Επιχείρηση συσπείρωσης ψηφοφόρων υπό τη Ν.Δ.

Η στρατηγική Σαμαρά έναντι Βενιζέλου και των κομμάτων που τον πλαγιοκοπούν

Του Γιωργου Π. Τερζη

Στρατηγική περιορισμού των διαρροών της Νέας Δημοκρατίας προς τα κόμματα διαμαρτυρίας στα δεξιά της, αλλά και ακύρωσης της προσπάθειας ταύτισης του ιδίου με τον αντίπαλό του κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, εγκαινιάζει ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Σε μία λογική «μόνος μου και... όλοι σας», ο πρόεδρος της Ν. Δ. θα επενδύσει στην κυβερνητική προοπτική του κόμματός του, αλλά και στο στοιχείο του πατριωτισμού που χαρακτηρίζει τον λόγο του προκειμένου να επιφέρει πλήγματα στα κόμματα που τον πλαγιοκοπούν (Ανεξ. Ελληνες, ΛΑΟΣ, ακόμη και Χρυσή Αυγή), να σηματοδοτήσει τη διαφορά της πρότασής του από αυτήν του ΠΑΣΟΚ και, εν τέλει, να επιδιώξει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση ψηφοφόρων υπό τη σημαία της Ν.Δ. «Δύσκολο ναι, απίθανο όχι», ισχυρίζονται οι συνεργάτες του, επιμένοντας ότι αν ο κ. Σαμαράς επιτύχει να επιβάλει την ατζέντα και τις θέσεις του στην εκλογική συζήτηση, οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται γεωμετρικά. Η τακτική έναντι του Ευ. Βενιζέλου είναι ήδη ορατή διά γυμνού οφθαλμού και συνοψίζεται στο «τι Παπανδρέου, τι Βενιζέλος». Επιδιώκεται, δηλαδή, η πλήρης ταύτισή του με το Μνημόνιο και την πολιτική που οδήγησε τη χώρα στην εποπτεία της τρόικας.

Ο στόχος, ωστόσο, του κ. Σαμαρά είναι να αντιμετωπίσει τον κ. Βενιζέλο, τα αντιμνημονιακά κόμματα της Δεξιάς, αλλά και την ανάγκη πολιτικής επανατοποθέτησης της Ν.Δ. στη μετεκλογική εποχή με τον εξής τρόπο: Υπερβαίνοντας το Μνημόνιο. «Η συζήτηση περί Μνημονίου ή μη είναι χθεσινή, το Μνημόνιο είναι μια πραγματικότητα, η Ν.Δ. θα παρουσιάσει ένα θετικό μήνυμα, ένα πρόγραμμα για την ταχύτερη και κατά το δυνατόν ανώδυνη έξοδο από το Μνημόνιο», σημειώνουν οι συνεργάτες του προέδρου της Ν.Δ. Ο κ. Σαμαράς θα επιμείνει σε τρεις βασικούς άξονες, την ανάπτυξη και άρα την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας που μπορούν να μεταβάλλουν άμεσα την «ψυχολογία» αγοράς και κοινωνίας, την ασφάλεια όχι μόνον με τη στενή έννοια της δημόσιας τάξης αλλά με την ευρύτερη, αυτήν της βεβαιότητας των πολιτών ότι απολαμβάνουν βασικά κοινωνικά αγαθά και, τέλος, την προοπτική διακυβέρνησης, θέτοντας δηλαδή το ερώτημα ποιος είναι αυτός ο οποίος μπορεί να εφαρμόσει όσα εξαγγέλλει.

Εφ’ όσον η συζήτηση πάει στην «επόμενη ημέρα», λένε στη Συγγρού, προσεγγίζονται οι ψηφοφόροι του κέντρου και περιορίζονται αυτόματα και τα ερείσματα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τους οποίους ο κ. Σαμαράς θα... περιλαμβάνει στη συμμορία της δραχμής.

Το δεύτερο όπλο έναντι του κόμματος του Π. Καμμένου θα είναι η προσπάθεια κινητοποίησης των παραταξιακών ανακλαστικών των ψηφοφόρων. Με άλλα λόγια, ο κ. Σαμαράς θα επιμείνει ότι κάθε ψήφος διαμαρτυρίας που αφαιρείται από τη Ν.Δ. όχι μόνον περιορίζει τις δυνατότητες αυτοδύναμης κυβέρνησης, αλλά ενισχύει το ΠΑΣΟΚ, καθιστώντας το «ρυθμιστή» του μετεκλογικού κυβερνητικού σκηνικού. «Θέλετε τον Βενιζέλο στην κυβέρνηση ή θέλετε να διερευνηθεί πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο» είναι ένα από τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να τεθούν προς το εκλογικό σώμα. Την ίδια λογική θα εξυπηρετήσουν και οι αναφορές του κ. Σαμαρά στα ζητήματα της δημόσιας τάξης και της μετανάστευσης, αλλά και οι επιθέσεις προς την Αριστερά που έχουν ως στόχο να «περιχαρακώσουν» το παραταξιακό ακροατήριο και να αναστρέψουν τη ροή ψηφοφόρων που καταγράφεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως προς τον χώρο των φιλελευθέρων και δη της, υπό την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, Δημοκρατικής Συμμαχίας, η συζήτηση περί προσέγγισης αναζωπυρώνεται, χωρίς όμως να έχει στέρεη βάση. Με αφορμή και την προ εβδομάδος αναφορά του κ. Σαμαρά στην «Κ», το κλίμα μοιάζει βαρύ καθώς οι «σκληροί» του γαλάζιου επιτελείου απορρίπτουν κάθε σενάριο επιστροφής, ενώ στελέχη της Συμμαχίας θεωρούν εκ του πονηρού την ανακίνηση του θέματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η σχετική αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη, αδελφού της κ. Μπακογιάννη, για συνεργασία προκάλεσε την μήνιν της Συγγρού, αλλά και την αντίδραση του γραμματέα της Δημ. Συμμαχίας Γ. Οικονόμου, ο οποίος υπενθύμισε την κίνηση του Κώστα Καραμανλή έναντι του κ. Γ. Σουφλιά για να συμπεράνει πως «ο κ. Σαμαράς ουδεμία πρόσκληση απηύθυνε». Επεφύλαξε δε αιχμές και προς τον Κυρ. Μητσοτάκη, αφού κάλεσε «όσους παζάρεψαν τα μεταρρυθμιστικά τους “πιστεύω” για να μην προκαλέσουν την οργή της ηγεσίας της Ν.Δ. να μην κάνουν υποδείξεις στην Ντόρα».

Αναστάτωση για το έλλειμμα του 2009

Ξαφνικά σύννεφα, τα οποία ωστόσο δεν μοιάζουν αρκετά για να σκιάσουν την πορεία του κόμματος προς τις εκλογές, συγκεντρώθηκαν στις σχέσεις μεταξύ Αντ. Σαμαρά και Κ. Καραμανλή, με αφορμή την αναφορά του προέδρου της Ν. Δ., στο άρθρο του στη WSJ, σε έλλειμμα 15% το 2009. Καθώς επισήμως η Ν. Δ. αμφισβητεί το ύψος του ελλείμματος η σχετική αναφορά του κ. Σαμαρά φαίνεται ότι προκάλεσε τη δυσφορία στελεχών που υπηρέτησαν στις κυβερνήσεις Καραμανλή, δημιούργησε σύγχυση σε γαλάζια στελέχη για το εάν η Ν. Δ. αναγνωρίζει ή όχι το έλλειμμα και έδωσε ευκαιρία για αντεπίθεση στο ΠΑΣΟΚ.

Οι πληροφορίες περί δυσαρέσκειας, αλλά και ο κίνδυνος εκμετάλλευσης από το ΠΑΣΟΚ κινητοποίησαν τον τρίτο όροφο των γραφείων της Συγγρού, με αποτέλεσμα ο εκπρόσωπος του κόμματος κ. Γ. Μιχελάκης να προβεί σε σχετική δήλωση. «Για να μπορέσουν οι ξένοι αναγνώστες να καταλάβουν κάποια πράγματα, παίρνουμε τα στοιχεία που υπάρχουν (σ. σ. σχετικά με το ύψος του ελλείμματος)... ο Αντώνης Σαμαράς το έχει πει πολλές φορές ότι το χρέος έχει φουσκωθεί» ανέφερε ο κ. Μιχελάκης και επανέλαβε πως «πρέπει να γνωρίζουν ότι μετά τις εκλογές μία και μόνο Εξεταστική θα γίνει που θα διερευνήσει το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο. Στοιχείο βασικό αυτής της έρευνας είναι πώς φουσκώθηκε το έλλειμμα, όχι μία, αλλά δύο φορές».