Θα τους πάρει το ποτάμι...
Όσο και αν στεναχωριούνται μερικοί, η χώρα ύστερα από τέσσερα εφιαλτικά χρόνια αρχίζει και σηκώνει κεφάλι.
Όσο και αν στεναχωριούνται μερικοί, η χώρα ύστερα από τέσσερα εφιαλτικά χρόνια αρχίζει και σηκώνει κεφάλι. Κατάφερε να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της κυρίως χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού. Νοικοκύρεψε τα οικονομικά της, διαψεύδοντας όλους αυτούς που την ήθελαν σε συνεχή ομηρία. Κατάφερε να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα, να βγει στις αγορές και να θέσει τις βάσεις για την ελάφρυνση του δυσβάσταχτου χρέους. Και το βασικότερο, κατάφερε να βάλει τέλος στα μνημόνια και στις υποτιμητικές βίζιτες της τρόικας. Και όλα αυτά μόλις σε δύο χρόνια.
Φυσικά μεταξύ αυτών που στεναχωριούνται βρίσκονται όλοι οι σωτήρες της αντιπολίτευσης. Και στεναχωριούνται γιατί «ξέμειναν» από πολιτική. Κόλλησαν βλέπετε στην καταγγελία του μνημονίου και την διαγραφή του χρέους μονομερώς και δεν πήραν χαμπάρι ότι η χώρα ξεπερνάει την κρίση και θέτει τα θεμέλια για την ανάπτυξή της. Έτσι απόμειναν με την μιζέρια και την μεμψιμοιρία. Η πραγματικότητα τους ξεπέρασε.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας, καθώς ως γνωστόν οι Έλληνες έχουμε κοντή μνήμη.
Θα θυμάστε φυσικά ότι ο βασικός λόγος που η χώρα περιήλθε στη δίνη της κρίσης ήταν το ατελείωτο πάρτι της μεταπολίτευσης και η έλλειψη στιβαρής πολιτικής ηγεσίας. Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας. Δανειζόμασταν αφειδώς, αγοράζαμε ακατάπαυστα, πληρώναμε σε τριπλάσιες τιμές (μίζες) στις προμήθειες του κράτους. Άρα ήταν θέμα χρόνου να βουλιάξουμε. Δεν φταίνε οι σκοτεινές δυνάμεις που μας θέλουν υποτελείς ούτε οι διεθνείς αγορές που θέλουν την Ελλάδα πτωχευμένη για να αγοράσουν μπιρ παρά τον πλούτο της. Φταίει κυρίως το διεφθαρμένο σύστημα της μεταπολίτευσης. Αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη διορατικότητας της κυβέρνησης Καραμανλή και της εγκληματικής ανικανότητας του Γ. Παπανδρέου μας έφεραν προ τετελεσμένων.
Και όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία ο κλήρος της σωτηρίας πέφτει πάντα σε ένα πρόσωπο, που αναγκάζεται να επωμιστεί όλες τις αμαρτίες των προηγούμενων. Έτσι φτάνουμε στο 2012 και την κυβέρνηση Σαμαρά. Αρκετοί λένε ότι ο Σαμαράς «πούλησε» τα πιστεύω του, έγινε «μνημονιακός» και «φερέφωνο της Μέρκελ».
Όσα δεν φτάνει η αλέπου τα κάνει κρεμαστάρι απαντώ.
Οι επικριτές του Σαμαρά και οι αυτόκλητοι «σωτήρες» της πατρίδας ξεχνούν ασφαλώς ότι ο ΓΑΠ είχε οδηγήσει την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού, καθώς το μόνο που έκανε ήταν να δανείζεται χωρίς να κάνει ούτε μία μεταρρύθμιση, ούτε μία αλλαγή.
Θα μπορούσε κάλλιστα ο Σαμαράς να ακολουθήσει την τακτική του ώριμου φρούτου όπως κάνει ο Α. Τσίπρας. Να αφήσει δηλαδή την χώρα να καταστραφεί και να εμφανιστεί έπειτα ως θριαμβευτής. Με 50% αλλά τα πάντα καμένα.
Ακολούθησε όμως τον δύσκολο δρόμο. Τον δρόμο που δεν σε οδηγεί σε μια εφήμερη κυριαρχία αλλά σε μια αιώνια λύτρωση.
Λοιδορήθηκε όσο κανείς άλλος στη νεότερη ιστορία του τόπου. Χτυπήθηκε ακόμη και από το ίδιο του το κόμμα. Το αποτέλεσμα παρ’ όλ’ αυτά τον δικαίωσε.
Κατάφερε να κάνει τον νεκρό να περπατήσει, την στιγμή που οι ευρωπαίοι εταίροι ήταν έτοιμοι να τον θάψουν. Ο Σαμαράς τους διέψευσε και τους εγκλώβισε στο ίδιο τους το παιχνίδι, στο πλεόνασμα. Σε καμία περίπτωση η Μερκελ και οι φίλοι της δεν περίμεναν ότι η Ελλάδα θα κατάφερνε να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Όμως ο Σαμαράς κατάφερε να υλοποιήσει την συμφωνία του Νοεμβρίου να βγάλει το πλεόνασμα και να θέσει του εταίρους μας προ των ευθυνών τους. Και προς δυσαρέσκεια πολλών δραχμολάγνων κατάφερε να βάλει τα θεμέλια για την ανάπτυξη της χώρας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και όλα τα άλλα είναι ιστορίες με δράκους και νεράιδες.
Οι γενίτσαροι όμως της αντιπολίτευσης θέλουν την χώρα εγκλωβισμένη, αδύναμη και υποτελή. Πως αλλιώς να εξηγήσουμε την στάση τους απέναντι στη σωτηρία της Ελλάδας;
Πως να εξηγήσουμε την λογική του κυρίου Τσίπρα και την πορεία του κόμματος του τα τελευταία δυο χρόνια. Αγαπάει όμως ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη. Οι τελευταίες αποκαλύψεις με αφορμή το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο του. Εθνομηδενιστές και δραχμολάγνοι που νοιάζονται μόνο για τα προσωπικά τους συμφέροντα και τίποτε άλλο. Ούτε ένα λιθαράκι δεν έβαλε ο κ. Τσιπρας για την ανάκαμψη της πατρίδας, Το μόνο που έκανε είναι να καταψηφίζει τα πάντα και να εκτοξεύει ανυπόστατες καταγγελίες, υποσκάπτοντας το μέλλον του τόπου.
Και τι να πούμε για τους «πατριώτες» της Χρυσής Αυγής, που όπως διαπιστώσαμε το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να διχάσουν τη χώρα ποτίζοντας με μίσος την ελληνική κοινωνία;
Πως να εξηγήσουμε την στάση των Ψεκασμένων που ο βασικός τους στόχος, μέσω του πραξικοπήματος κατά της ΝΔ, ήταν να κοντύνουν τον Σαμαρά ώστε να είναι αδύναμος και να μην έχει ευχέρεια κινήσεων;
Και τέλος πως να ερμηνεύσουμε την δημιουργία του «Ποταμιού»; Ένα κόμμα που φτιάχνεται τη στιγμή που καταρρέει η «Ελιά» και η ΔΗΜΑΡ. Με επικεφαλής έναν υπάλληλο της εκδοτικής διαπλοκής, η οποία θέλει να είναι πάντα ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων.
Ποιες θυσίες έκαναν οι παραπάνω για την πατρίδα και έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού;
Άραγε στις εκλογές θα επικρατήσει το θυμικό του Έλληνα, ή θα τους πάρει το ποτάμι;
Π.Ζ.
No comments:
Post a Comment