Χωρίς σαφές όραμα η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης
The Economist
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συζητούν για το μέλλον της Ευρώπης χωρίς κανείς να εκφέρει με σαφήνεια και καθαρότητα το όραμά του. Η Αγκελα Μέρκελ μιλάει ασαφώς για την ανάγκη μεγαλύτερου «εξευρωπαϊσμού» των εθνικών δυνάμεων, ενώ ο Ντ. Κάμερον οραματίζεται το αντίθετο, χωρίς να αποκαλύπτει τι εννοεί. Τώρα έφτασε η σειρά του Φρ. Ολάντ να μιλήσει για το ευρωπαϊκό πεπρωμένο. Ο Γάλλος πρόεδρος φαίνεται να ζητεί επέκταση του γαλλικού οικονομικού σχεδιασμού και των σοσιαλιστικών ιδεών στην Ευρώπη, ακόμα και αν παραμένουν ανεφάρμοστα στη Γαλλία.
Ας λάβουμε υπόψη την αύξηση της τιμής του ευρώ. Ο κ. Ολάντ δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμα για να περιoρίσει το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα και ζητεί από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να δράσουν συλλογικά για να ρίξουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Υιοθέτησε μέτρα για τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας και προτείνει τη θέσπιση κατώτατου μισθού στην Ευρωζώνη. Αύξησε τους φόρους στη Γαλλία και ζητεί τον εναρμονισμό των φορολογικών πολιτικών στα κράτη της ζώνης του ενιαίου νομίσματος.
Ολα αυτά πρέπει να αποτελέσουν ενέργειες μιας μελλοντικής «κυβέρνησης της Ευρωζώνης». Δεν είναι ξεκάθαρο τι εννοεί ο κ. Ολάντ, αλλά θα ήθελε να διαθέτει ξεχωριστό προϋπολογισμό. Κάποιες από τις απόψεις του βγάζουν πραγματικά νόημα. Η λιτότητα, για παράδειγμα, επιβλήθηκε πολύ σκληρά και γρήγορα και η Ευρωζώνη χρειάζεται νέα μέσα ώστε να εξισορροπεί τα προβλήματα που ενδέχεται να εμφανιστούν σε κάποιο κράτος-μέλος. Ομως, για τον κ. Ολάντ οι δυνάμεις της αγοράς είναι επικίνδυνες και πρέπει να χαλιναγωγούνται. Γάλλοι πολιτικοί, από ολόκληρο το φάσμα, επιτίθενται σε όποια κράτη επιτρέπουν χαμηλότερους μισθούς και φορολογικούς συντελεστές από τη Γαλλία, κατηγορώντας τα ότι εφαρμόζουν «κοινωνικό dumping».
Eίναι εντυπωσιακό ότι ο κ. Ολάντ μίλησε για το μέλλον της Ευρώπης, αφού μετά την εκλογή του ενεργεί σαν να πιστεύει ότι όσο λιγότερο μιλάμε για τις μεγάλες ευρωπαϊκές ιδέες τόσο καλύτερα. Οι σχεδιασμοί για μακροπρόθεσμο οδικό χάρτη που θα επέτρεπε τον επανασχεδιασμό της Ευρωζώνης πέθαναν στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου. Το μέλλον της Ευρωζώνης, κατά τον Ολάντ, «προβλέπει» ότι κάθε κράτος-μέλος θα επωμίζεται την ευθύνη των οικονομικών πολιτικών που ακολουθεί, ενώ συνάμα θα συμμορφώνεται με κανόνες που θα επιβάλλονται από το κέντρο. Αντιθέτως, κατά τον Γάλλο πρόεδρο, θα υπάρχουν κοινά προγράμματα υποδομής ή ανανεώσιμης ενέργειας που θα χρηματοδοτούνται από νέα χρηματοοικονομικά μέσα, ενώ όλα θα περιβάλλονται από μεγαλύτερη αλληλεγγύη, δηλαδή εγγυημένες θέσεις εργασίας και εκπαίδευση για τους νέους της Ευρώπης, και ναι, βέβαια, ευρωομόλογα. Αυτό το μοντέλο έχει ελάχιστα κοινά σημεία με το βρετανικό, της πιο χαλαρής, εντελώς φιλελεύθερης κοινής αγοράς, όπου τα μέλη θα έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώνουν τους τρόπους συμμετοχής τους στην «ευρωπαϊκή οικογένεια». Η Ευρώπη, λέει ο κ. Ολάντ, δεν είναι αγορά, δεν είναι νόμισμα, είναι ένα πολιτικό πρόγραμμα όπου δεν είναι δυνατόν να αμφισβητούνται τα πάντα διαρκώς.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κ. Ολάντ σήμερα είναι το ενδεχόμενο να «μπει» η Γαλλία στο «Club Med», τη λέσχη των κρατών που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της Γερμανίας σε μια ζώνη με χαμηλό πληθωρισμό και σκληρό νόμισμα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ότι η Γαλλία δεν θα καταφέρει να «περιορίσει» το δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Ο,τι και να συμβεί, ο Ολάντ γνωρίζει ότι στις διαπραγματεύσεις για το ευρωπαϊκό μέλλον η τακτοποίηση των οικονομικών αποτελεί απαραίτητο όρο προκειμένου να διατηρήσει η Γαλλία την αξιοπιστία της. kathimerini |
No comments:
Post a Comment