Νέες αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ
Παραιτήθηκαν δύο μέλη της κεντρικής επιτροπής και επτά μέλη της Νεολαίας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 13:53
Δύο μέλη της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη της κίνησης των «53» καθώς και επτά μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας, που είχαν αναφορά στην Αριστερή Πλατφόρμα, ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους.
Με κοινή ανακοίνωσή του τα μέλη της κεντρικής επιτροπής του κόμματος και μέλη της κίνησης των 53, Μάνια Μπαρζέφσκι και Δημοσθένης Παπαδάτος δηλώνουν ότι δεν μπορούν να είναι πια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αντιδρώντας στην υιοθέτηση του μνημονίου.
Την ίδια ώρα οι Μαρίζα Θεοτοκάτου, Όλγα Κλείτσα, Εύα Μάντζαρη, Δημήτρης Μιλάνος, Παναγιώτης Μωράκης, Δημήτρης Ταλαίπωρος και Παντελής Τσομπανέλλης, μέλη του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα του κόμματος δηλώνουν σε ανακοίνωσή τους την αποχώρησή τους κάνοντας λόγο για μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνη της ηγεσίας του, για αντιδημοκρατικές μεθόδους χάραξης πολιτικής, παράλυση των δημοκρατικών διαδικασιών και κυριαρχία της επικοινωνίας έναντι της πολιτικής.
Ολόκληρη η δήλωση των Μ. Μπαρζέφσκι και Δημ. Παπαδάτου
«Δεν μπορούμε πια να είμαστε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ του ΣΥΡΙΖΑ
Για όσες και όσους ανήκουμε στην Αριστερά, κομματικότητα είναι η ενιαία στάση απέναντι σε κοινούς αντιπάλους (το κράτος, το κεφάλαιο και τους διεθνείς «θεσμούς» του), και μαζί, η υπεράσπιση των συλλογικών αποφάσεων που λαμβάνονται δημοκρατικά.
Κομματικότητα, αντίθετα, δεν είναι η αφωνία ή η «ρεαλιστική» προσαρμογή, τη στιγμή που η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης και του κόμματος αποδέχεται ρητά ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ το Τρίτο Μνημόνιο. Πολύ δε περισσότερο δεν είναι «κομματικότητα» η ακύρωση της συλλογικής μας δέσμευσης, το κόμμα να αναζητήσει τρόπους απεγκλωβισμού σε Έκτακτο Συνέδριο πριν από τις εκλογές – ούτε βεβαίως η πολλοστή υπέρβαση των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ με διαδικασίες-καρικατούρα. Όλα αυτά, και άλλα ακόμα, είναι μονομερείς ενέργειες που εσωτερικεύουν την ήττα της 12ης Ιουλίου ως μη αναστρέψιμη. Όταν το κόμμα καταργείται χωρίς καν τα προσχήματα, δεν μπορούμε πια να είμαστε μέλη του κόμματος στο οποίο στρατευτήκαμε αυτά τα 11 χρόνια, χωρίς οικονομία δυνάμεων και συναισθημάτων, στα εύκολα και στα (πολύ) δύσκολα.
Στις 12 Ιουλίου ηττήθηκε συντριπτικά η στρατηγική που χάρισε στο κόμμα μας τη νίκη στις εκλογές του Γενάρη: η στρατηγική της αντιμετώπισης της λιτότητας μέσα στην Ευρωζώνη, που ήδη πριν από τις εκλογές, προσανατολίστηκε μονοσήμαντα στο να πειστούν για το δίκιο μας οι «θεσμοί», ως εάν να ήταν δυνατό η ισχύς να υποκατασταθεί από την πειθώ. Αν όμως η ήττα αυτή της στρατηγικής μας δεν ήταν μοιραία, το ίδιο ισχύει και για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε προεδρικό κόμμα της μνημονιακής διαχείρισης. Καθημερινά πια πληθαίνουν οι διαβεβαιώσεις ότι, ανεξαρτήτως της θέλησης των μελών, η μετάλλαξη αυτή είναι οριστική. Δεν μπορούμε να λέμε ψέματα στον εαυτό μας: ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια εφικτός.
Δεν πιστέψαμε ποτέ, ούτε και σήμερα το πιστεύουμε, ότι ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια μπορεί να εξαντλεί την πολιτική της Αριστεράς. Ήδη από το 2010, ωστόσο, επιμείναμε στην ανάγκη να μην αποκοπεί η μάχη κατά της λιτότητας με τις μάχες για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε πείσμα τότε της μνημονιακής Κεντροαριστεράς ή των φιλικά προσκείμενων ΜΚΟ. Αυτή η συνάρθρωση ήταν που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό κεφάλαιο για να προχωρήσει σε τομές στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο νόμος για την ιθαγένεια χτες ή η πολιτική υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας σήμερα. Στο εξής, ωστόσο, ακόμα και οι μάχες αυτές είναι υπονομευμένες: τόσο γιατί η υπερλιτότητα στην οικονομία δεν θα πάψει να «ροκανίζει» μαζί και τη δημοκρατία, όσο και γιατί το μορατόριουμ της κυβέρνησης με το «βαθύ κράτος» θα συνεχιστεί και μετεκλογικά: το φάντασμα μιας κυβέρνησης (μνημονιακής) εθνικής ενότητας και η εμμονή στην επιλογή Πανούση, περί αυτών συνηγορούν.
Μαζί με την ειλικρινή αποτίμηση όσων προηγήθηκαν, αποτίμηση χωρίς την οποία κάθε επόμενο βήμα θα είναι λειψό, θεωρούμε αναγκαία την προετοιμασία για τον νέο κύκλο αγώνων ενάντια στη λιτότητα, τα μνημόνια και την Ακροδεξιά – ιδίως όσο το κοινωνικό ρήγμα της 5ης Ιουλίου παραμένει ανοιχτό. Καταλαβαίνοντας ότι οι προσπάθειες για την πολιτική εκπροσώπηση του δημοψηφισματικού ΟΧΙ είναι αναπόφευκτες (και αναγκαίες, καθώς η λαϊκιστική Ακροδεξιά καραδοκεί…), θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε η Αριστερά του 21ου αιώνα να υπερασπιστεί με συγκεκριμένο τρόπο πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα: να το κάνει όμως ανακτώντας τον αντικαπιταλιστικό της ορίζοντα, αποφεύγοντας πάση θυσία την εθνική περιχαράκωση και μη αποδεχόμενη εκπτώσεις στη δημοκρατία: είτε αυτή αφορά τη σχέση της με τα κινήματα, είτε την εσωτερική της ζωή – είτε, πολύ περισσότερο, τον άλλο κόσμο που, επιμένουμε, παραμένει εφικτός.
Μάνια Μπαρσέφσκι, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, Τμήμα Δικαιωμάτων
Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, Τμήμα Δικαιωμάτων»
Ολόκληρη η ανακοίνωση των επτά της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Με κοινή ανακοίνωσή του τα μέλη της κεντρικής επιτροπής του κόμματος και μέλη της κίνησης των 53, Μάνια Μπαρζέφσκι και Δημοσθένης Παπαδάτος δηλώνουν ότι δεν μπορούν να είναι πια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αντιδρώντας στην υιοθέτηση του μνημονίου.
Την ίδια ώρα οι Μαρίζα Θεοτοκάτου, Όλγα Κλείτσα, Εύα Μάντζαρη, Δημήτρης Μιλάνος, Παναγιώτης Μωράκης, Δημήτρης Ταλαίπωρος και Παντελής Τσομπανέλλης, μέλη του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα του κόμματος δηλώνουν σε ανακοίνωσή τους την αποχώρησή τους κάνοντας λόγο για μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνη της ηγεσίας του, για αντιδημοκρατικές μεθόδους χάραξης πολιτικής, παράλυση των δημοκρατικών διαδικασιών και κυριαρχία της επικοινωνίας έναντι της πολιτικής.
Ολόκληρη η δήλωση των Μ. Μπαρζέφσκι και Δημ. Παπαδάτου
«Δεν μπορούμε πια να είμαστε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ του ΣΥΡΙΖΑ
Για όσες και όσους ανήκουμε στην Αριστερά, κομματικότητα είναι η ενιαία στάση απέναντι σε κοινούς αντιπάλους (το κράτος, το κεφάλαιο και τους διεθνείς «θεσμούς» του), και μαζί, η υπεράσπιση των συλλογικών αποφάσεων που λαμβάνονται δημοκρατικά.
Κομματικότητα, αντίθετα, δεν είναι η αφωνία ή η «ρεαλιστική» προσαρμογή, τη στιγμή που η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης και του κόμματος αποδέχεται ρητά ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ το Τρίτο Μνημόνιο. Πολύ δε περισσότερο δεν είναι «κομματικότητα» η ακύρωση της συλλογικής μας δέσμευσης, το κόμμα να αναζητήσει τρόπους απεγκλωβισμού σε Έκτακτο Συνέδριο πριν από τις εκλογές – ούτε βεβαίως η πολλοστή υπέρβαση των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ με διαδικασίες-καρικατούρα. Όλα αυτά, και άλλα ακόμα, είναι μονομερείς ενέργειες που εσωτερικεύουν την ήττα της 12ης Ιουλίου ως μη αναστρέψιμη. Όταν το κόμμα καταργείται χωρίς καν τα προσχήματα, δεν μπορούμε πια να είμαστε μέλη του κόμματος στο οποίο στρατευτήκαμε αυτά τα 11 χρόνια, χωρίς οικονομία δυνάμεων και συναισθημάτων, στα εύκολα και στα (πολύ) δύσκολα.
Στις 12 Ιουλίου ηττήθηκε συντριπτικά η στρατηγική που χάρισε στο κόμμα μας τη νίκη στις εκλογές του Γενάρη: η στρατηγική της αντιμετώπισης της λιτότητας μέσα στην Ευρωζώνη, που ήδη πριν από τις εκλογές, προσανατολίστηκε μονοσήμαντα στο να πειστούν για το δίκιο μας οι «θεσμοί», ως εάν να ήταν δυνατό η ισχύς να υποκατασταθεί από την πειθώ. Αν όμως η ήττα αυτή της στρατηγικής μας δεν ήταν μοιραία, το ίδιο ισχύει και για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε προεδρικό κόμμα της μνημονιακής διαχείρισης. Καθημερινά πια πληθαίνουν οι διαβεβαιώσεις ότι, ανεξαρτήτως της θέλησης των μελών, η μετάλλαξη αυτή είναι οριστική. Δεν μπορούμε να λέμε ψέματα στον εαυτό μας: ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια εφικτός.
Δεν πιστέψαμε ποτέ, ούτε και σήμερα το πιστεύουμε, ότι ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια μπορεί να εξαντλεί την πολιτική της Αριστεράς. Ήδη από το 2010, ωστόσο, επιμείναμε στην ανάγκη να μην αποκοπεί η μάχη κατά της λιτότητας με τις μάχες για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε πείσμα τότε της μνημονιακής Κεντροαριστεράς ή των φιλικά προσκείμενων ΜΚΟ. Αυτή η συνάρθρωση ήταν που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό κεφάλαιο για να προχωρήσει σε τομές στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο νόμος για την ιθαγένεια χτες ή η πολιτική υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας σήμερα. Στο εξής, ωστόσο, ακόμα και οι μάχες αυτές είναι υπονομευμένες: τόσο γιατί η υπερλιτότητα στην οικονομία δεν θα πάψει να «ροκανίζει» μαζί και τη δημοκρατία, όσο και γιατί το μορατόριουμ της κυβέρνησης με το «βαθύ κράτος» θα συνεχιστεί και μετεκλογικά: το φάντασμα μιας κυβέρνησης (μνημονιακής) εθνικής ενότητας και η εμμονή στην επιλογή Πανούση, περί αυτών συνηγορούν.
Μαζί με την ειλικρινή αποτίμηση όσων προηγήθηκαν, αποτίμηση χωρίς την οποία κάθε επόμενο βήμα θα είναι λειψό, θεωρούμε αναγκαία την προετοιμασία για τον νέο κύκλο αγώνων ενάντια στη λιτότητα, τα μνημόνια και την Ακροδεξιά – ιδίως όσο το κοινωνικό ρήγμα της 5ης Ιουλίου παραμένει ανοιχτό. Καταλαβαίνοντας ότι οι προσπάθειες για την πολιτική εκπροσώπηση του δημοψηφισματικού ΟΧΙ είναι αναπόφευκτες (και αναγκαίες, καθώς η λαϊκιστική Ακροδεξιά καραδοκεί…), θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε η Αριστερά του 21ου αιώνα να υπερασπιστεί με συγκεκριμένο τρόπο πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα: να το κάνει όμως ανακτώντας τον αντικαπιταλιστικό της ορίζοντα, αποφεύγοντας πάση θυσία την εθνική περιχαράκωση και μη αποδεχόμενη εκπτώσεις στη δημοκρατία: είτε αυτή αφορά τη σχέση της με τα κινήματα, είτε την εσωτερική της ζωή – είτε, πολύ περισσότερο, τον άλλο κόσμο που, επιμένουμε, παραμένει εφικτός.
Μάνια Μπαρσέφσκι, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, Τμήμα Δικαιωμάτων
Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, Τμήμα Δικαιωμάτων»
Ολόκληρη η ανακοίνωση των επτά της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
«Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η ψήφιση του 3ου Μνημονίου, που εισήγαγε στην ελληνική Βουλή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παραγνωρίζοντας τις συλλογικές αποφάσεις κόμματος και Νεολαίας και σε πλήρη αντίθεση με την λαϊκή εντολή τόσο της 25ής Γενάρη όσο και του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου επισφράγισε την μετάλλαξη του φορέα που με πάθος και συνέπεια υπηρετήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που κατάφερε να εκφράσει ηγεμονικά το μπλοκ των αντιμνημονιακών δυνάμεων, το κόμμα που αναδείχθηκε μέσα από τα κινήματα και τους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας αντιστρατεύεται πλήρως τα συμφέροντά τους.
Η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, με ευθύνη της ηγεσίας του, δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, ούτε αφορά μόνον το κομμάτι των εφαρμοσμένων πολιτικών, η συνεχής διολίσθηση σε όλο πιο αντιδημοκρατικές μεθόδους χάραξης πολιτικής, με όλο πιο στενά κέντρα και παράκεντρα, η παράλυση των δημοκρατικών διαδικασιών, η κυριαρχία της επικοινωνίας έναντι της πολιτικής μετέτρεψαν τον φορέα σε ένα κόμμα-καρτέλ, σε ένα κόμμα που λειτουργεί σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ και το σύστημα που υπηρετούν.
Η αντιδημοκρατική λειτουργία του κόμματος που επισημοποιείται με την αναίρεση defacto από την ηγετική ομάδα, κάθε συλλογικής απόφασης, με αποκορύφωμα την προκήρυξη εκλογών πριν από το Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστούν το κόμμα, ως μη κόμμα και την πορεία που επέλεξε χωρίς επιστροφή, αφού τα μέλη δεν έχουν καμία σύνδεση με το πεδίο της απόφασης. Επιπλέον το βάρος και η ταξικότητα των μέτρων που εισάγονται με το μνημόνιο, επιβάλλουν για να υλοποιηθούν την υπερτροφία των κατασταλτικών και ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους καθώς και την ανάγκη πλήρους συνεργασίας με την αστική τάξη της χώρας και το διεθνές ευρωπαϊκό κεφάλαιο, πράγμα που οριοθετεί σαφώς την μετέπειτα πορεία του και τον θέτουν μία και καλή απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.
Ως Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αδιαμφισβήτητη διαχρονικά ριζοσπαστική και περισσότερο ταξικά μεροληπτική θέση μας, που κατάφερε να εκφραστεί ορισμένες φορές και στις αποφάσεις του Κεντρικού Συμβουλίου, δεν καταφέραμε δυστυχώς και σε κανένα βαθμό να ανασχέσουμε την πορεία μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Μπλεγμένη στις δικές τις παθογένειες η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να αποτελέσει τον νεολαιίστικο εκείνον φορέα που με μαζικούς όρους θα εξέφραζε τις αγωνίες της γενιάς μας και θα οργάνωνε τις συγκρούσεις που σήμερα είναι πιο κρίσιμο από ποτέ να αναλάβει η νέα γενιά. Η συνεχώς αυξανόμενη έξη προς την εσωτερική σύγκρουση χωρίς νόημα, βάθος ή αναφορά στα πραγματικά ζητήματα της νεολαίας, χάριν της μικροπολιτικής και των μικροεξουσιών, η έλλειψη πολιτικού σχεδίου για την νέα γενιά και η υλοποίηση κάθε απόφασης αποσπασματικά και υποκειμενικά,η εμμονή στην ετεροβαρή ενασχόληση με το κοινωνικό έναντι του πολιτικού πεδίου, η αυταναφορικότητα και η έλλειψη διάθεσης συνεργασίας με άλλες νεολαιΐστικες κινήσεις στην κατεύθυνση δημιουργίας πολιτικού απελευθερωτικού κινήματος νεολαίας,συνδυασμένα με την υπακοή στις αποφάσεις της ηγετικής ομάδας του κόμματος σε κάθε κρίσιμη στιγμή – τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα - και έναν διάχυτο ευρωπαϊσμό που απέτρεπε την ανάλυση της οργάνωσης από την προσέγγιση της πραγματικότητας διαγράφοντας ή παραποιώντας έννοιες όπως ο ιμπεριαλισμός, η εξάρτηση, η δομή της ΕΕ και της Ευρωζώνης - όλα αυτά δεν βοήθησαν ώστε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει ένα στιβαρό εργαλείο για την ελληνική νεολαία που ασφυκτιά εντός των πλαισίων του μνημονίου και της ΕΕ, της ανεργίας, της έλλειψης προοπτικής, της κακοπληρωμένης επισφαλούς εργασίας και της κατάθλιψης.
Η εμφατική απάντηση της ελληνικής νεολαίας απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα των δανειστών και ακόμα περισσότερο η κινητοποίηση των νέων ανθρώπων για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, αποδεικνύει την πάγια θέση μας ότι η «χαμένη γενιά» έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει την «γενιά της ανατροπής»... όχι όμως στο σχέδιο του αντιπάλου. Αντιθέτως, πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπλοκ εκείνο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που είναι διατεθειμένες να πάνε το ΟΧΙ μέχρι τη νίκη. Αυτές οι δυνάμεις είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες με τη νέα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έχουν διαφορετικό κοινωνικό και ταξικό προσανατολισμό. Από τη μεριά μας θεωρούμε ότι οφείλουμε να συνταχθούμε ολόψυχα σε αυτή την πορεία χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς καθυστερήσεις και το κυριότερο, χωρίς άλλες ψευδαισθήσεις για δήθεν «διεργασίες» που πλέον ολοφάνερα μόνο στόχο έχουν να αναχαιτίσουν τη δυναμική των πραγμάτων και να καταστρέψουν το αξιακό υπόβαθρο των νέων αριστερών. Σε αυτή τη μάχη, καλούμε όλα τα μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλλουν στην ενίσχυση της αντίστασης στην μνημονιακή βαρβαρότητα που δυστυχώς συνεχίζεται από την κυβέρνηση, για την δημιουργία ενός πλατιού αντιμνημονιακού πολιτικού κινήματος ανατροπής».
Τα μέλη του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Μαρίζα Θεοτοκάτου, Όλγα Κλείτσα, Εύα Μάντζαρη, Δημήτρης Μιλάνος, Παναγιώτης Μωράκης, Δημήτρης Ταλαίπωρος, Παντελής Τσομπανέλλης to vima
No comments:
Post a Comment