Τι ζητάει ένας Λαμπράκης στην ΝΔ;

Από factorx στις 29/04/2012

Δεν έζησε ποτέ στη σκιά του πατέρα-θρύλου, αλλά εκείνη πάντα τον ακολουθούσε. Όταν αποφάσισε να κατέλθει υποψήφιος στο Δήμο Χαλανδρίου, με το συνδυασμό που υποστηριζόταν από τη Ν.Δ., το πρώτο σχόλιο που έκαναν κάποιοι ήταν «ένας Λαμπράκης στη Δεξιά;». Το ήθος και οι χαμηλοί αλλά αποτελεσματικοί τόνοι του έγιναν γρήγορα η απάντηση που σταμάτησε κάθε αμφισβήτηση.

Πριν από λίγες ημέρες, η ανακοίνωση της συμμετοχής του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ., στην τιμητική 8^η θέση, αναζωπύρωσε εκ νέου την κουβέντα. Ο 51χρονος Θόδωρος Λαμπράκης, όμως, είναι έτοιμος να απαντήσει και πάλι. «Πιστεύω στη δημιουργία, στη σύνθεση και την ενότητα», δηλώνει στον «ΤτΚ» και τονίζει την εμπιστοσύνη που έχει στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά.

Ο γιος του αγωνιστή της Αριστεράς και παθιασμένου μαχητή της ειρήνης, Γρηγόρη Λαμπράκη, δεν συνηθίζει να μιλάει πολύ. Αρνούμενος, ως στάση ζωής, να εκμεταλλευτεί το επώνυμο του πατέρα του, λέει «όχι» σε συνεντεύξεις και φωτογραφήσεις και επιλέγει να τοποθετηθεί επί της ουσίας. «Θέλω η υποψηφιότητά μου να λειτουργήσει συμβολικά για την ενότητα και τη δημιουργία. Δεν αντέχω την καταστροφολογία. Αντιθέτως, πιστεύω στη δημιουργία και τη σύνθεση», μας λέει εξηγώντας γιατί αποδέχθηκε τη θέση του υποψηφίου και προσθέτει: «Βεβαίως έπαιξε ρόλο και η πολύ καλή σχέση που έχω με τον Αντώνη Σαμαρά».

Οι άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά μιλούν για μια διακριτική παρουσία, η οποία κρύβει πίσω της μια μεγάλη, ήρεμη δύναμη. «Είναι επιλογή μου να είμαι διακριτικός. Ανήκω σε μια διαφορετική γενιά ανθρώπων και πιστεύω πως αν μπορέσω να ασχοληθώ πιο ενεργά με την πολιτική θα προσφέρω κάτι καλό στη χώρα. Αν με αφήσουν βέβαια, γιατί γνωρίζετε καλά πως το σύστημα μπορεί να σε εξαφανίσει μέσα σε λίγες ημέρες, όσο καλή πρόθεση και αν έχεις. Μέχρι στιγμής, πάντως, μόνο θετικά λόγια ακούω από φίλους και γνωστούς για την υποψηφιότητά μου».

WHO IS WHO

Με σπουδές  στο Πανεπιστήμιο του Buckingham και μάστερ από το City University, ο Θ. Λαμπράκης έχει διακριθεί στον ιδιωτικό τομέα, διατελώντας οικονομικός διευθυντής σε διάφορες επιχειρήσεις.

Ο απόστολος της ειρήνης που έγινε σύμβολο

Ο ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ έγινε ήρωας με τη ζωή του και θρύλος με το θάνατό του. Η δολοφονική επίθεση εναντίον του, στις 22 Μαΐου 1963, από παρακρατικούς που συνεργάστηκαν με ανώτατους αξιωματικούς της τότε Χωροφυλακής, σημάδεψε τη νεότερη πολιτική Ιστορία της χώρας. Γιατρός, αθλητής και πολιτικός, όχι με τη στενή έννοια του όρου, πάλεψε μέχρι θανάτου για τις ιδέες του. Ταγμένος στην Αριστερά και στην ιδέα της ειρήνης, το 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με την ΕΔΑ. Ως ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη αψήφησε το 1963 την απαγόρευση και τις απειλές της Αστυνομίας και πραγματοποίησε την 1^η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, βαδίζοντας σχεδόν μόνος του.

Ένα μήνα μετά, βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για μια συγκέντρωση για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Το κλίμα ήταν τεταμένο από νωρίς με εκατοντάδες παρακρατικούς να βρίσκονται στους πέριξ δρόμους, προπηλακίζοντας όσους συμμετείχαν στη συγκέντρωση. Όταν τελείωσε η εκδήλωση, ο Γρ. Λαμπράκης έφυγε πεζή για το ξενοδοχείο του. Παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας, όμως, ένα τρίκυκλο που εμφανίστηκε από το πουθενά έπεσε πάνω του με μεγάλη ταχύτητα. Ο τραυματισμός του ήταν θανάσιμος. Συνελήφθησαν και οι δύο επιβαίνοντες, ενώ τρεις εβδομάδες αργότερα παραιτήθηκε η κυβέρνηση Καραμανλή. Αργότερα το ίδιο έτος, και μετά τη δικαστική έρευνα στην οποία προΐστατο ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης, για τη δολοφονία προφυλακίστηκαν ανώτατοι αξιωματικοί της Χωροφυλακής.

Η υπόθεση Λαμπράκη έγινε βιβλίο, το περιβόητο «Ζ», από τον Βασίλη Βασιλικό, και αργότερα γυρίστηκε ταινία από τον Κώστα Γαβρά.

Ο γιος του, Θόδωρος, όταν είχε ερωτηθεί για τη δράση του πατέρα του και το συσχετισμό του ίδιου με τη Ν.Δ. (συνέντευξη στην εφημερίδα «Το Βήμα» το 2010) είχε απαντήσει: «Σιχαίνομαι το “ρατσισμό” των χαρακτηρισμών, δεξιός, κομμουνιστής και πασόκος. Και ο πατέρας μου δεν ήταν κομμουνιστής. Συνεργαζόμενος ήταν με την ΕΔΑ. Ελεύθερος άνθρωπος ήταν, δημοκρατικός. Υπάρχουν και κακοί κομμουνιστές και καλοί, υπάρχουν και καλοί δεξιοί και κακοί. Όλα έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Αν είναι σωστός, δεν έχει σημασία ποιο κόμμα υποστηρίζει».

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΑΡΑΚΗ στον Ελεύθερο Τύπο

This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.