Η αντι-ευρωπαϊκή Ελλάδα
Το βαρόμετρο ΣΚΑΙ/Καθημερινής/Public Issue περιλαμβάνει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την κρίσιμη κατάσταση του πολιτικού συστήματος. Είναι πράγματι δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος πού θα οδηγήσει η χαμηλή κοινωνική νομιμοποίηση κυβέρνησης, κομμάτων, πολιτικού προσωπικού, η διάχυτη απογοήτευση για την προοπτική της χώρας και των πολιτών της.
Όπως θα εξηγήσω, φαίνεται ότι διαμορφώνεται μία ευάριθμη ομάδα στο εκλογικό σώμα με εδραιωμένες και βαθύτερες στάσεις κυνισμού έως και αντιπαλότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με δεδομένο ότι οι επόμενες προγραμματισμένες εκλογές θα διοργανωθούν για το Ευρωκοινοβούλιο, τις Περιφέρειες και τους Δήμους τον Μάιο 2014, η απήχηση των ευρω-σκεπτικιστικών τάσεων μάλλον θα έχει κρίσιμη επίδραση στα εκλογικά αποτελέσματα. Μία τέτοια περίπτωση θα ήταν η περαιτέρω ενίσχυση των αντι-συστημικών κομμάτων, είτε του υφιστάμενου της ακροδεξιάς, είτε κάποιου νέου που θα επιχειρήσει να δρέψει καρπούς με ακροαριστερή πλατφόρμα.
Οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνονται και από το Τακτικό Ευρωβαρόμετρο 78. Ένας στους τέσσερις Έλληνες (25%) δεν διακρίνει κανένα θετικό επίτευγμα της ΕΕ, ποσοστό που μας κατατάσσει δεύτερους μόνον πίσω από τους παραδοσιακά ευρωσκεπτικιστές Βρετανούς (31%) και μακριά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (13%). Ακόμη, μόνον 46% των Ελλήνων αυτό-προσδιορίζονται ως Ευρωπαίοι πολίτες και ομολογούν μία αίσθηση του ανήκειν στην ευρωπαϊκή κοινότητα (έναντι 63% στην ΕΕ). Τέλος, ποσοστό 17% των Ελλήνων(έναντι μέσου όρου ΕΕ 11%) δεν έχουν καμία προσδοκία από την ΕΕ.
Τα στοιχεία αυτά δεν είναι αναμενόμενα για μία χώρα που μετρά πλέον των τριάντα ετών από την ένταξή της και η οποία τεκμηριωμένα έχει ωφεληθεί από τη συμμετοχή της. Αποκαλύπτεται δε ότι τα υψηλά ποσοστά αποδοχής της ΕΕ που σημειώνονταν τα προηγούμενα χρόνια ήταν επιδερμικά και επισφαλή. Στηρίζονταν σε μία χρησιμοθηρική και λιγότερο αξιακή προσέγγιση της ΕΕ. Η έλευση της κρίσης απλώς διέλυσε και τους τελευταίους ενδοιασμούς για να εκφραστούν αυτές οι κυνικές και σκεπτικιστικές απόψεις για την ΕΕ από μία μερίδα της κοινής γνώμης, η οποία κατανέμεται μεταξύ των κύριων κομμάτων του κοινοβουλίου και κάποιο μέρος της πλέον βρίσκεται και σε ακραιφνώς αντι-συστημικούς σχηματισμούς.
Κατά συνέπεια, οι Ευρωεκλογές 2014 θα είναι ένα κρίσιμο τεστ για το κομματικό σύστημα. Τι θα σημαίνει για τη χώρα η εκλογή αντιπροσώπων στο Ευρωκοινοβούλιο με πολιτική σκέψη και συμπεριφορά που θα κάνει τους True Finns να φαίνονται παιδική χαρά; Με ποιους τρόπους θα αντιμετωπίσεις κοινοβουλευτικά και πολιτικά μία αξιοσημείωτη μερίδα του εκλογικού σώματος που αμφισβητεί ευθέως θεμελιώδεις επιλογές της Ελληνικής Πολιτείας, όπως ένα δημοκρατικό πολίτευμα με ισχυρή προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και την ενεργό και πλήρη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ενοποίηση;
Η πολιτική τάξη, δυστυχώς, έχει μάθει να λειτουργεί ως άλλος Επιμηθέας, με μία λογική «βλέποντας και κάνοντας». Η αμεριμνησία των κομμάτων «ευθύνης» είναι απίστευτη. Η ΝΔ ολοκλήρωσε τις συνεδριακές διαδικασίες της με το όραμα για μία «Νέα Ελλάδα», το οποίο δεν διαθέτει καμία αναλυτική περιγραφή, ούτε αναφορές στην Ευρώπη, τον θεμέλιο λίθο που έθεσε ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ανακοινώθηκε δε ότι ο κ. Μαν. Κεφαλογιάννης θα αναλάβει επικεφαλής του προεκλογικού αγώνα και του ψηφοδελτίου για το Ευρωκοινοβούλιο παρακάμπτοντας πλήρως την ομάδα των σοβαρών ευρωβουλευτών του κόμματος, οι οποίοι κατεξοχήν και μετά λόγου γνώσεως μπορούν να μιλήσουν για το τι συμβαίνει σήμερα στην ΕΕ και τι έπραξαν εκείνοι κατά την τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στο συνέδριό του επικεντρώνεται στις εσωκομματικές λειτουργίες και αποφεύγει να θέσει επί τάπητος το ζήτημα ΕΕ και να ξεκαθαρίσει την επίσημη θέση του κόμματος έναντι του εκλογικού του ακροατηρίου.
Συμπερασματικά, διαφαίνεται μία κορύφωση της διαμάχης μεταξύ όσων ενστερνίζονται αξιακά και θεσμικά την ευρωπαϊκή ενοποίηση και όσων αντιστρατεύονται τη διαδικασία αυτή. Όσων αντιλαμβάνονται την Ευρώπη ως πεδίο αναφοράς για τη δημοκρατία, την οικονομία, την κοινωνία και τον πολιτισμό και όσων λένε «πάμε γι’ άλλες Πολιτείες φανταστικές». Το πρόβλημα είναι ότι τα κόμματα δεν μπορούν να διαμεσολαβήσουν την αντίθεση αυτή με τρόπους που θα αποτρέψουν μία γενικευμένη πολιτική διαμάχη, καθώς και την επιβάρυνση του κομματικού συστήματος με κόμματα και πολιτικούς της στείρας αντίθεσης και της μισαλλοδοξίας.
* Μάνος Παπάζογλου, Λέκτορας Πολιτικών Συστημάτων Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Πηγή: http://www.skai.gr/news/opinions/article/238017/i-adi-europaiki-ellada-/#ixzz2e1gqFJEw
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook
No comments:
Post a Comment