Η λατινοαμερικανική τουρνέ του Αλέξη Tου Στεφανου Κασιματη Ο πρόεδρος Αλέξης, διαβάζω στις ανταποκρίσεις από τη χώρα της σάμπα, «ευχαρίστησε την πρόεδρο Ρουσέφ για την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση που επιδεικνύει η Βραζιλία στη χώρα μας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς». Αραγε ο πρόεδρος ξέχασε ότι η Βραζιλία ήταν και παραμένει αντίθετη -καθέτως και οριζοντίως- στον δανεισμό της Ελλάδας από το ΔΝΤ ή μήπως γι' αυτό ακριβώς αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστεί την πρόεδρό της; (Θυμίζω με την ευκαιρία ότι για τον ίδιο λόγο είχε στο παρελθόν ευχαριστήσει και τη Linke, τη γερμανική εκδοχή της παλαβής, νεοκομμουνιστικής Αριστεράς, η οποία είχε καταψηφίσει στη γερμανική βουλή τη δανειοδότηση της Ελλάδας...) Ως προς το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος, τείνω να πιστέψω πια ότι ούτε και ο ίδιος ο πρόεδρος είναι σε θέση να δώσει απάντηση. Είναι μεν σαφές ότι, στο επίπεδο της ρητορικής, ο ΣΥΡΙΖΑ λιαίνει τις γωνίες των θέσεών του, αλλά κατεύθυνση η πολιτική του δεν έχει -εκτός από την εξουσία, εννοείται, την οποία πολιορκεί με την κλασική και δοκιμασμένη συνταγή του λαϊκισμού, που ορίζει ότι «ο λαϊκισμός πρέπει να προσαρμόζεται στο επίπεδο του λιγότερο ευφυούς», όπως το έθεσε ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος οπωσδήποτε κάτι λίγα ήξερε επί του θέματος. Βλέποντας και κάνοντας πορεύεται ο Τσίπρας και εκπέμπει έναν λόγο ευχάριστο και παρηγορητικό, ο οποίος εφόσον εκφέρεται με το κατάλληλο ύφος αυτοπεποίθησης και σιγουριάς χτίζει μια αόριστη υπόσχεση για τους απελπισμένους και τους αδαείς. Επομένως, πιθανότερη θεωρώ την πρώτη εκδοχή: απλώς να ξέχασε τη στάση της Βραζιλίας στο ζήτημα της δανειοδότησης της χώρας μας. Φυσικό είναι και το αποδίδω μάλλον στην έξαψη των διακοπών σε χώρες στις οποίες πάντα ονειρευόταν να ταξιδέψει. Πάντα του άρεσαν τα ταξίδια στο εξωτερικό - αυτό το καταλάβαμε σχεδόν αμέσως μόλις αναδείχθηκε σε ηγετικό ρόλο. Τι καλύτερο μάλιστα να κάνεις τα ταξίδια με τα λεφτά των άλλων, έχοντας μαζί και την οικογένειά σου; Εστω και αν πρέπει να τα συνδυάσεις με λίγη δουλειά. Μπορώ λοιπόν να καταλάβω -όχι όμως και να δικαιολογήσω- γιατί στέκεται μόνον στην πλευρά των πραγμάτων που συμφέρει τις πολιτικές θέσεις του και τις δημόσιες σχέσεις του. Γιατί, δηλαδή, ανακαλύπτει στη Βραζιλία ότι «το μήνυμα μιας χώρας που απελευθερώθηκε από το ΔΝΤ, στάθηκε στα πόδια της και σήμερα είναι από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, είναι ένα: η έξοδος από την κρίση δεν γίνεται με μνημόνια λιτότητας παρά μονάχα με πολιτικές κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αναδιανομής». Μπορώ επίσης να καταλάβω γιατί δεν ανακαλύπτει ότι η Βραζιλία αποπλήρωσε τα χρέη της στο ΔΝΤ, εξάλειψε τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, εδραίωσε το τραπεζικό σύστημα και προσήλκυσε τεράστιες ξένες επενδύσεις με διευκολύνσεις και κίνητρα πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που ο ίδιος καταγγέλλει δριμέως, όταν επιχειρείται να συζητηθεί η θέσπισή τους στην Ελλάδα. Είναι εύκολο να μιλάς για πολιτικές υπέρ της κοινωνικής συνοχής. Είναι όμως άλλο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα να προστατεύεις το εισόδημα των υπαλλήλων της Βουλής και άλλο σε μια χώρα όπως η Βραζιλία να συνδέεις το επίδομα της πρόνοιας με την υποχρέωση των οικογενειών που το έχουν ανάγκη να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Στην πρώτη περίπτωση μεριμνάς για τη συλλογή ψήφων (που ενδεχομένως να αποδειχθεί πρόσκαιρη), ενώ στη δεύτερη επενδύεις στο μέλλον της χώρας σου. Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, ο πρόεδρος Αλέξης, η προεδρική οικογένεια και οι λοιποί entourage του ταξιδεύουν προς Αργεντινή: από τη σάμπα στο τάνγκο. Μέχρι τώρα, πάντως, κρίνοντας βάσει όσων μας λέει ότι απεκόμισε από τη Βραζιλία, εικάζω ότι και η επίσκεψη στην Αργεντινή θα προβληθεί ως θρίαμβος. Ποιος θα τον διαψεύσει στο κάτω κάτω; Ευτυχώς, για τις δημόσιες σχέσεις του προέδρου, η Λατινική Αμερική είναι μακριά... ΥΓ. : Ενδεικτική των εντυπώσεων στις οποίες αποσκοπεί η δωδεκαήμερη περιοδεία Τσίπρα στη Λατινική Αμερική είναι η φωτογραφία που κοσμεί το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» στο φύλλο της Πέμπτης. Με φόντο κτίριο του μακαρίτη Νιμάγιερ στην Μπραζίλια, βλέπουμε δροσερή και απαστράπτουσα την πρόεδρο της Βραζιλίας να έχει τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το κεφάλι να γέρνει ελαφρά προς τον ώμο του Τσίπρα. Πρόκειται, φυσικά, για φωτομοντάζ...