Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ένας επιζών θυμάται
70 χρόνια συμπληρώνονται αύριο από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο 89χρονος Βέρνερ Σλεφ μιλώντας στη DW θυμάται την εποχή που ήταν στρατιώτης αλλά και τι ακολούθησε μετά τον πόλεμο.
Μετά τον πόλεμο τα γερμανικά στρατεύματα βρίσκονταν σε διαδικασία οπισθοχώρησης από τη Γαλλία, η οποία για τον Βέρνερ Σλεφ διήρκησε επτά μήνες. Η ήττα της Γερμανίας δεν τον εξέπληξε, ήξερε από νωρίς, όπως λέει ο ίδιος, ότι η χώρα δεν θα κέρδιζε τον πόλεμο.
Οι καθηγητές του στο γυμνάσιο στη Βρέμη τον είχαν προειδοποιήσει για τον πόλεμο. Θυμάται έναν καθηγητή ιστορίας, ο οποίος άφηνε υπονοούμενα και συχνά τους έλεγε «Αν σας πω τη γνώμη μου θα με βάλουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης».
Ο Β' Παγκόσμιος δεν είχε καμία σχέση με τον πρώτο. «Το 1914 πολλοί νεαροί έφευγαν οικιοθελώς και ενθουσιασμένοι για τον πόλεμο, με εμάς δεν συνέβη κάτι τέτοιο», θυμάται ο ηλικιωμένος. Ο Σλεφ γνώριζε πόσο φρικτός μπορεί να είναι ένας πόλεμος. Ο πατέρας του επέζησε της μάχης του Βερντέν. Έτσι όταν κατατάχθηκε στο στρατό τον φθινόπωρο του 1943 λίγο αφ' ότου είχε κλείσει 18 χρόνια, ήταν πολύ ανήσυχος: «Όταν έγινα στρατιώτης το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «άραγε θα βγεις ζωντανός από αυτή την υπόθεση»; Ήταν πολύ τυχερός, λέει σήμερα με βεβαιότητα.
Ο Β' Παγκόσμιος δεν είχε καμία σχέση με τον πρώτο. «Το 1914 πολλοί νεαροί έφευγαν οικιοθελώς και ενθουσιασμένοι για τον πόλεμο, με εμάς δεν συνέβη κάτι τέτοιο», θυμάται ο ηλικιωμένος. Ο Σλεφ γνώριζε πόσο φρικτός μπορεί να είναι ένας πόλεμος. Ο πατέρας του επέζησε της μάχης του Βερντέν. Έτσι όταν κατατάχθηκε στο στρατό τον φθινόπωρο του 1943 λίγο αφ' ότου είχε κλείσει 18 χρόνια, ήταν πολύ ανήσυχος: «Όταν έγινα στρατιώτης το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «άραγε θα βγεις ζωντανός από αυτή την υπόθεση»; Ήταν πολύ τυχερός, λέει σήμερα με βεβαιότητα.
«Ουσιαστικά δεν βρέθηκα στο μέτωπο»
Στα 18 του κλήθηκε να πολεμήσει
Εκείνη την περίοδο χρειάζονταν ασυρματιστές. Ο Βέρνερ Σλεφ έμαθε την δουλειά και μετατέθηκε στη Γαλλία. «Ουσιαστικά δεν βρέθηκα στο μέτωπο. Δε χρειάστηκε να πυροβολήσω ούτε μία φορά», τονίζει και εξηγεί ότι βρισκόταν με μια μικρή ομάδα ασυρματιστών πίσω από το μέτωπο.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος οι Αμερικάνοι παρέδωσαν τους κρατούμενους στους Γάλλους. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Σλεφ. Πολλοί διατάχθηκαν να εξουδετερώσουν νάρκες. Εκείνος δούλεψε σε ανθρακωρυχείο. «Την πρώτη νύχτα σκεφτόμουν: τώρα θα μπορέσω να κοιμηθώ κανονικά. Ήταν Μάρτιος του 1945 και είχε υπέροχο, ανοιξιάτικο καιρό.»
Το 1947 ο Σλεφ αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στη πόλη Ουλμ, η οποία είχε καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς.
Πολύ αργότερα ο Σλεφ άρχισε να καταλαβαίνει την πραγματική διάσταση των ναζιστικών εγκλημάτων. Σε μία επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλζεν αντιλήφθηκε πόσοι συνομήλικοί του εκτελέσθηκαν.
Το μόνο που εύχεται σήμερα για τα παιδιά και εγγόνια του είναι να μη ζήσουν σκηνές πολέμου όπως εκείνος.
Andrea Grunau / Αλεξάνδρα Κοσμά
No comments:
Post a Comment