απόψεις

Θα μας μάθουν πρόσθεση και αφαίρεση

Το ελληνικό κράτος όταν πρόκειται για την παρακολούθηση των δαπανών του μοιάζει με κράτος νεάτερνταλ, χωρίς να θέλω να πω κάτι προσβλητικό για τον πρόγονό μας

Μπάμπης Παπαδημητρίου* 11/04/2010 | 13:12 Τελευταία Ενημέρωση 13:12 11/04/2010

Στις 8 Απριλίου, ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου είπε στη Βουλή ότι οι κρατικές δαπάνες του πρώτου τριμήνου μειώθηκαν σε 4,3 δισ., ενώ πέρυσι είχαν φτάσει στα 7,1 δισ. ευρώ. Η κατά 40% μείωση, υπογράμμμισε, δείχνει πως το πρόγραμμα σταθερότητας θα εκτελεστεί αυστηρά και η κυβέρνηση θα πιάσει τον στόχο ελλείμματος μέχρι 8,7% του εγχώριου προϊόντος. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία! Πράγματι, το υπουργείο δεν διαβεβαίωσε ότι στα ανωτέρω ποσά έχουν συμπεριληφθεί και οι λογαριασμοί τριών από τα κέντρα σπατάλης και απώλειας ισορροπίας: Δήμοι, Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία.

Στα τρία αυτά σημεία εντοπίζονται οι μεγάλες χοάνες ανεξέλεγκτων, κάποτε μάλιστα σκανδαλωδώς, κρατικών δαπανών. Στο υπουργείο Οικονομικών παραδέχονται, τα πολλά τελευταία χρόνια, ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τις υπηρεσίες δημοσίων εξόδων. Λογικό, αφού δεν υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα διασυνδεδεμένο με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ούτε υποχρέωση των αρμόδιων υπαλλήλων που κάνουν ταμείο ή τηρούν τις λογιστικές ροές. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει επίδομα. Κομπιούτερ όμως έχουν. Ο καθένας υπάλληλος κάνει το δικό «εξελάκι», το τυπώνει και το στέλνει με το υπηρεσιακό φαξ ή χρησιμοποιεί το ηλεκτρονικό γράμμα (μέιλ).

Το ελληνικό κράτος όταν πρόκειται για την παρακολούθηση των δαπανών του μοιάζει με κράτος νεάτερνταλ, χωρίς να θέλω να πω κάτι προσβλητικό για τον πρόγονό μας. Αυτά θα είναι από τα πρώτα πράγματα που θα αλλάξουν οι άνθρωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όταν, σύντομα, εγκατασταθούν στην οδό Κοραή. Η επισήμανστη υπάρχει σε όλες τις εκθέσεις του Ταμείου και σε τουλάχιστον μια της Γιούροστατ. Ομως, κανενός «υπευθύνου» το αυτί, τόσα χρόνια, δεν έχει ιδρώσει και κανενός πολιτικού το μάγουλο δεν κοκκίνισε. Βλέπετε, αν υπήρχε καθημερινό κλείσιμο ταμείου, όπως γίνεται στις τράπεζες και σε όλες τις σοβαρές επιχειρήσεις, το κράτος θα λειτουργούσε αποδοτικά, θα γνώριζε

Προσπαθήστε να μάθετε πόσες υπηρεσίες έχει το Δημόσιο. Βρείτε πόσα τελωνεία διαθέτει. Δεν θα τα καταφέρετε

τι χρειάζεται να δανειστεί, άρα το κράτος, ακόμη και με αυτές τις τρικούβερτες δαπάνες, θα κόστιζε λιγότερα. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τους ανθρώπους του υπουργείου Οικονονικών. Αφήστε που με το χειρωνακτικό μοντέλο ευκολότερα εξαφανίζονται λάθη, τακτοποιούνται παρατυπίες και, κάποτε, παίζουμε με τα νούμερα, αν μας το ζητήσουν «από πάνω».

Προσπαθήστε να μάθετε πόσες υπηρεσίες έχει το Δημόσιο. Βρείτε πόσα τελωνεία διαθέτει. Δεν θα τα καταφέρετε. Θυμάμαι τον καθηγητή Βασίλη Ράπανο, πρόεδρο σήμερα της Εθνικής Τράπεζας, να διηγείται πριν από αρκετά χρόνια, ότι είχε μετρήσει τα τελωνεία από τον τηλεφωνικό κατάλογο του υπουργείου! Ο ίδιος, το 2001, από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, το βασικό συμβουλευτικό όργανο προς τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας (τώρα Οικονομικών), είχε τολμήσει να σκεφτεί να σταματήσει η εκμετάλλευση των δρομολογίων του ΟΣΕ μεταξύ Κορίνθου και Καλαμάτας, χωρίς να σταματήσει η πληρωμή των υπαλλήλων που, απλώς, θα άλλαζαν τόπο και περιεχόμενο εργασίας.
Το τελευταίο αυτό αποτελεί μείζονα αλλαγή για ολόκληρο τον δημόσιο τομέα. Αν, αύριο το πρωί, αποφασιζόταν να κλείσουν άχρηστες ή ελαχίστως χρήσιμες ή παρωχημένες και αραχνιασμένες υπηρεσίες του Δημοσίου, ο φορολογούμενος θα γλίτωνε εκατοντάδες εκατομμύρια. Και όλα τούτα χωρίς να απολυθεί κανείς. Με μόνη προϋπόθεση ότι όποιος στο Δημόσιο δεν έχει επαρκή απασχόληση θα μετακινείται, ούτε καν θα μετατίθεται, σε κοντινό πόστο που χρειάζεται υποστήριξη. Το κατεστημένο του κυβερνώντος κόμματος, συνεπικουρούμενο από το κατεστημένο του πρώην κυβερνώντος κόμματος και με την απολύτως σύμφωνη γνώμη της αριστερής αντιπολίτευσης, απαγορεύουν, αθετούν, βραχυκυκλώνουν και απειλούν οποιονδήποτε σκέφτεται παρόμοιες μεθόδους εξοικονόμησης των κρατικών χρημάτων. Προτιμούν να τρελαθούν στο καθισιό παρά να χρειαστεί να κάνουν και καμιά «δουλίτσα».

Ομως, οι ανάγκες του Δημοσίου είναι σημαντικές σε πολλούς τομείς. Μάλιστα, με την απομάκρυνση των συμβασιούχων και άλλων σταζιέρ, που κατά κανόνα απήλλασσαν τους «παλιούς» και μόνιμους από σημαντικό βάρος, καθιστά τον υποφαινόμενο στην προηγούμενη παράγραφο κανόνα απολύτως επείγοντα. Γενικότερα άλλωστε, το πρόβλημα του υπερπληθυσμού είναι παντού τερατώδες. Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι το πιο ακριβό παράδειγμα λόγω αμοιβών, παροχών συνταξιοδοτικού και άλλων προνομίων. Δεν θα ήταν λογικό για την κεντρική τράπεζα να περάσει το μισό προσωπικό της, κατά το πλείστον έμπειρο και ικανό, σε κρίσιμες υπηρεσίες του Δημοσίου;
Αν ο υπουργός Εσωτερικών ήθελε να βοηθήσει -και είμαι σίγουρος ότι ως Διόσκουρος το επιθυμεί ειλικρινώς- τον κ. Παπακωνσταντίνου, θα έπρεπε να υποχρεώσει τους δήμους να εφαρμόσουν άμεσα τον Καλλικράτη, να κλείσουν τις δημόσιες επιχειρήσεις και να απολύσουν προσωπικό πριν από τις δημοτικές εκλογές.

Υ.Γ. Στην έκθεση που θα δώσουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μέσω της Επιτροπής, περί τα μέσα Μαΐου, θα πρέπει να δοθούν συγκεκριμένα στοιχεία και μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος το 2011. Ο κ. Παπακωνσταντίνου γνωρίζει ήδη ότι οι δαπάνες αυξήθηκαν τον Μάρτιο κατά περίπου 8% όχι μόνον λόγω μεγαλύτερων τόκων. Τα καθαρά έσοδα δεν καλύπτουν τον στόχο του Προγράμματος. Με τα λόγια η κατάσταση δεν συγκρατείται. Χρειάζονται έργα, δηλαδή περικοπές δαπανών.

*Άρθρο από την «Καθημερινή της Κυριακής»