Τα οκτώ λεπτά του Αδωνη

Ο ρεπόρτερ Κατάλευκος κοίταζε σκεπτικός το πλάνο με τον Αδωνη να ξεκαβαλικεύει τη μηχανή σαν καουμπόης και να τρέχει στα σκαλιά της Συγγρού. Η εικόνα έπαιζε και ξανάπαιζε. Δίπλα του ο Τζώνης είχε ξεραθεί στο γέλιο: «Για κοιτάτε ρε παιδιά έναν μελλοντικό πρωθυπουργό πώς τρέχει να προλάβει» φώναζε, χτυπώντας το χέρι του στο γραφείο. «Αμ οι άλλοι; Να πάνε να τον κόψουν για οκτώ λεπτά; Τι γελοιότητες είναι αυτές; Θα μας τρελάνουν τελικά τα κόμματα σε αυτόν τον τόπο».

- «Αντί να χασκογελάς με ό,τι κινείται πάνω σε αυτή την πλάση, θα ήταν καλύτερα να μελετάς λίγο παραπάνω τις συνθήκες, τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, νεαρέ» τον έκοψε ο Κατάλευκος. Του τη βάραγε αυτή η νεανική ρηχότητα του βοηθού του, που δεν έπαιρνε τίποτα στα σοβαρά.

- «Τι να μελετήσω, δηλαδή, ρε αρχηγέ; Τον Αδωνη, τον Βαγγέλα ή τον Τζιτζικώστα; Ή μήπως τους άλλους της επιτροπής που συνεδρίαζαν και ξανασυνεδρίαζαν για ν’ αποφασίσουν αν τα οκτώ λεπτά καθυστέρηση του κοντού ήταν καθοριστικά για το μέλλον του κόμματος; Ασε μας καημένε, με τους ψυχανώμαλους».

- «Ολα μπορούν να γίνουν αφορμή για στοχασμό, ανόητε νεανία, αρκεί ο άνθρωπος να διαθέτει το απαραίτητο πνευματικό βάθος γι’ αυτό».

- «Τι να σκεφτώ δηλαδή; Τα οκτώ λεπτά του Αδωνη και του Παπαμιμίκου;».

- «Τα οκτώ λεπτά που δυνητικά μπορούν ν’ αλλάξουν τη ζωή κάθε ανθρώπου, Τζώνη. Φαντάζεσαι να γίνει τελικά ο Αδωνης πρωθυπουργός, ενώ αν τον έκοβαν για το οκτάλεπτο να μην το ξανάφερναν οι συνθήκες να είναι υποψήφιος; Για σκέψου πόσο σημαντικά ήταν λοιπόν αυτά τα οκτώ λεπτά και για τον ίδιο αλλά και για πάρα πολλούς άλλους;».

- «Τι να σου πω ρε αρχηγέ, όσο κι αν προσπαθείς να με πείσεις ότι τα οκτώ λεπτά του Αδωνη ήταν σημαντικά για την ανθρώπινη Ιστορία, δεν γίνεται. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να με κουφαίνεις με τα τρελά σου».

Ο Κατάλευκος αναστέναξε με απελπισία. Τον ενοχλούσαν οι εύκολες αναγνώσεις των πραγμάτων:

- «Να στο πω αλλιώς λοιπόν, κουφιοκέφαλε. Αν ο στρατάρχης Μπλίχερ αργούσε οκτώ λεπτά την πλαγιοκόπηση των Γάλλων στο Βατερλό, ο Ναπολέων θα είχε κερδίσει τη μάχη και θα ήταν άλλη η μοίρα της Ευρώπης. Αν ο Τζον Κένεντι περνούσε οκτώ λεπτά νωρίτερα από εκείνο τον καταραμένο δρόμο του Ντάλας, μπορεί ο Οσβαλντ να μην κατάφερνε να τον πυροβολήσει και να ήταν άλλη η πορεία του δυτικού κόσμου. Αυτά τα παραδείγματα σου κάνουν καλύτερα;».

- «Τώρα το ‘χω, αρχηγέ. Πρώτον, ο Αδωνης είναι ένας συνδυασμός Ναπολέοντα και Κένεντι. Δεύτερον, αν ο πατέρας σου με τη μάνα σου ξαπλώνανε στο κρεβάτι οκτώ λεπτά αργότερα, μπορεί τελικά να μην σε κάνανε ή να βγάζανε κάποιον άλλον στη θέση σου. Οπότε θα ήταν διαφορετική σήμερα η δική μου μοίρα. Εντάξει, τα κατάλαβα όλα».

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Ιστορική υποχώρηση στη Βουλή

«Οποιος καίγεται από τη Ζωή, φυσάει και τον Βούτση». Αυτό είναι εν κατακλείδι το συμπέρασμα από τη χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή. Θέλετε κι ένα δεύτερο; Είναι ο χαρακτήρας και η ποιότητα των ανθρώπων που καθορίζουν τη λειτουργία των θεσμών, όχι η ιδεολογική τους τοποθέτηση ή η πολιτική ρητορεία τους.

Το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν μια ιστορική υποχώρηση για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. Σε μια χώρα που έχει τεράστια ανάγκη συναινέσεων σε πλείστα μέτωπα, είχαμε καταφέρει τα τελευταία χρόνια να την πετύχουμε τουλάχιστον στις ψηφοφορίες για πρόεδρο Βουλής. Από χθες επανήλθαμε στους κομματικούς προέδρους.

Κακώς, αλλά ας όψεται η κ. Κωνσταντοπούλου που λειτούργησε ως ταύρος σε υαλοπωλείο. Ποιος θα παρέδιδε ξανά εν λευκώ τα γυαλικά του στον διάδοχό της; Ο κ. Βούτσης, λοιπόν, ας ξανακολλήσει τα σπασμένα κομμάτια της εμπιστοσύνης που παρέλαβε, για να δει αργότερα τον δικό του διάδοχο να εκλέγεται κάτω απ’ τα χειροκροτήματα όλων των πτερύγων της Βουλής, όπως είναι σωστό.