Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 πέθανε, σε ηλικία ογδόντα τεσσάρων ετών, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, ο Κωστής Παλαμάς. Εξαντλημένος και γερασμένος δεν άντεξε τη φυγή της αγαπημένης του συζύγου, η οποία είχε πεθάνει δεκαοκτώ ημέρες νωρίτερα… Η κηδεία του μετατράπηκε στην πιο ογκώδη και δυνατή αντικατοχική σύναξη των Ελλήνων, οι οποίοι βίωναν την τραγικότητα της γερμανικής, χιτλερικής κυριαρχίας. Κι ενώ το φέρετρο κατέβαινε στον τάφο, ακούστηκε η βροντώδης και θαρραλέα φωνή του Άγγελου Σικελιανού στον ύστατο αποχαιρετισμό, που ήταν ταυτόχρονα και μια συγκλονιστική πράξη αντίστασης ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές: «...Ηχήστε οι σάλπιγγες... / καμπάνες βροντερές / δονήστε σύγκορμη τη χώρα / πέρα ως πέρα.../ Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!/ Σημαίες της λευτεριάς, ξεδιπλωθείτε!». Αμέσως, οι χιλιάδες δακρυσμένοι Έλληνες, που αποχαιρετούσαν τον Παλαμά, άρχισαν να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο. Κι οι σημαίες της λευτεριάς, όντως ξεδιπλώθηκαν!
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν αυτός που έγραψε τους στίχους του Ολυμπιακού Ύμνου, ο οποίος αποτελεί ίσα με σήμερα το οικουμενικό, πανανθρώπινο μήνυμα των αρχών και αξιών του αθλητισμού. Αποτελεί όμως και τη διαχρονική τιμή στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε στην αρχαιότητα αλλά και αναβίωσε το 1896 τους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα/ του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού/ κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα/ στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού…» έγραψε ο Παλαμάς το 1889 και μελοποίησε ο Κερκυραίος Σπύρος Σαμάρας.
Στο καλλιμάρμαρο στάδιο των Αθηνών, το 1896, ακούγεται για πρώτη φορά ο Ύμνος με την αυθεντική περιγραφή των στιγμών, να συγκλονίζουν: «Από τα τόσα στόματα των αοιδών και από τας εκατοστίας εκείνας των οργάνων, διαχέεται κύμα βαρύηχον αρμονίας και δονείται ο αήρ… Οι αναρίθμητοι ακροαταί ενθουσιώντας καλύπτουσι διά παταγωδών χειροκροτημάτων το τέλος του ύμνου, πάντες δε, πρωτοστατούντος του Βασιλέως, ζητούσι την επανάληψιν αυτού, ήτις και εκτελείται υπό τας αυτάς ενθουσιώδεις ενδείξεις επιδοκιμασίας».
Εξήντα οκτώ χρόνια από το θάνατο του Κωστή Παλαμά, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός δεν ακουμπούν στο φέρετρό του… Ούτε και κοινωνούμε τις αρχές και αξίες που μας προσφέρει με τους στίχους του Ολυμπιακού Ύμνου… Έχουμε την αίσθηση ότι το μόνο που απομένει πια στον Κωστή Παλαμά να μας «προσφέρει», είναι την παλάμη του την ανοιχτή για το κατάντημά μας…
No comments:
Post a Comment