Με τίτλο «Η ελληνική επιχείρηση» («η μεγάλη φυγή») και εικονογράφηση που δείχνει έναν δρομέα να τρέχει με την ολυμπιακή φλόγα καίγοντας ένα χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ, ο οικονομολόγος προβλέπει το ζοφερό μέλλον με την Ελλάδα εκτός του ευρώ.
«Δεν είναι καλή ιδέα για την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί για την αποχώρησή της», γράφει χαρακτηριστικά το κείμενο.
Παίζοντας με τις λέξεις «Ελλάδα» και «έξοδος» ο αρθρογράφος δημιουργεί την νέα έννοια «GREXIT» την οποία μπορεί να χαρακτηρίζει «άσχημη», αλλά προβλέπει ότι σύντομα θα αποτυπώνει την ελληνική πραγματικότητα.
«Αν οι τράπεζες συνεχίζουν να υποφέρουν από τις μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων, καθώς οι ο κόσμος φοβάται την επιστροφή στη δραχμή, τότε το μέλλον της Ελλάδας είναι πιθανό να καθοριστεί πολύ νωρίτερα», γράφει για να αναφερθεί στην θέση του Αλέξη Τσίπρα που επιθυμεί την αναδιαπραγμάτευση όσων έχουν συμφωνηθεί έως σήμερα. Ωστόσο όπως αναφέρει το κομμάτι «η Γερμανία αντιστέκεται κάνοντας σαφές ότι δεν πρόκειται να εκβιαστεί με συνεχείς αλλαγές σε πακέτα διάσωσης», κάνοντας μάλιστα λόγο για την πλέον ανοιχτή παραδοχή από τους τραπεζίτες της Κεντρικής Τράπεζας του ενδεχομένου η Ελλάδα να βγει από το ευρώ, παρότι « δεν είναι κάτι εύκολο ούτε επιθυμητό ».
Προσπαθώντας να εξηγήσει την νοοτροπία μεγάλης μερίδας Ελλήνων ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για προσπάθεια τους να απαλλαγούν από τα μέτρα λιτότητας, για αυτό το λόγο «ο κύριος Τσίπρας και οι συνάδελφοί του τροφοδοτούν την ελπίδα ότι η Ελλάδα με κάποιο τρόπο μπορεί να αποφύγει τη λιτότητα και παρόλα αυτά να παραμείνει στο ευρώ. Οι Ελληνες δε μπορούν να την αποφύγουν, είτε παραμείνουν στο ευρώ είτε όχι ». Αλλωστε όπως εξηγεί «πειθαρχεία και μεταρρύθμιση δεν είναι γνωστοί όροι στην ελληνική πολιτική».
Παρόλα αυτά η έξοδος από το ευρώ περιγράφεται ακόμα πιο δραματική για την ίδια τη χώρα αλλά και για την πολιτική της ζωή, ενώ στο δημοσίευμα γίνεται αναδρομή στο 1974 και τη χούντα για να μεταφέρει τον αναγνώστη στο σήμερα καλώντας να τον πάρει «μια γεύση όσων θα μπορούσαν να επακολουθήσουν με την αυξανόμενη δύναμη της Χρυσής Αυγής ».
Κρούει λοιπόν τον κώδωνα του κινδύνου προβλέποντας ότι «οι σειρήνες του λαϊκισμού μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτες». Επιβάλλεται επομένως άμεση δράση και όπως προτρέπει «για να αποτρέψει τη μεγάλη φυγή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να ετοιμαστεί να τροφοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες με ρευστότητα, εάν η Ελλάδα φύγει» και δεύτερον να αποφευχθεί το πιθανό ντόμινο μετά την έξοδο της Ελλάδας που μπορεί να επηρεάσει άλλες χώρες όπως την Ισπανία και την Πορτογαλία.
«Οι επόμενες εκλογές αποτελούν ουσιαστικά ένα δημοψήφισμα για το αν η χώρα θα μείνει στο ευρώ ή όχι», αναφέρει το κείμενο για να συνεχίσει δίνοντας την ελπίδα ότι δεν έχουν τελειώσει όλα καθώς μια νέα ελληνική κυβέρνηση επιμείνει στην σωτηρία της χώρας μπορεί να βοηθηθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Την ίδια ώρα, με την υπόσχεση ενός κοινού τραπεζικού συστήματος και κάποιας μορφής ευρωομολόγων, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο το ευρώ να μπορεί να επιβιώσει κι οι κίνδυνοι της μόλυνσης να απομακρυνθούν, μάλιστα «αν η Ελλάδα ήταν ένα απομονωμένο πρόβλημα, θα ήταν ευκολότερη η θεραπεία της ώστε να επιστρέψει υγιής ». Ολοκληρώνοντας ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας του ευρώ, μέσω μιας οικονομικής αναδιοργάνωσης της Ευρώπης ενώ βλέπει ότι για τη χώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας, με τους πολιτικούς όμως «ιδιαίτερα στη Γερμανία, δεν έχουν ακόμη αποδεχθεί αυτή τη λογική, πόσο μάλλον να την εξηγήσουν στους ψηφοφόρους. Η προοπτική της ελληνικής εξόδου σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουν να το κάνουν-και γρήγορα ».
«Δεν είναι καλή ιδέα για την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί για την αποχώρησή της», γράφει χαρακτηριστικά το κείμενο.
Παίζοντας με τις λέξεις «Ελλάδα» και «έξοδος» ο αρθρογράφος δημιουργεί την νέα έννοια «GREXIT» την οποία μπορεί να χαρακτηρίζει «άσχημη», αλλά προβλέπει ότι σύντομα θα αποτυπώνει την ελληνική πραγματικότητα.
«Αν οι τράπεζες συνεχίζουν να υποφέρουν από τις μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων, καθώς οι ο κόσμος φοβάται την επιστροφή στη δραχμή, τότε το μέλλον της Ελλάδας είναι πιθανό να καθοριστεί πολύ νωρίτερα», γράφει για να αναφερθεί στην θέση του Αλέξη Τσίπρα που επιθυμεί την αναδιαπραγμάτευση όσων έχουν συμφωνηθεί έως σήμερα. Ωστόσο όπως αναφέρει το κομμάτι «η Γερμανία αντιστέκεται κάνοντας σαφές ότι δεν πρόκειται να εκβιαστεί με συνεχείς αλλαγές σε πακέτα διάσωσης», κάνοντας μάλιστα λόγο για την πλέον ανοιχτή παραδοχή από τους τραπεζίτες της Κεντρικής Τράπεζας του ενδεχομένου η Ελλάδα να βγει από το ευρώ, παρότι « δεν είναι κάτι εύκολο ούτε επιθυμητό ».
Προσπαθώντας να εξηγήσει την νοοτροπία μεγάλης μερίδας Ελλήνων ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για προσπάθεια τους να απαλλαγούν από τα μέτρα λιτότητας, για αυτό το λόγο «ο κύριος Τσίπρας και οι συνάδελφοί του τροφοδοτούν την ελπίδα ότι η Ελλάδα με κάποιο τρόπο μπορεί να αποφύγει τη λιτότητα και παρόλα αυτά να παραμείνει στο ευρώ. Οι Ελληνες δε μπορούν να την αποφύγουν, είτε παραμείνουν στο ευρώ είτε όχι ». Αλλωστε όπως εξηγεί «πειθαρχεία και μεταρρύθμιση δεν είναι γνωστοί όροι στην ελληνική πολιτική».
Παρόλα αυτά η έξοδος από το ευρώ περιγράφεται ακόμα πιο δραματική για την ίδια τη χώρα αλλά και για την πολιτική της ζωή, ενώ στο δημοσίευμα γίνεται αναδρομή στο 1974 και τη χούντα για να μεταφέρει τον αναγνώστη στο σήμερα καλώντας να τον πάρει «μια γεύση όσων θα μπορούσαν να επακολουθήσουν με την αυξανόμενη δύναμη της Χρυσής Αυγής ».
Κρούει λοιπόν τον κώδωνα του κινδύνου προβλέποντας ότι «οι σειρήνες του λαϊκισμού μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτες». Επιβάλλεται επομένως άμεση δράση και όπως προτρέπει «για να αποτρέψει τη μεγάλη φυγή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να ετοιμαστεί να τροφοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες με ρευστότητα, εάν η Ελλάδα φύγει» και δεύτερον να αποφευχθεί το πιθανό ντόμινο μετά την έξοδο της Ελλάδας που μπορεί να επηρεάσει άλλες χώρες όπως την Ισπανία και την Πορτογαλία.
«Οι επόμενες εκλογές αποτελούν ουσιαστικά ένα δημοψήφισμα για το αν η χώρα θα μείνει στο ευρώ ή όχι», αναφέρει το κείμενο για να συνεχίσει δίνοντας την ελπίδα ότι δεν έχουν τελειώσει όλα καθώς μια νέα ελληνική κυβέρνηση επιμείνει στην σωτηρία της χώρας μπορεί να βοηθηθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Την ίδια ώρα, με την υπόσχεση ενός κοινού τραπεζικού συστήματος και κάποιας μορφής ευρωομολόγων, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο το ευρώ να μπορεί να επιβιώσει κι οι κίνδυνοι της μόλυνσης να απομακρυνθούν, μάλιστα «αν η Ελλάδα ήταν ένα απομονωμένο πρόβλημα, θα ήταν ευκολότερη η θεραπεία της ώστε να επιστρέψει υγιής ». Ολοκληρώνοντας ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας του ευρώ, μέσω μιας οικονομικής αναδιοργάνωσης της Ευρώπης ενώ βλέπει ότι για τη χώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας, με τους πολιτικούς όμως «ιδιαίτερα στη Γερμανία, δεν έχουν ακόμη αποδεχθεί αυτή τη λογική, πόσο μάλλον να την εξηγήσουν στους ψηφοφόρους. Η προοπτική της ελληνικής εξόδου σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουν να το κάνουν-και γρήγορα ».
No comments:
Post a Comment