Συμπεράσματα από τη Βουλή

Του Αγγελου Στάγκου

Εχει επισημανθεί από την πρώτη στιγμή ότι η ποιότητα αυτής της Βουλής είναι πολύ χαμηλή, ίσως η χαμηλότερη της μεταπολίτευσης. Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να είναι διαφορετική όταν εκλέγεται από μια κοινωνία με έντονα χαρακτηριστικά παρακμής, σε μια χώρα δίχως αξιόλογη ηγετική τάξη. Με αυτήν την έννοια, η σημερινή Βουλή αντικατοπτρίζει την ελληνική κοινωνία και σε ένα βαθμό έτσι εξηγείται η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε πολιτική δύναμη. Οπως έτσι εξηγείται και η ανάδειξη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με τις διάφορες θεατρικές πρωτοβουλίες και το ψάρεμα στα πιο βαθιά νερά του άκρατου λαϊκισμού και της συνωμοσιολογίας, φτάνοντας στα όρια της άκρατης φαντασιοπληξίας. Ωστόσο, η θυελλώδης συνεδρίαση της Βουλής την περασμένη Πέμπτη, για τις ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων περί τη λίστα Λαγκάρντ και την αλλοίωσή της, δεν ήταν αποκαρδιωτική, τηρουμένων των αναλογιών. Παρά τις κραυγές και τις οιμωγές διαφόρων δημοσιογράφων σε ποικίλα μίντια για τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει το πολιτικό σύστημα. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι το καλύτερο του κόσμου, ούτε η ελληνική πολιτική τάξη είναι ανωτάτου επιπέδου, αλλά πολλοί άνθρωποι των μίντια δεν καταλαβαίνουν, ή το κάνουν εσκεμμένα, ότι με τις συνεχείς επιθέσεις -συχνά δίκαιες, αλλά πολλές φορές άδικες και γενικευμένες- υπονομεύουν τον κοινοβουλευτισμό και ταυτόχρονα αποτρέπουν τη συμμετοχή στα κοινά ανθρώπων που θα μπορούσαν να προσφέρουν και να διακριθούν. Ολα όσα έγιναν την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή δεν ξέφυγαν από τα όρια του πολιτικού και κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Μπορεί να παρατηρήθηκαν υπερβολές, ειδικά περί τα διαδικαστικά, αλλά η ένταση δεν ξέφυγε εκτός ελέγχου, οι προσωπικοί διαξιφισμοί δεν κατέληξαν σε γενικευμένη φραστική σύρραξη, ενώ οι διαβουλεύσεις και ζυμώσεις, οι αλλαγές γραμμών πλεύσης, ακόμη και οι παλινωδίες και κυρίως οι προσπάθειες δημιουργίας εντυπώσεων αποτελούν διαχρονικά μέρος αυτού του παιχνιδιού σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Στη σημερινή εποχή τέτοια στοιχεία είναι πιο έντονα και παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις γιατί υπάρχει παντού και πάντοτε η παρουσία της τηλεόρασης και οι πρωταγωνιστές το γνωρίζουν. Επί της ουσίας, προκύπτουν συμπεράσματα από την προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής, που όμως η ορθότητά τους δεν μπορεί να μετρηθεί άμεσα και είναι αλήθεια ότι σε μεγάλο βαθμό είναι υποκειμενικά. Πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το αποτέλεσμα των ψηφοφοριών ήταν το σωστό. Η συνεδρίαση αυτή είχε ως αντικείμενο αν έπρεπε ή όχι να συγκροτηθεί προκαταρκτική επιτροπή για να ερευνήσει τυχόν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ και όχι για να αποδώσει τυχόν πολιτικές ευθύνες για τη διαχείριση της λίστας. Αποχρώσες ενδείξεις, σύμφωνα με την έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων, υπήρχαν μόνο σε βάρος του Γ. Παπακωνσταντίνου και άρα σωστά μόνον αυτός παραπέμφθηκε. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση πήρε μια πολύτιμη ανάσα συνοχής από το αποτέλεσμα και ακόμη περισσότερο από τη στάση των βουλευτών της. Αυτό προκύπτει ότι την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την παραπομπή και του Ευ. Βενιζέλου την ψήφισαν μόλις 124 βουλευτές, λιγότεροι δηλαδή από εκείνους που έχει η αντιπολίτευση στο σύνολό της. Δεν αποκλείεται στη συσπείρωση να βοήθησε η σφοδρή επίθεση του Αλ. Τσίπρα και εναντίον του Α. Σαμαρά. Από την άλλη πλευρά, ρόλο έπαιξε η προσέλευση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, κάποιων ανεξάρτητων και της πλειοψηφίας των βουλευτών της Ν.Δ. μόνο στην κάλπη που αφορούσε τον Γ. Παπακωνσταντίνου, που όμως με αυτόν τον τρόπο παραβίασαν τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. Επισημαίνεται, πάντως, ότι πολλοί από τους γνωστούς «καραμανλικούς» της Ν.Δ. και ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής έριξαν ψηφοδέλτια και στις τέσσερις κάλπες και αυτό προκάλεσε υπόνοιες ότι ψήφισαν την παραπομπή του Γ. Παπανδρέου, όπως και κάποιοι αμετανόητοι αντιμνημονιακοί. Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι ο Ευ. Βενιζέλος βγήκε ενισχυμένος από την αντιπαράθεση, ή μάλλον μονομαχία του, με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν πιο ουσιαστικός στις παρεμβάσεις του από τον αντίπαλό του, που προτίμησε τις γενικότητες και τη σκανδαλολογία με αρκετές ανακρίβειες. Ωστόσο, το ποιος βγήκε νικητής στις εντυπώσεις θα φανεί ίσως στη συνέχεια. Τέλος, άθλιο ήταν το φαινόμενο της απουσίας πολλών βουλευτών από την αίθουσα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Γ. Παπακωνσταντίνου. Με ποιο αίσθημα ευθύνης άραγε ψήφισαν αργότερα αυτοί οι άνθρωποι, εκτός και αν θεωρούν ότι σημασία έχει μόνο η κομματική γραμμή.   kathimerini