Καταλογισμός ευθυνών

Τελικά εκείνο που αποδεικνύεται μέσα από μια ενδελεχή έρευνα είναι ότι μάλλον δεν γίνεται να υπάρξει κακοδιαχείριση σε δημόσιο οργανισμό χωρίς την άμεση (και ιδιοτελή φυσικά) εμπλοκή συνδικαλιστικών και διοικητικών στελεχών. Κι αυτό αποδεικνύει, αν μη τι άλλο, ότι τίποτα δεν γίνεται στην τύχη και χωρίς να υπηρετείται σκοπιμότητα ή συμφέρον κάποιου παράγοντα.

Η περίπτωση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου δεν θα μπορούσε ν΄ αποτελέσει εξαίρεση. Και οι πληροφορίες μιλάνε για περιπτώσεις που δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει κανείς τι υποκρύπτουν. Οταν μία συνδικαλίστρια που μετείχε και στο διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας παίρνει στεγαστικό δάνειο ύψους 1,2 εκατομμυρίου ευρώ είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά, διότι το βάρος της μηνιαίας δόσης είναι οπωσδήποτε ασήκωτο για τις όποιες αποδοχές μιας τραπεζικής υπαλλήλου, έστω και συνδικαλίστριας.

Και φυσικά δεν εξαντλούνται στην περίπτωση αυτή τα ενδεικτικά παραδείγματα. Υπάρχει -και διερευνάται- και περίπτωση επιχειρηματικού δανείου ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ το οποίο ενέκρινε στον γιο του πρώην διευθυντής χορηγήσεων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Λογικό είναι όταν η διοίκηση μιας τράπεζας μοιράζει απλόχερα δάνεια ευκαιρίας σε φίλους, γνωστούς και συγγενείς να επωφελούνται και άλλοι μέσα από την τράπεζα.

Αλλά τώρα έχει έρθει η ώρα του απολογισμού των «πεπραγμένων» και του καταλογισμού των ευθυνών. Και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως δεν πρόκειται να υπάρξει επιείκεια για όσους ενεπλάκησαν στις παράνομες δανειοδοτήσεις και αποκόμισαν οφέλη σε μια περίοδο που η ελληνική επιχειρηματικότητα δοκιμάζεται σκληρά και η προσφερόμενη τραπεζική ρευστότητα είναι τέτοια που πνίγει την προσδοκία για τόνωση της αγοράς και σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας.  ΕΘΝΟΣ