Συνδικαλιστική ηθική στον καιρό του Μνημονίου

Tου Στεφανου Κασιματη

Η παρακάτω πρόσκληση υπάρχει στην ιστοσελίδα του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (ΙΣΘ), σπεύδω να πω εκ των προτέρων σε όσους είναι πιθανό να αναρωτηθούν για την αυθεντικότητα του κειμένου: «Ο ΙΣΘ καλεί τους ιατρούς της Θεσσαλονίκης το Σάββατο 1/12/2012 στις 10.00 π. μ. στην αίθουσα του συλλόγου (πλατεία Αριστοτέλους 4) σε ενημέρωση και συζήτηση με θέματα: 1) Νέα μέτρα για την Υγεία. 2) Φορολογικά. 3) Προσφυγές για τα δεδουλευμένα. 4) Απεργιακή κινητοποίηση. 5) Συζήτηση με θέμα: Η κατάργηση της ηθικής στην άσκηση της ιατρικής διά του Μνημονίου. Εισηγητές: Τάσος Κουράκης, ιατρός, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ.: και ποιητής! Μην το ξεχνάτε ποτέ, διότι ο βουλευτής με τη βαμμένη αλογοουρά θυμώνει πολύ όταν παραλείπεται η αναφορά στην ποιητική ιδιότητά του...), Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, ιατρός, βουλευτής Ανεξάρτητων Ελλήνων». Διερωτώμαι, απλώς, ποιος ο λόγος να συζητήσουν για την κατάργηση της ηθικής στην ιατρική στον καιρό του Μνημονίου, όταν θα έχει προηγηθεί συζήτηση για τα φορολογικά των γιατρών, τις προσφυγές για τα δεδουλευμένα τους και τις απεργίες που προετοιμάζουν, θέματα τα οποία προφανώς προέχουν σε σημασία, αφού προηγούνται στην ατζέντα. Θα τα έχουν ήδη πει όλα, έστω και αν δεν το έχουν καταλάβει! Προς τι η βαρύγδουπος ηθικολογία εκ των υστέρων; Αυτή η μνημειώδους αφέλειας ανακοίνωση, ωστόσο, έχει μια χρησιμότητα ευρύτερη του σκοπού για τον οποίον εκδόθηκε: μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε τους κινδύνους που διατρέχει κανείς στη ζωή, όταν στερείται της αίσθησης του χιούμορ. Γιατί το χιούμορ παράγεται από τη δυνατότητά μας να εξετάζουμε τα πράγματα και από την πλευρά την αντίθετη προς τη δική μας. Αν οι αρμόδιοι για την ανακοίνωση είχαν σκεφθεί λιγάκι το περιεχόμενό της και από την πλευρά όσων είναι οι αποδέκτες των ιατρικών υπηρεσιών, ίσως θα αντιλαμβάνονταν πόσο τους εκθέτει η ανακοίνωση, αφού τους παρουσιάζει να κόπτονται μόνον για τις υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους το κράτος-εργοδότης και όχι για τις δικές τους έναντι των ασθενών, ως εάν ήσαν απλοί υδραυλικοί ή μηχανικοί αυτοκινήτων... ΥΓ.: Σημειωτέον ότι, στην αρχική μορφή της, η ανακοίνωση περιείχε και την αναφορά ότι στην εκδήλωση είχε προσκληθεί, αλλά δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί, «η τελευταία επιτυχημένη υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου». (Επί των ημερών της οποίας, θυμίζω, δεν έγινε ούτε καν μια τυπική προσπάθεια να δοθεί η εντύπωση -για το θεαθήναι- ότι επιχειρείται ο έλεγχος των ελλειμμάτων στην Υγεία...) Το γεγονός ότι παρέλειψαν την αναφορά στο πρόσωπό της είναι μια περαιτέρω ένδειξη ότι οι κύριοι του ΙΣΘ δεν έχουν ίχνος χιούμορ... Lacrimae rerum Ως θαυμαστής της σκέψης του Εδμόνδου Μπερκ, πατέρα του σύγχρονου συντηρητισμού, σέβομαι την παράδοση και, ακόμη και αν δεν με εκφράζει, αναγνωρίζω τη θέση που έχει στη ζωή και την εξέλιξη των κοινωνιών. Υπό το πρίσμα αυτό λοιπόν, ως ερασιτέχνης παρατηρητής και όχι κριτής της παράδοσης, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη διαπίστωση ότι, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου, μένει ζωντανή η πολιτική παράδοση την οποία ο εκλιπών εκπροσώπησε με απαράμιλλο τρόπο. Το αποδεικνύουν τα δάκρυα του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, την περασμένη Παρασκευή. Αιτιολογώντας της υπογραφή δανειακής σύμβασης με την τρόικα, ενώπιον του κοινού της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας, ο πρόεδρος της Κύπρου δάκρυσε. Πολλοί θυμήθηκαν μια ανάλογη στιγμή του προέδρου Παπαδόπουλου, όταν και εκείνος δάκρυσε κατά τη διάρκεια του διαγγέλματός του προς τον κυπριακό λαό, καθώς αιτιολογούσε την άρνησή του στο σχέδιο Ανάν. Δεν επεσήμαναν όμως -ενδεχομένως να μην το θέλησαν- την ουσιαστική συνάφεια των δύο περιστατικών. Εξηγούμαι: ο μεν πρόεδρος Παπαδόπουλος έκλαψε για να ενισχύσει τη θέση του κατά του σχεδίου Ανάν με τη δύναμη της συγκίνησης, ο δε πρόεδρος Χριστόφιας για να διευκολύνει την αποδοχή του Μνημονίου από τον κυπριακό λαό. Να θυμίσω εδώ ότι, πέραν των άλλων, το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε και για τον λόγο ότι η πλούσια ελληνοκυπριακή πλευρά δεν ήθελε να επωμισθεί το οικονομικό κόστος της επανένωσης. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, λοιπόν, ότι στη μία περίπτωση τα δάκρυα χύθηκαν για να σωθούν τα λεφτά που τότε υπήρχαν, ενώ στην άλλη για να βρεθούν τα λεφτά που τώρα δεν υπάρχουν· και στις δύο, πάντως, για τα λεφτά - ή μήπως κάνω λάθος; Η αρχή του τέλους Ο πρόεδρος Καμμένος καθαίρεσε χθες τον Κων. Μαρκόπουλο από τη θέση του γραμματέα της Κ.Ο. του κόμματος. Προφανώς, η απόφαση του προέδρου πρέπει να συνδέεται με τις πληροφορίες που ήθελαν τον καθαιρεθέντα να κινείται τον τελευταίο καιρό ανεξαρτήτως, δραστηρίως και υπογείως, με σκοπό την υπέρβαση του ηγετικού ζητήματος στο κόμμα του και τον έφεραν να συνομιλεί με πρόσωπα της ευρύτερης Κεντροδεξιάς, προωθώντας την ιδέα του ενός ενωτικού σχήματος, ασφαλώς υπό τη δική του ηγεσία. Στη θέση του Κ. Μαρκόπουλου διορίσθηκε ο Π. Μελάς, γεγονός το οποίο συνιστά κατάφωρη αδικία εις βάρος του Τερεντίου Νικολάου Σπένσερ Κουίκ, ο οποίος -ως γνωστόν- είναι ο ευφυέστερος εκεί μέσα...kathimerini