Κοινωνία | 30.09.2010

Καθοριστική η συμβολή των ξένων στην οικονομική ζωή

Νίνα Έγκερ, επικεφαλής του Öger Tours - με 1,37 εκ. πελάτες και τζίρο γύρω στα 670 δις ευρώ

Εδώ και μήνες έχει αναζωπυρώσει η συζήτηση για την κοινωνική ενσωμάτωση των ξένων στη Γερμανία. Στη συζήτηση αυτή ξεχνούν όμως όλοι μια θεμελιώδη πτυχή της ενσωμάτωσης: την συμβολή των ξένων στη γερμανική οικονομία.

Στη Γερμανία δραστηριοποιούνται 600.000 ελεύθεροι επαγγελματίες με μεταναστευτική καταγωγή. Οι περισσότεροι από αυτούς απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους. Και όπως διαπιστώνει πρόσφατη έρευνα του Γερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου (DIHK) το ενδιαφέρον των ξένων της Γερμανίας για ίδρυση νέων επιχειρήσεων παραμένει αμείωτο.

Έτσι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του DIHK το 2011 θα υπάρχουν 150.000 νέες θέσεις εργασίας σε εταιρείες που ίδρυσαν φέτος ξένοι επιχειρηματίες.

80.000 τουρκικές επιχειρήσεις με ετήσιο τζίρο 40 δις

Τουρκικό μαγαζί με ντονέρ: ανήκει πια στο 10% των τουρκικών επιχειρήσεωνΟι Τούρκοι της Γερμανίας διαθέτουν γύρω στις 80.000 επιχειρήσεις με ετήσιο τζίρο 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο Ρετζέπ Κέσκιν, πρόεδρος του Συνδέσμου Τούρκων Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων στην Ευρώπη (ATIAD), εκτιμά ότι οι επιτυχίες αυτές δεν αναφέρονται, ούτε αξιολογούνται δεόντως: «Τα στατιστικά στοιχεία λένε ότι οι τουρκικές επιχειρήσεις στον τομέα της γαστρονομίας καλύπτουν μόνον το 10 % από τον ετήσιο τζίρο των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι Τούρκοι επιχειρηματίες δραστηριοποιούνται με επιτυχία σε 100 διαφορετικούς κλάδους της παραγωγής ή της μεταποίησης. Και το πιο σημαντικό: απασχολούν πάνω από 400.000 εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους.»

Φατμά Γιαλτσίν, ιστορικός τέχνης στο Βερολίνο - αυξάνονται οι Τούρκοι επιστήμονεςΟ κ. Κέσκιν είναι πολιτικός μηχανικός και από το 2000 είναι ιδιοκτήτης και διευθυντής μιας κατασκευαστικής εταιρείας που απασχολεί γύρω στους 130 εργαζόμενους. Πολλοί από αυτούς είναι Τούρκοι, Γερμανοί, Πολωνοί ή Ρώσοι. Εκείνο που μετράει σε μια επιχείρηση δεν είναι η εθνικότητα, αλλά οι δεξιότητες και οι επιδόσεις του κάθε εργαζόμενου, πιστεύει ο Ρετζέπ Κέσκιν και θεωρεί ότι αυτή η αρχή κυριαρχεί στη γερμανική οικονομία: «Εδώ μετράνε οι επιδόσεις του κάθε εργαζόμενου. Εάν ο ξένος εργαζόμενος εγγυάται με τις δεξιότητές του, τις επιδόσεις, την ανάπτυξη και τους ρυθμούς που απαιτεί ο σύγχρονος σχεδιασμός μιας επιχείρησης, είναι ισότιμος με τους Γερμανούς. Εάν οι ξένοι εργαζόμενοι τα καταφέρνουν σε αυτά, δεν έχουν κανένα πρόβλημα στη Γερμανία.»

Ο Μουμίν Ετσελίκ, Έλληνας με τουρκική καταγωγή, εργάζεται στο τμήμα εφοδιασμού και διακίνησης στην κατασκευαστική εταιρεία του Κέσκιν. Ζει και εργάζεται εδώ και 30 χρόνια στη Γερμανία και συμφωνεί με τον κ. Κέσκιν, αλλά επισημαίνει πως «οι συζητήσεις περί ενσωμάτωσης αυτές καθ’ εαυτές είναι ανυπόφορες, γιατί οι ξένοι παρουσιάζονται σαν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας. Προσωπικά θεωρώ ότι οι ξένοι είναι θύματα της πολιτικής.»

Χωρίς παιδεία δεν είναι εφικτή η κοινωνική ενσωμάτωση

Σεχνάζ Ατσκάν, αρχιτέκτονας - επιτυχημένη επαγγελματίας της δεύτερης γενιάςΟι Τούρκοι επιχειρηματίες εκτιμούν ότι το Α και το Ω της κοινωνικής ενσωμάτωσης των ξένων είναι η εκπαίδευση, επαγγελματική ή ακαδημαϊκή. Χαρακτηριστικά ο Τούρκος επιχειρηματίας Ρετζέπ Κέσκιν υποστηρίζει: «Χωρίς μετανάστες και χωρίς ξένους δεν μπορεί να ζήσει η Γερμανία, ούτε οικονομικά, ούτε κοινωνικά. Γι’ αυτό οι ξένοι και οι μετανάστες έχουν τεράστιες ευκαιρίες να πετύχουν σε όλους τους κλάδους και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Υπό μία βασική προϋπόθεση: καλή εκπαίδευση, καλή επαγγελματική κατάρτιση και εξειδίκευση. Χωρίς παιδεία δεν είναι εφικτή η κοινωνική ενσωμάτωση.»

Basak Özay / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης

dw

Οικονομία | 30.09.2010

Σαλόνι αυτοκινήτου στο Παρίσι – στο επίκεντρο η ηλεκτροκίνηση

Η διεθνής έκθεση αυτοκινήτου του Παρισιού ανοίγει σήμερα τις πύλες της για τους εμπόρους και το Σάββατο για το κοινό. Στο επίκεντρο βρίσκονται η ανάκαμψη στις πωλήσεις, αλλά και τα ηλεκτροκίνητα οχήματα.

300 εκθέτες από περίπου 20 χώρες συμμετέχουν στο σαλόνι αυτοκινήτου στην γαλλική πρωτεύουσα. Η διεθνής έκθεση πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια και θεωρείται μια από της σημαντικότερες σε παγκόσμιο επίπεδο και ως προς την προσέλευση του κοινού. Το Σαλόνι του Παρισιού του 2008 επισκέφθηκαν 1,4 εκατομμύρια επισκέπτες.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος φέτος βρίσκονται τα οχήματα με ηλεκτροκίνηση. Οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών ή υβριδικών αυτοκινήτων παρουσιάζουν στη γαλλική πρωτεύουσα τα οχήματα που θα αρχίσουν να πωλούνται μέσω των αντιπροσωπειών τους αμέσως επόμενους μήνες.

Πρόβλημα το υψηλό κόστος αγοράς

Το κύριο ερώτημα στο οποίο οι εκπρόσωποι της αυτοκινητοβιομηχανίας θα κληθούν να απαντήσουν το αργότερο όταν η έκθεση αυτοκινήτου του Παρισιού ανοίξει της πύλες της το Σάββατο και για το κοινό είναι ποια θα είναι η τιμή αγοράς των ηλεκτροκίνητων οχημάτων. Λόγω του υψηλού κόστους των μπαταριών η τιμή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις τα 30.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή οι γερμανοί κατασκευαστές ζητούν από το γερμανικό κράτος να επιδοτεί την αγορά αυτοκινήτου με ηλεκτροκίνηση όπως γίνεται ήδη σε χώρες η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία.

Καθιέρωση το νωρίτερο σε 10 ή 20 χρόνια

Ας σημειωθεί ότι οι περισσότεροι ειδικοί από το χώρο του αυτοκινήτου συμφωνούν ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα 10 ή 20 χρόνια μέχρι να δούμε τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να μονοπωλούν την εικόνα μιας ευρωπαϊκής πόλης. Ούτως ή άλλως τα πρώτα αυτοκίνητα που κινούνται αποκλειστικά με ηλεκτρική ενέργεια θα αρχίσουν να πωλούνται το νωρίτερο σε 2 με 3 χρόνια από σήμερα.

DPA/RTR/Στέφανος Γεωργακόπουλος

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης

dw

Το ζήτημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων

Το ζήτημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων

Ό,τι ζητά η Μέρκελ το παίρνει στην Κομισιόν

Ό,τι ζητά η Μέρκελ το παίρνει στην Κομισιόν

Σαμαράς: «Εμείς βάζουμε την πολιτική ατζέντα»

Σαμαράς: «Εμείς βάζουμε την πολιτική ατζέντα»

Τ. Αντωνίου:Ρίχνουμε λάδι στη φωτιά

Τ. Αντωνίου:Ρίχνουμε λάδι στη φωτιά

Τα δάπεδα PVC συνδέονται με το παιδικό άσθμα

Τα παιδιά που ζουν σε σπίτια με δάπεδα PVC διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν άσθμα, σύμφωνα με στοιχεία μελέτης Σουηδών επιστημόνων

29/09/2010 | 16:51 Τελευταία Ενημέρωση 16:51 29/09/2010

προηγούμενο1 από 1επόμενο

---

pvc
Find your ideal supplier High quality, Inquiry Now!
www.portos.com.tw

Διαφημίσεις Google
pvc
Find your ideal supplier High quality, Inquiry Now!
www.portos.com.tw

Τα παιδιά που ζουν σε σπίτια με δάπεδα PVC διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν άσθμα. Σύμφωνα με στοιχεία μελέτης Σουηδών επιστημόνων στα παιδιά αυτά παρατηρήθηκε αυξημένη πρόσληψη φθαλικών, τα οποία μάλιστα ανιχνεύτηκαν στα ούρα. Στην περίπτωση που ο εξαερισμός είναι ανεπαρκής παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα εκπνεόμενου οξειδίου του αζώτου, το οποίο είναι ένας δείκτης φλεγμονής του αναπνευστικού αλλά και ένας σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη άσθματος.

Έχει αποδειχθεί ότι το άσθμα και οι αλλεργίες στα παιδιά συνδέονται με την έκθεση στα φθαλικά, που χρησιμοποιούνται ως πλαστικοποιητές στα υλικά PVC. Τα δάπεδα από PVC εμπλέκονται στην εκπομπή των αποκαλούμενων ενδοκρινικών διαταρακτών - (εξωγενείς ουσίες που ενεργούν όπως οι ορμόνες στο σώμα και αναστατώνουν τη φυσιολογική λειτουργία των ενδογενών ορμονών). Οι μελέτες συνδέουν τους ενδοκρινείς διαταράκτες με δυσμενείς βιολογικές συνέπειες στα ζώα. Το γεγονός αυτό εμπνέει την ανησυχία καθώς ενδέχεται να υπάρξουν παρόμοιες συνέπειες και στους ανθρώπους μετά από συνεχή χαμηλού επιπέδου έκθεση.

Η συγκεκριμένη μελέτη πραγματοποιήθηκε στο Ερευνητικό Κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, Karlstad της Σουηδίας από τον δρ Fredrik Carlstedt σε ένα δείγμα 110 βρεφών ηλικίας μεταξύ 2-6 μηνών και παρουσιάστηκε στο 20ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας το οποίο πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Βαρκελώνη. Στα παιδιά αυτά το εκπνεόμενο οξείδιο του αζώτου μετρήθηκε μέσω μάσκας προσώπου, ενώ ο δείκτης παρουσίας φθαλικών MBzP (Monobenzyl Phthalate) μετρήθηκε σε δείγμα ούρων.

Σύμφωνα με τον δρ Carlstedt προηγούμενες μελέτες έδειξαν συσχέτιση του δαπέδου PVC με το άσθμα, ειδικά όταν ο εξαερισμός είναι ανεπαρκής. Η μελέτη που έγινε στο Ερευνητικό Κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης Karlstad έδειξε ότι τα επίπεδα εκπνεόμενου οξειδίου του αζώτου σε συνθήκες ανεπαρκούς εξαερισμού ήταν σαφώς υψηλότερα και για πρώτη φορά ανιχνεύτηκε αυξημένη πρόσληψη φθαλικών σε παιδιά των οποίων τα δωμάτια είχαν δάπεδα PVC

Ο ίδιος τόνισε ότι, οι οικιακοί παράγοντες είναι σημαντικοί κατά εξέταση της παθογένεσης της αλλεργικής νόσου. Στη μελέτη αναφέρεται ότι η σχέση του δαπέδου PVC και των υψηλών επιπέδων φθαλικού εστέρα στα βρέφη αποκαλύπτει ότι η εισπνοή μπορεί να είναι μια σημαντική οδός για την έκθεση σε διχλωροαιθυλένιο (EDC).------------- SKAI

GERMAN REUNIFICATION | 29.09.2010

Discontent still strong in western Germany over reunification payments

Gelsenkirchen was once a hub for industry

On the eve of the 20th anniversary of German reunification, many in western German towns like Gelsenkirchen are asking how much longer they'll have to keep paying for the reconstruction of the formerly communist East.

Close to the central train station in the western German city of Gelsenkirchen is a tram stop called Leipzigerstrasse, named after Leipzig, a major city in eastern Germany. The walls of the station are decorated with images of other eastern cities, such as Potsdam, Dresden and Berlin. After more than four decades under the rule of communist East Germany, these cities became rundown, underdeveloped and underfinanced.

But since reunification in 1990, the six former East German states have received around 1.3 trillion euros ($1.76 trillion) in government reconstruction payments under the so-called Solidarity Pact - and the tab is still rising by around 80 billion euros each year. Many people in western German communities such as Gelsenkirchen say this bill has left cities like theirs running on empty.

Local frustration

A mere five minutes walk from the center of Gelsenkirchen it's plain to see that business isn't booming in this shopping area. Many storefronts are boarded up or vacant, and the roads and footpaths are cracked.

Gelsenkirchen resident Claudia says emotions run high whenever the topic of reunification payments is raised because it brings to the fore long-held frustrations over the Solidartiy Pact.

Gelsenkirchen locals say their city needs more money

"Here in the Ruhr region there are many towns that don't have a lot of money and are staring bankruptcy in the face because of a high level of debt," she says. "At the same time they still have to pay for new streets and schools in the East. Looking at the streets in Gelsenkirchen, it would be good if the same was done here."

Torsten, another Gelsenkirchen resident, says it no longer makes any sense for money to flow exclusively to the eastern states.

"I think some part of the reconstruction payments should be shared, so they don't only go to cities in the East, but also to cities here in the West," he says. "At the moment, Gelsenkirchen needs financial assistance for structural changes. The money should be allocated on the basis of need - and not simply geography."

Neglect of the former West

This is a matter the mayor of Gelsenkirchen, Frank Baranowski, has taken to heart. He speaks of his frustration when visiting cities in the East, like Leipzig, and sees the fruits of city beautification projects and renewed public spaces there. All the while, he says, Gelsenkirchen is being neglected.

"We could use this money for infrastructure projects, and road works in particular," he told Deutsche Welle. "Many of our streets are in a bad state after the recent harsh winter and instead of making temporary repairs we could have been able to build new roads. If we had more money, we could invest more in our schools, we could finance more public infrastructure projects, we could also reduce the city's debts."

Frank Baranowski says it's time for funds to flow to western cities

Baranowski says, however, there are few avenues for disgruntled municipalities in western Germany who want a political rethink of the Solidarity Pact.

"The only thing we can do as a town is to raise the issue of the injustice of the matter at the political level, to show that the money is urgently needed, for example in the Ruhr region, as much as by some towns in the East, and no longer by the whole of the East," he says.

"I think at this point there is no longer a majority who want to see an extension to the Solidarity Pact. But it's here and we have to live with it."

Equal development

An annual report released in September on the progress of reunification said that gross domestic product (GDP) in the states of the former East Germany had reached 73 percent of GDP in their western counterparts. It noted that eastern Germany has made "impressive strides" in terms of economic development.

Berlin-based social scientist Jochen Staadt says this is a sign that the time has come to begin balancing out reconstruction payments so they also benefit western cities like Gelsenkirchen.

Infrastructure works in cities like Dresden have flourished since reunification

"It can't be done immediately, but we need to think about how we can slow down support (for the eastern states) and think about how we can redirect some of it to those parts of western Germany, like Gelsenkirchen, so they can return to the level that developed regions in parts of eastern Germany have reached," he told Deutsche Welle.

"There will be other rural parts in the former East that have to be supported for a longer time, but it doesn't have to be in the whole region of the former East German states."

On the eve of the 20th anniversary of German reunification, on October 3, it's clear that the question is increasingly being asked as to whom now needs the money more - the former East or former West. But despite the frustration in cities like Gelsenkirchen, there is no indication from the federal government or the courts that the reconstruction payments will end any time before their mandated expiry date in 2019.

Author: Darren Mara
Editor: Chuck Penfold

dw

Αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ απο δηλώσεις Κακλαμάνη

Αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ απο δηλώσεις Κακλαμάνη

Εκλογές μόλις χρειαστεί Tου Μπαμπη Παπαδημητριου Το 2011 είναι το κρισιμότερο έτος της εθνικής προσπάθειας να μην καταπέσουν τα δάνειά μας και να επιστρέψει η οικονομία μας σε θετικούς ρυθμούς. Είναι εξαιρετικά σπάνιο, για οποιαδήποτε χώρα, να βρεθεί πιασμένη σε παρόμοια μέγγενη. Μπορεί όμως η σημερινή πλειοψηφία να φέρει σε πέρας το έργο αυτό; Δύσκολο! Κατ’ αρχήν, δεν μας έχει πείσει ότι διαθέτει το κατάλληλο Σχέδιο. Γιατί, προφανώς, το Μνημόνιο, όσο κι αν το επικαιροποιούν, δεν αποτελεί πολιτική πρόταση. Το αρχικό Μνημόνιο Συνεννόησης, που συντάχθηκε μέσα σε λίγες ημέρες, στα τέλη Απριλίου, περιείχε εκτάκτως (όσο και ατάκτως) ερριμμένες ιδέες και προτάσεις. Λογιστικοί στόχοι για τη μείωση του κρατικού ελλείμματος, ανακατεμένοι με διαχρονικά πρότυπα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, έτσι χωρίς καμία (σοβαρή) προετοιμασία. Η χώρα μας, εμφανίστηκε: να χρωστά, να είναι διαλυμένη, να υφίσταται ιστορικές καθυστερήσεις. Το ερώτημα, συχνά διατυπωμένο, είναι: «ποιος έκανε τις επιλογές που περιλαμβάνει το Μνημόνιο»; Αφού το κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας δεν είχε συμπεριλάβει τίποτε σχεδόν από όσα έβαλε στο χαρτί-εγγύηση, με την οποία περιτυλίξαμε τα νέα δάνεια, ποια είναι η δημοκρατική νομιμοποίησή του να ζητεί από το Κοινοβούλιο τη διαρκή έγκρισή του εις το όνομα «πρέπει να τα ψηφίσετε! Μας τα ζητούν προκειμένου να μας δώσουν την επόμενη δόση»! Ο φορολογικός νόμος, ψηφίστηκε πριν από το Μνημόνιο και περιλαμβάνει όλες σχεδόν τις προεκλογικές εμμονές του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή βαρύτερη φορολογία. Ενώ μάλιστα, ήδη, μέχρι εκείνη τη στιγμή, το κυβερνητικό επιτελείο είχε διαπιστωμένα φορτωθεί με την παταγώδη αποτυχία του, σε ό,τι αφορά τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Σε κάθε περίπτωση, ακράδαντα πιστεύω πως η κυβέρνηση δεν χρειάζεται καμία ειδικού περιεχομένου νομιμοποίηση, πέραν της έγκρισης της Βουλής, για να κάνει όσα απαιτεί η σωτηρία του κράτους και η αντιμετώπιση της ευρύτερης κρίσης. Ακόμη και η καθυστέρηση Παπανδρέου, ενώ είχε πλήρως διαφανεί το ελληνικό αδιέξοδο, ήταν ανεπίτρεπτη και μας κόστισε πανάκριβα. Θα ήταν βεβαίως απείρως καλύτερα να έχει διαπιστωθεί στην Ολομέλεια της Βουλής η σύμπνοια των κομμάτων σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού «Βατερλό». Αυτό μας κοστίζει, ακόμη σήμερα, ακριβότερα. Παραμένει όμως η δυσκολία. Το 2011 θα είναι δυσκολότερο από το έτος που διανύουμε. Πρώτον, γιατί θα έχουν προηγηθεί δύο έτη ύφεσης και θα τρέχουμε τον τρίτο χρόνο. Η διάλυση του μοντέλου που στηριζόταν στην «εύκολη φυγή προς τα εμπρός με οδηγό την πληθωριστική κατανάλωση», θα εξοντώσει τη μικρή επιχειρηματικότητα, θα εκτοξεύσει τον δείκτη της βαρύτερης ανεργίας στους μισθωτούς και θα αποσυντονίσει την απασχόληση στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό. Και την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση θα ζητήσει νέα και πρόσθετα έσοδα (σε όσα ήδη δώσαμε φέτος), ύψους 7.500 εκατομμυρίων. Είναι πρακτικώς αδύνατον να τα βρει, επειδή, πολύ απλά, είναι αδύνατον να τα βρούμε εμείς για να μοιραστούμε με το κράτος. Δεύτερον, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα συνεχίσει να έχει την αποδοχή της πλειοψηφίας, όταν πρόκειται για τον συνδυασμό μέτρων που αφορούν τον προϋπολογισμό και, την ίδια στιγμή, αλλαγών που ανατρέπουν «κοινωνικές» ισορροπίες. Από την άποψη αυτή, ο κ. Παπανδρέου πρέπει να κάνει ένα από τα δύο: μπορεί να ζητήσει από το κόμμα του να εγκαταλείψουν τους «σοσιαλιστικούς» πομφόλυγες και να περιγράψει μια νέα Ελλάδα. Θα χρειαστεί δηλαδή να αποκλείσει, ήδη από τώρα, την επιστροφή στο μοντέλο του φαύλου κρατισμού. Το έκαναν όλοι οι ηγέτες των σοσιαλιστικών κομμάτων, κάποια στιγμή. Στη Σουηδία επειδή χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν την καταστροφή του 1992, στη Βρετανία επειδή οι Συντηρητικοί άφησαν τον πήχυ πολύ ψηλά, στις ΗΠΑ όταν χρειάστηκε να δώσουν ώθηση στον παγκόσμιο ρόλο τους κ.ο.κ. Εστω και με καθυστέρηση μιας δεκαετίας, η Ελλάδα πρέπει να περάσει στον 21ο αιώνα. Αν πάντως δυσκολεύεται να τα βρει με το κόμμα του, ο λαός περιμένει, ανυπόμονα, να δώσει αυτός την εντολή. Με τον μοναδικό τρόπο που συμβαίνει αυτό, όταν στήνονται οι κάλπες! kathimerini

ΤΟΠΙΚΑ 25/9/2010 ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ – “ACQUI” 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Του Διονύση Αρβανιτάκη Η ημερομηνία αυτή θα μπορούσε να είναι το ορόσημο του τραγικού τέλους της Ιταλικής μεραρχίας ACQUI στην Κεφαλονιά μια και σημαδεύτηκε από την εκτέλεση των 136 Ιταλών αξιωματικών στο φανάρι μετά την παράδοση τους στους Γερμανούς. Όμως τις αμέσως επόμενες μέρες άρχισε η μεταφορά ιταλών αιχμαλώτων με τα πλοία ΑΡΝΤΕΝΑ,ΛΙΝΤΑ ΑΛΜΑ, ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΘΑ που χάθηκαν σε ναρκοπέδια και άλλες αιτίες, με σύνολο πνιγμένων 3000, για να συμπληρωθεί ο κύκλος της Γερμανικής εκδίκησης. Σε αυτό το σύντομο χρονικό δεν θα αναφερθούν μάχες οι άλλες επιχειρησιακές λεπτομέρειες. Θα τονίσω μόνο ότι οι προ ολίγων ημερών σύμμαχοι Ιταλοί και Γερμανοί συγκρούσθηκαν μεταξύ τους μετά την Ιταλική συνθηκολόγηση τις 8 Σεπτεμβρίου με τους Αγγλοαμερικανούς και την ασυμφωνία των Ιταλογερμανικών επαφών για το μέλλων των Ιταλών της Κεφαλονιάς. Τα πάντα στην Ιταλία είχαν διαλυθεί και η μεραρχία ήταν πλήρως απομονωμένη στο νησί χωρίς πιθανότητα βοήθειας από ΠΟΥΘΕΝΑ. Ο στρατηγός ANTONIO GANDIN Διοικητής της “ACQUI” ένας εξαίρετος αξιωματικός , το γνώριζε πολύ καλά …… Υπήρξαν κάποιες άλλες συγκυρίες που έφεραν το τέλος. …….Η γερμανική Αεροπορία κύρια στον αέρα σφυροκοπούσε αδιάκοπα τις Ιταλικές θέσεις και η ορμή των Ορεινών Κυνηγών του Ταγματάρχη ΧΙΡΣΦΕΛΝΤ της μεραρχίας ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ που ήλθαν από Γιάννενα με κεραυνοβόλο επίθεση και αστραπιαίες ενέργειες επεκράτησαν γρήγορα των Ιταλών. Οι ορεινοί ήλθαν ως ενίσχυση της ως Γερμανικής Φρουράς που είχαν έλθει το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου 1800 άνδρες υπό την διοίκηση του Αντισυνταγματάρχη ΧΑΝΣ ΜΠΑΡΓΚΕ με την διοίκηση του στο Ληξούρι και φρουρές στο Αργοστόλι , Σκάλα, Λακύθρα, Μακρυώτικα ,Γέφυρα Χειμωνικού και αλλά μικρά Φυλάκια . Η κάθε άμυνα ήταν πλέον αδύναμη και μάταιη έτσι ο στρατηγός GANDIN υπογράφει την παράδοση των δυνάμεων που του απέμειναν , άνευ όρων στις 22 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με τα Ιταλικά ντοκουμέντα της τότε εποχής επί συνόλου 11500 ανδρών χάθηκαν 9250(πεσόντες –εκτελεσθέντες –στη θάλασσα ) και από τους 525 Αξιωματικούς χάθηκαν 390.Απο τις εκτελέσεις εξαιρέθηκαν οι Αξιωματικοί Ιατροί των Ιταλικών νοσοκομείων ,οι επτά στρατιωτικοί ιερείς ,και όσοι κατάγονταν από περιοχές που εποφθαλμιούσε ο Χίτλερ για προσάρτηση. Είναι η πιο μεγάλη σφαγή αιχμάλωτων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με εκείνη των 10000 Πολωνών Αξιωματικών από τους Ρώσους στο Δάσος του ΚΑΤΙΝ. Είναι γεγονότα που μαζί με άλλα συναφή με πολλαπλές παραμέτρους , δεν έχουν θέση στην ανθρώπινη διαδρομή της ζωής. Το κάθε μέτρο της Κεφαλληνιακής γης ήταν σπαρμένο με Ιταλικά πτώματα .Το απάνθρωπο θέαμα όπου κι αν έριχνες το βλέμμα. Η μεγαλύτερη ομαδική σφαγή έγινε στα Τρωϊανάτα, οι δυνάμεις του Ταγματάρχη OSKAR ALTAVILLA,631 αξιωματικοί και στρατιώτες. Ο στρατιωτικός ιερέας ROMUALDO FORMATO του 33ου συντάγματος πυροβολικού ήταν μαζί με τους υπό εκτέλεση αξιωματικούς στο ΦΑΝΑΡΙ, στο ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΠΙΤΙ (CASA ROSSA για τους Ιταλούς) επέζησε όμως της σφαγής. Στο βιβλίο του περιγράφει τις τελευταίες στιγμές των μελλοθάνατων αξιωματικών. Τις εξομολογήσεις τους τις τελευταίες τους επιθυμίες, κάποιοι ενθύμιο για τους δικούς τους, τις στιγμές τις αγονίας τους, στιγμές τρομερές και ασύλληπτες και που σίγουρα καταβάλουν και τα έσχατα όρια τις ανθρώπινης αντοχής. Βάδιζαν τα τελευταία βήματα της ζωής τους και ανέπνεαν για λίγες στιγμές ακόμα τον αέρα της ζωής όταν τους πήγαιναν καθ ομάδες στον τόπο της εκτέλεση στους πρώτα στη θέση ΚΟΥΜΑΡΟ 450 μέτρα μακριά και αφού γέμισε ο λάκκος στον ήδη υπάρχοντα στη θέση ΜΑΝΟΛΙΑ. Χωρίς να περνώ θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, γιατί να μην ξεχνάμε ότι και οι Ιταλοί και οι Γερμανοί ήρθαν κατακτητές στον τόπο μας, ή να υπαινίσσομαι τίποτα περισσότερο από την σύντομη περιγραφή του γεγονότος, θέλησαν με αυτές τις γραμμές να τονίσω την αγριότητα μιας από τις φάσεις του πολέμου και των οιονδήποτε τρόπο και συνθήκες που δημιουργούνται τα θύματα. Ανέφερα απλός το μεγάλο χρονικό μιας απερίγραπτης, φρίκης και σφαγής. Μέσα σε αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση, βρέθηκε ο απλός κεφαλλονίτης που αψηφώντας διαταγές των γερμανών για τουφεκισμό οικογενειών σε οποίον βοηθούσε Ιταλούς, έκαμε το ανθρώπινο χρέος σε αυτούς τους δυστυχείς που σήμερα, ισχυρούς, του χθες και πρόσφερε οποία βοήθεια μπορούσε και ήταν δυνατών. Και αυτό είναι άξιον αναφοράς και θύμησης. kathimerini

Πολιτική | 24.09.2010

Πρώην επίτροποι εξακολουθούν να αμείβονται από την Κομισιόν

Ευρωπαίοι πρώην επίτροποι εξακολουθούν να λαμβάνουν μηνιαίες αποδοχές από την Κομισιόν, μολονότι πολλοί κατέχουν νέα πολιτικά αξιώματα ή απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα.

Σύμφωνα με τη γερμανική έκδοση των Financial Times, δεκαεπτά πρώην επίτροποι λαμβάνουν «μεταβατικά επιδόματα» που κυμαίνονται μεταξύ 40% και 65% του μισθού που λάμβαναν όσοι υπηρετούσαν στην Κομισιόν.

Μεταξύ αυτών φέρονται να είναι μια πρόεδρος κράτους, δύο υπουργοί Εξωτερικών και δύο ευρωβουλευτές. Οι πρώην επίτροποι σήμερα ασκούν άλλα λειτουργήματα και επαγγέλματα και παράλληλα με τις απολαβές που έχουν από αυτά εξακολουθούν να λαμβάνουν το μεταβατικό επίδομα της Κομισιόν. Ένα επίδομα που σύμφωνα με γερμανικά και αυστριακά ΜΜΕ αγγίζει τα 100 χιλιάδες ευρώ ετησίως και χορηγείται στους Ευρωπαίους πρώην επιτρόπους για 3 χρόνια.

Η λίστα του Ερενχάουζερ

Μάρκος Κυπριανού, πρώην κοινοτικός επίτροπος και νυν υπΕξ της ΚύπρουΧθες ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, επικαλούμενος την προστασία δεδομένων, αρνήθηκε να κατονομάσει τους 17 επιτρόπους που συνεχίζουν να αμείβονται. Όπως γράφει η αυστριακή εφημερίδα Die Presse, η υπόθεση αποκαλύφθηκε όταν ο ανεξάρτητος Αυστριακός ευρωβουλευτής Μάρτιν Ερενχάουζερ κατέθεσε σχετική γραπτή ερώτηση στην Κομισιόν. Και μπορεί η Κομισιόν να μην αποκαλύπτει ονόματα, σύμφωνα όμως με τη λίστα που δημοσίευσε ο κ. Ερενχάουζεν μεταξύ αυτών είναι η πρόεδρος της Λιθουανίας Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε, ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι, ο Κύπριος ομόλογός του Μάρκος Κυπριανού και άλλοι. Αναφέρεται και το όνομα του κ. Σταύρου Δήμα, η αυστριακή εφημερίδα διευκρινίζει ωστόσο ότι δεν γνωρίζει εάν ο κ. Δήμας έχει βρει νέα απασχόληση.

Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

dw