, η χαρά

και όλαι αί συγκινήσεις.

Ιδιοκτήτη αλλάζουνε

και φεύγουνε πειό πέρα,

ενώ οι αναμνήσεις μας

αυξάνουν κάθε μέρα.

Είναι η προσωπική μας περιουσία

και τα ατομικά μας τιμαλφή,

που ποτέ δεν κινδυνεύουνε

απο κλοπή.

Είναι ο κόσμος ενός χθές,

υπό μορφήν διαφορετικήν,

η ζωντανή πραγματικότης,

κι’ η πιστή αιωνιότης.

Είναι η προσωπική ιστορία

της ζωής πτωχών ή πλουσίων,

ευγενών ή βαρβάρων,

τοποθετημένη με σιγουριά

εις τα αρχεία της ζωής,

μικρών ή μεγάλων.

Είναι αυτό που κάμνει τον

καθένα

ν’αναπολή ένα παρελθόν,

με τις χαρές του και τις λύπες.

Τα χρόνια τα νεανικά,

που όλοι ατενίζουνε το σύμπαν

με χαρά.

και αντικρύζουνε τον κόσμον

όλον

σαν ένα ροδοχρωματισμένον

ορίζοντα

με τον Ουράνιο Θόλο μιάς

χαρωπής, λουλουδιασμένης

απεραντωσύνης.

Τα χρυσόνειρα μιάς αστραφτερής

και παραμυθένιας ζωής,

που ο καθένας ωνειρεύτηκε

να ζήση αίωνια μέσα στα

ολόχρυσα της παλάτια.

Κάθε τι το ρομαντικόν,

το οποίον ατενίζουνε

με έκστασιν και θαυμασμόν,

Τις πρώτες συγκινήσεις

και χαρές,

των προσωπικών συναναστροφών,

τις πρώτες εμφανίσεις

της ατομικότητος μας,

τα πρώτα φοβισμένα

βήματά μας,

οδηγούμενα με την φαντασία

της νεότητος

στα ροδοσπαρμένα μονοπάτια

της ζωής.

Τα χαρωπά χρόνια,

Τοτε που η ζωή

Στις αρχές της ωριμότητός της,

αρχίζει ν’αντικρύζη

μισόγυμνη την πραγματικότητα

των νόμων,

που διέπουν το πολυκύμαντο

ταξίδι της,

μαζί με τις πρώτες αισθήσεις,

συγκινήσεις και ερωτήσεις

μιας μελλοντικής υπευθυνόντητος.

Τις απέραντες και χαρωπές

χειμωνιάτικες νύκτες,

που καθένας ένοιωσε

μέσα στην γλυκειά

οικογενειακήν του θαλπωρή,

βυθισμένος και προσηλωμένος

στην χαρά,

αλλά και αγωνία της μελέτης,

των μαθημάτων και

διαγωνισμών.

Τα όμορφα μαθητικά χρόνια

και τα αγαπημένα θρανία,

το επιβλητικόν ύφος των

διδασκάλων και καθηγητών

και τον σεβασμόν τον οποίον

τόσο δεξιότεχνα

εγνώριζον να εμπνέουν.

Τις χαρές τις οποίες

καθένας έννοιωσε

μέσα στην στοργική αγκαλιά

της ΓΛΥΚΕΙΑΣ του Πατρίδος

και της προσφιλούς

οικογενείας του.

Και τέλος το ΚΑΡΑΒΙ

της μοίρας,

που έσπρωξε και ωδήγησε

πολλούς

στον σκληρό και πικρό

ξεπατρισμό

με το ΤΙΜΟΝΙ της ΑΓΝΟΙΑΣ

και την κατεύθυνσιν προς έναν

άγνωστο κόσμο.

Ο ανηφορικός δρόμος κατόπιν

της μακρυνής ξενητειάς,

στρωμένος αντί με τριαντάφυλλα

πολλές φορές με αγκάθια

και λιθάρια.

Και τότε διερωτάται ο καθένας

από το κόσμο αυτόν με πόνο,

γιατι η μοίρα της ζωής,

έσπρωξε τα βήματα μου

στον μαρκυνό κι’ απέραντο

της ξενητειάς τον δρόμο;

Συγγραφέας

Καίτη

Νέα Υόρκη