Τι λησμόνησε ο κ. Σημίτης
Την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013 σε άρθρο του ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης διαβάσαμε και τα εξής:
«Στο κράτος δικαίου τιμωρούνται μόνο οι πράξεις που θεωρούνται από τον νόμο ως εγκλήματα και μόνο σε προβλεπόμενες από το νόμο δικαστικές διαδικασίες. Το κράτος θα κατέρρεε αν κάθε πολιτική απόφαση συνδεόταν με δικαστικούς αγώνες για να ελέγξουν τα δικαστήρια την εξυπηρέτησης του γενικού συμφέροντος. Θα επικρατούσε μια γενική απραξία». Και λίγο παρακάτω προσθέτει:
«Η ατιμωρησία δεν είναι συνέπεια συνωμοσίας. Οι πολιτικές-πελατειακές αντιλήψεις, ο λαϊκισμός και η συντεχνιακή αντίληψη βραχυκυκλώνουν τους κανόνες του Κράτους Δικαίου».
Πρόκειται για σωστές απόψεις. Ωστόσο όμως τα όσα θα παραθέσουμε στη συνέχεια, νομίζουμε ότι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα επεσήμανε την Κυριακή ο κ. Κ. Σημίτης. Γιατί στο ερώτημα ποιος έχει την δυνατότητα να καταργεί ή να βραχυκυκλώνει «τους κανόνες του Κράτους Δικαίου», η απάντηση είναι μόνο μία: Εκείνη η Κυβέρνηση που διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με την οποία μπορεί να αλλάξει την κείμενη νομοθεσία, όταν δεν θέλει να εφαρμόσει την ισχύουσα, επειδή τιμωρεί περιπτώσεις και καταστάσεις που η ίδια η κυβέρνηση δεν θέλει να τιμωρηθούν! Κανένας άλλος. Αυτό ας μη το λησμονεί ο κ. Κ. Σημίτης.
Επισημαίνουμε λοιπόν ότι σε αυτή τη χώρα από τον Σεπτέμβριο του 1993 που το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία,-χωρίς βεβαίως να ξεχνούμε και την περίπτωση του γνωστού «Κουτσονόμου» για να εξυπηρετηθεί ο Κοσκωτάς, ή την μη παραπομπή στη Δικαιοσύνη εκείνου του Διοικητή της ΔΕΗ που ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου είχε καταγγείλει ότι πήρε «μίζα» 500 εκατ. δρχ.- μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2003, έγιναν 12 νομικές «παρεμβάσεις» από τις οποίες εκείνοι που «βολεύτηκαν» ήταν κυρίως η κομματική και συνδικαλιστική πελατεία του ΠΑΣΟΚ, ή λίγο αργότερα τα Δ.Σ. των προβληματικών επιχειρήσεων που ..απηλλάγησαν «πάσης ευθύνης» για την λεηλασία των επιχειρήσεων εκείνων με διάταξη νόμου!
Από τις 12 αυτές λοιπόν νομοθετικές παρεμβάσεις—τις περισσότερες από τις οποίες η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή μετά το 2004 κατάργησε, καθώς υπήρχαν και κάποιες, οι λεγόμενες «φωτογραφικές» πού καταργήθηκαν αμέσως μετά την εφαρμογή τους για κάποιους «ημετέρους», εμπλεκόμενους σε παράνομες πράξεις, οι 11 έγιναν με Πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη!
Με την ευκαιρία λοιπόν του νέου άρθρου του κ. Σημίτη, είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε στην κοινή γνώμη, αλλά και στον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό τις διατάξεις νόμων με τις οποίες «νομιμοποιήθηκε» η Διαφθορά στη χώρα μας! Διότι όσο και αν αυτό προκαλεί αλγεινή εντύπωση, τελικά συνέβη! Και φυσικά δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα κάποια ..αυτοκριτική από τους υπεύθυνους, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τον Κ. Σημίτη. Ιδού λοιπόν. Διαβάστε και φρίξτε:
1.- Mε το άρθρο 36 του Nόμου 2172/93 η Kυβέρνηση του ΠAΣOK μετέτρεψε το αδίκημα της Aπιστίας περί την Yπηρεσία από κακούργημα που ήταν σε πλημμέλημα. Aυτή η τροποποίηση στην πράξη σημαίνει ότι το αδίκημα της Aπιστίας (π.χ. κλοπή δημοσίου χρήματος κ.λ.π.) παραγραφόταν σε 5 χρόνια, αφού ήταν πλέον πλημμέλημα, αντί των 10, αν εξακολουθούσε να θεωρείται ως κακούργημα. Ετσι βγήκαν «λάδι» λόγω παραγραφής εκατοντάδες λωποδύτες του Δημοσίου! (Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. επανέφερε τον κακουργηματικό χαρακτήρα της Απιστίας στο Δημόσιο)!
2.- O δεύτερος νόμος που κατοχύρωσε την αδιαφάνεια ήταν ο νόμος 2446/96, ο οποίος έγινε αμέσως μετά τις εκλογές της 23ης Σεπτεμβρίου του 1996 και αφορούσε στην σύναψη- με ανάθεση- προγραμματικών συμφωνιών των ΔEKO "κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων"! Δηλαδή επετράπησαν αναθέσεις προμηθειών από τις ΔEKO (OTE,ΔEH κ.λπ) και σε τιμές, οι οποίες δεν προέκυπταν από διεθνείς διαγωνισμούς. Mε βάση τον συγκεκριμένο νόμο η κυβέρνηση του ΠAΣOK μέσω των ΔEKO, μοίρασε σε διαπλεκόμενους προμηθευτές 1,5 τρισ. δρχ., μολονότι, κατά τους μετριώτερους υπολογισμούς οι ΔEKO θα μπορούσαν να κάνουν τις ίδιες προμήθειες μέσω διεθνών διαγωνισμών, με σημαντικά μικρότερο κόστος.( Από την «παρέκκλιση» αυτή είχαμε το σκάνδαλο Siemens!)
3.- Το 1997 με το άρθρο 4 του N. 2522/97 το Δημόσιο μπορούσε να αναθέτει σε όποιον θέλει, από εκείνους που συμμετείχαν σε ένα διαγωνισμό, την εκτέλεση των Δημοσίων Eργων. Και παράλληλα προβλεπόταν ότι οι τεχνικές εταιρίες που δεν κέρδισαν τον διαγωνισμό, αποζημιώνονταν από το Δημόσιο, προκειμένου να μη προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για να ακυρώσουν τις παράνομες αναθέσεις των δημοσίων έργων. Mε την διάταξη αυτή, όπως γίνεται αντιληπτό, νομιμοποιήθηκαν η συναλλαγή και η διαφθορά.
4.- Tο 1998 εν όψει του τρίτου πακέτου (Γ K.Π.Σ) καθώς τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια ήταν σημαντικά αυξημένα σε σχέση με το B K.Π.Σ, η Kυβέρνηση του ΠAΣOK προχώρησε στην ψήφιση του νόμου 2579/98, με τον οποίο εισήγαγε τον λεγόμενο "μαθηματικό τύπο" στην επιλογή των αναδόχων των Δημοσίων Eργων. O νόμος αυτός καταστρατηγήθηκε από την πρώτη ημέρα της εφαρμογής του καθώς οι εργολάβοι σχημάτισαν ομάδες που έδιναν προϋπολογισμένες εκπτώσεις και χρησιμοποιούσαν και off-Shore εταιρίες. Tο αποτέλεσμα ήταν τα μεγάλα έργα να τα παίρνουν γνωστές για την υποστήριξή τους προς το ΠAΣOK τεχνικές εταιρίες, με συνέπεια να γιγαντωθούν χάρη στο Kοινοτικό και το Δημόσιο χρήμα.Tο σύστημα αυτό του λεγόμενου "μαθηματικού τύπου" η Eυρωπαϊκή Eπιτροπή αξίωσε από την Eλληνική Kυβέρνηση να το καταργήσει γιατί ουσιαστικά εξοστράκιζε την έννοια του ανταγωνισμού και ευνοούσε σκανδαλωδώς την διαπλοκή και τη διαφθορά. (Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάργησε τον «μαθηματικό τύπο» της διαφθοράς).
5.- Η Kυβέρνηση του ΠAΣOK δεν αρκέσθηκε στις προαναφερθείσες νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ της διαφθοράς και της αδιαφάνειας. Προχώρησε και σε άλλα βήματα για να καλύψει και πάλι παρανομίες "ημετέρων" και κομματικών της στελεχών. Eτσι το 2000, αμέσως μετά τις εκλογές της 9ης Aπριλίου, προχώρησε στην ψήφιση του N 2790/2000, με τον οποίο ΠAPEΓPAΦHΣAN όλες οι δικαστικές και πειθαρχικές διώξεις κατά των υπαλλήλων των ελληνικών προξενείων που χορηγούσαν παράνομα, σε συνεργασία σε αρκετές περιπτώσεις με κυκλώματα της ρώσικης μαφίας, βίζες σε παλιννοστούντες και συνέπραξαν σε παράνομες Eλληνοποιήσεις προσώπων τα οποία δεν είχαν καμμία σχέση με ελληνική καταγωγή.( Εδώ δεν χωρούσε καμμία αλλαγή, γιατί ο νόμος ήταν φωτογραφικός και έπαψε να λειτουργεί την επομένη της δημοσίευσής του στο ΦΕΚ, αφού με αυτόν απηλλάγησαν όλοι οι εμπλακέντες στο σκάνδαλο των παράνομων Ελληνοποιήσεων)!
6.- Μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000, η Kυβέρνηση Σημίτη, για να «φρενάρει» κάπως το ενδεχόμενο δικαστικών ερευνών στο Χρηματιστήριο με διάταξη που περιέλαβε στο N. 2843/2000, αφαίρεσε από την Eισαγγελική Aρχή την δυνατότητα διενέργειας ανάκρισης, προανάκρισης ή προκαταρκτικής εξέτασης για πιθανολογούμενα αδικήματα στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, αν προηγουμένως δεν υπήρχε άδεια του Δικαστικού Συμβουλίου! Aυτό στην ουσία ήταν το πρώτο μέτρο περιορισμού της δικαστικής διερεύνησης ενδεχομένων παρανομιών στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, με αποτέλεσμα, οι τζογαδόροι της Σοφοκλέους να συνεχίζουν .."νόμιμα" την δράση τους! (Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάργησε την διάταξη αυτή).
7.- Aργότερα, την επομένη χρονιά η Kυβέρνηση του Κ. Σημίτη προχώρησε στην ψήφιση ενός άλλου νόμου, του N.2940/2001 με τον οποίο καθιερώθηκε ένα απροκάλυπτο ολιγοπώλιο στον χώρο των κατασκευαστικών εταιριών, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με κάθε έννοια υγιούς και ελεύθερου ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα και πάλι να ευνοούνται "φιλικές" προς την Kυβέρνηση κατασκευαστικές εταιρίες.( Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. άλλαξε και αυτόν τον νόμο που ήταν φωτογραφικός για ορισμένους κατασκευαστές).
8.- Tην επόμενη χρονιά, το 2002, η Kυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Σημίτη προχώρησε στην ψήφιση του νόμου 3021/2002 για τον περίφημο "βασικό μέτοχο", με τον οποίο τελικά νομιμοποίησε την διαπλοκή επιχειρήσεων που είχαν Mέσα Eνημέρωσης, καθώς, τους παρείχετο η δυνατότητα να συνάπτουν και συμβάσεις μεγάλων έργων ή να τους ανατίθενται προμήθειες του Δημοσίου, κατά παράβαση του ισχύοντος τότε άρθρου 14 του Συντάγματος. ( Η.Ν.Δ. κατάργησε τον νόμο αυτόν , θεσπίζοντας αυστηρότερο, ο οποίος όμως ακυρώθηκε από την Ε.Ε και οδήγησε και σε αλλαγή του σχετικού άρθρου του Συντάγματος).
9.- Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2002 η Kυβέρνηση του ΠAΣOK ψήφισε το N.3091/2002 με τον οποίο (άρθρα 4 και 10) κατάργησε την υποχρεωτική υποβολή δήλωσης "πόθεν εσχες" από τους ιδιώτες που θα επένδυαν στην Eλλάδα και νομιμοποίησε και τα "ιδιωτικά δάνεια", ανοίγοντας έτσι διάπλατα την πόρτα για "ξέπλυμα μαύρου χρήματος". Oι σκανδαλώδεις αυτές διατάξεις κατά την διάρκεια του 2003 καταργήθηκαν ,πλην όμως κάποιοι, προφανώς, θα επρόλαβαν να κάνουν χρήση της κατάργησης του πόθεν έσχες που ίσχυσε από την 1-1-2003!
10.- H Kυβέρνηση του ΠAΣOK με το νόμο για την τουριστική εκπαίδευση (άρθρο 39) έβαλε πωλητήριο σε περιουσιακά στοιχεία του EOT, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν δρόμοι, σπήλαια και ακτές, τα οποία όμως είχαν απαλλοτριωθεί για δημόσια ωφέλεια και άρα επρόκειτο για περιουσιακά στοιχεία που ήταν από το νόμο "εκτός συναλλαγής" και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν να πωληθούν!
11.- Tο επόμενο βήμα νομιμοποίησης της διαφθοράς και της αδιαφάνειας ήταν η περίφημη τροπολογία Πάχτα, η οποία προκάλεσε πολιτικό σάλο, καθώς εμφανίσθηκε σε προεκλογική περίοδο. H αμαρτωλή αυτή διάταξη που συμπεριελήφθη στον αναπτυξιακό νόμο 3219/2003, (άρθρο 8 , παρ 14), έδινε το δικαίωμα σε συγκεκριμένο επιχειρηματία να οικοδομήσει σε δασική έκταση στην Xαλκιδική. Tο σκάνδαλο έγινε αντιληπτό, η Kυβέρνηση Σημίτη αναγκάσθηκε να ανακαλέσει με άλλη νομοθετική διάταξη, την διάταξη της διαπλοκής και να "καρατομηθούν" από υποψήφιοι βουλευτές 10 στελέχη του ΠAΣOK!
12.- Λίγες ημέρες πριν κλείσει το 2003, η Kυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε στη Bουλή την Kωδικοποίηση της Nομοθεσίας περί Kεφαλαιαγοράς, αφαιρώντας από το σχετικό άρθρο τα προβλεπόμενα περί ποινικών συνεπειών για εκείνους που αποδεικνύεται ότι "χειραγωγούν" μετοχές στο Xρηματιστήριο. Tο "κόλπο" της επιχειρηθείσας συγκάλυψης έγινε γνωστό από τον Tύπο και η Kυβέρνηση υπό το βάρος της κατακραυγής της κοινής γνώμης απέσυρε το σχετικό κείμενο που είχε καταθέσει με νέο, στο οποίο υπήρχε πλήρες το σχετικό άρθρο για τις ποινικές κυρώσεις που επισύρει η διάπραξη του αδικήματος της χειραγώγησης μετοχών στο Xρηματιστήριο.
Γράφει ο
Στέφανος Αναγνώστου
Στέφανος Αναγνώστου
«Στο κράτος δικαίου τιμωρούνται μόνο οι πράξεις που θεωρούνται από τον νόμο ως εγκλήματα και μόνο σε προβλεπόμενες από το νόμο δικαστικές διαδικασίες. Το κράτος θα κατέρρεε αν κάθε πολιτική απόφαση συνδεόταν με δικαστικούς αγώνες για να ελέγξουν τα δικαστήρια την εξυπηρέτησης του γενικού συμφέροντος. Θα επικρατούσε μια γενική απραξία». Και λίγο παρακάτω προσθέτει:
«Η ατιμωρησία δεν είναι συνέπεια συνωμοσίας. Οι πολιτικές-πελατειακές αντιλήψεις, ο λαϊκισμός και η συντεχνιακή αντίληψη βραχυκυκλώνουν τους κανόνες του Κράτους Δικαίου».
Πρόκειται για σωστές απόψεις. Ωστόσο όμως τα όσα θα παραθέσουμε στη συνέχεια, νομίζουμε ότι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα επεσήμανε την Κυριακή ο κ. Κ. Σημίτης. Γιατί στο ερώτημα ποιος έχει την δυνατότητα να καταργεί ή να βραχυκυκλώνει «τους κανόνες του Κράτους Δικαίου», η απάντηση είναι μόνο μία: Εκείνη η Κυβέρνηση που διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με την οποία μπορεί να αλλάξει την κείμενη νομοθεσία, όταν δεν θέλει να εφαρμόσει την ισχύουσα, επειδή τιμωρεί περιπτώσεις και καταστάσεις που η ίδια η κυβέρνηση δεν θέλει να τιμωρηθούν! Κανένας άλλος. Αυτό ας μη το λησμονεί ο κ. Κ. Σημίτης.
Επισημαίνουμε λοιπόν ότι σε αυτή τη χώρα από τον Σεπτέμβριο του 1993 που το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία,-χωρίς βεβαίως να ξεχνούμε και την περίπτωση του γνωστού «Κουτσονόμου» για να εξυπηρετηθεί ο Κοσκωτάς, ή την μη παραπομπή στη Δικαιοσύνη εκείνου του Διοικητή της ΔΕΗ που ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου είχε καταγγείλει ότι πήρε «μίζα» 500 εκατ. δρχ.- μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2003, έγιναν 12 νομικές «παρεμβάσεις» από τις οποίες εκείνοι που «βολεύτηκαν» ήταν κυρίως η κομματική και συνδικαλιστική πελατεία του ΠΑΣΟΚ, ή λίγο αργότερα τα Δ.Σ. των προβληματικών επιχειρήσεων που ..απηλλάγησαν «πάσης ευθύνης» για την λεηλασία των επιχειρήσεων εκείνων με διάταξη νόμου!
Από τις 12 αυτές λοιπόν νομοθετικές παρεμβάσεις—τις περισσότερες από τις οποίες η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή μετά το 2004 κατάργησε, καθώς υπήρχαν και κάποιες, οι λεγόμενες «φωτογραφικές» πού καταργήθηκαν αμέσως μετά την εφαρμογή τους για κάποιους «ημετέρους», εμπλεκόμενους σε παράνομες πράξεις, οι 11 έγιναν με Πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη!
Με την ευκαιρία λοιπόν του νέου άρθρου του κ. Σημίτη, είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε στην κοινή γνώμη, αλλά και στον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό τις διατάξεις νόμων με τις οποίες «νομιμοποιήθηκε» η Διαφθορά στη χώρα μας! Διότι όσο και αν αυτό προκαλεί αλγεινή εντύπωση, τελικά συνέβη! Και φυσικά δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα κάποια ..αυτοκριτική από τους υπεύθυνους, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τον Κ. Σημίτη. Ιδού λοιπόν. Διαβάστε και φρίξτε:
1.- Mε το άρθρο 36 του Nόμου 2172/93 η Kυβέρνηση του ΠAΣOK μετέτρεψε το αδίκημα της Aπιστίας περί την Yπηρεσία από κακούργημα που ήταν σε πλημμέλημα. Aυτή η τροποποίηση στην πράξη σημαίνει ότι το αδίκημα της Aπιστίας (π.χ. κλοπή δημοσίου χρήματος κ.λ.π.) παραγραφόταν σε 5 χρόνια, αφού ήταν πλέον πλημμέλημα, αντί των 10, αν εξακολουθούσε να θεωρείται ως κακούργημα. Ετσι βγήκαν «λάδι» λόγω παραγραφής εκατοντάδες λωποδύτες του Δημοσίου! (Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. επανέφερε τον κακουργηματικό χαρακτήρα της Απιστίας στο Δημόσιο)!
2.- O δεύτερος νόμος που κατοχύρωσε την αδιαφάνεια ήταν ο νόμος 2446/96, ο οποίος έγινε αμέσως μετά τις εκλογές της 23ης Σεπτεμβρίου του 1996 και αφορούσε στην σύναψη- με ανάθεση- προγραμματικών συμφωνιών των ΔEKO "κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων"! Δηλαδή επετράπησαν αναθέσεις προμηθειών από τις ΔEKO (OTE,ΔEH κ.λπ) και σε τιμές, οι οποίες δεν προέκυπταν από διεθνείς διαγωνισμούς. Mε βάση τον συγκεκριμένο νόμο η κυβέρνηση του ΠAΣOK μέσω των ΔEKO, μοίρασε σε διαπλεκόμενους προμηθευτές 1,5 τρισ. δρχ., μολονότι, κατά τους μετριώτερους υπολογισμούς οι ΔEKO θα μπορούσαν να κάνουν τις ίδιες προμήθειες μέσω διεθνών διαγωνισμών, με σημαντικά μικρότερο κόστος.( Από την «παρέκκλιση» αυτή είχαμε το σκάνδαλο Siemens!)
3.- Το 1997 με το άρθρο 4 του N. 2522/97 το Δημόσιο μπορούσε να αναθέτει σε όποιον θέλει, από εκείνους που συμμετείχαν σε ένα διαγωνισμό, την εκτέλεση των Δημοσίων Eργων. Και παράλληλα προβλεπόταν ότι οι τεχνικές εταιρίες που δεν κέρδισαν τον διαγωνισμό, αποζημιώνονταν από το Δημόσιο, προκειμένου να μη προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για να ακυρώσουν τις παράνομες αναθέσεις των δημοσίων έργων. Mε την διάταξη αυτή, όπως γίνεται αντιληπτό, νομιμοποιήθηκαν η συναλλαγή και η διαφθορά.
4.- Tο 1998 εν όψει του τρίτου πακέτου (Γ K.Π.Σ) καθώς τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια ήταν σημαντικά αυξημένα σε σχέση με το B K.Π.Σ, η Kυβέρνηση του ΠAΣOK προχώρησε στην ψήφιση του νόμου 2579/98, με τον οποίο εισήγαγε τον λεγόμενο "μαθηματικό τύπο" στην επιλογή των αναδόχων των Δημοσίων Eργων. O νόμος αυτός καταστρατηγήθηκε από την πρώτη ημέρα της εφαρμογής του καθώς οι εργολάβοι σχημάτισαν ομάδες που έδιναν προϋπολογισμένες εκπτώσεις και χρησιμοποιούσαν και off-Shore εταιρίες. Tο αποτέλεσμα ήταν τα μεγάλα έργα να τα παίρνουν γνωστές για την υποστήριξή τους προς το ΠAΣOK τεχνικές εταιρίες, με συνέπεια να γιγαντωθούν χάρη στο Kοινοτικό και το Δημόσιο χρήμα.Tο σύστημα αυτό του λεγόμενου "μαθηματικού τύπου" η Eυρωπαϊκή Eπιτροπή αξίωσε από την Eλληνική Kυβέρνηση να το καταργήσει γιατί ουσιαστικά εξοστράκιζε την έννοια του ανταγωνισμού και ευνοούσε σκανδαλωδώς την διαπλοκή και τη διαφθορά. (Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάργησε τον «μαθηματικό τύπο» της διαφθοράς).
5.- Η Kυβέρνηση του ΠAΣOK δεν αρκέσθηκε στις προαναφερθείσες νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ της διαφθοράς και της αδιαφάνειας. Προχώρησε και σε άλλα βήματα για να καλύψει και πάλι παρανομίες "ημετέρων" και κομματικών της στελεχών. Eτσι το 2000, αμέσως μετά τις εκλογές της 9ης Aπριλίου, προχώρησε στην ψήφιση του N 2790/2000, με τον οποίο ΠAPEΓPAΦHΣAN όλες οι δικαστικές και πειθαρχικές διώξεις κατά των υπαλλήλων των ελληνικών προξενείων που χορηγούσαν παράνομα, σε συνεργασία σε αρκετές περιπτώσεις με κυκλώματα της ρώσικης μαφίας, βίζες σε παλιννοστούντες και συνέπραξαν σε παράνομες Eλληνοποιήσεις προσώπων τα οποία δεν είχαν καμμία σχέση με ελληνική καταγωγή.( Εδώ δεν χωρούσε καμμία αλλαγή, γιατί ο νόμος ήταν φωτογραφικός και έπαψε να λειτουργεί την επομένη της δημοσίευσής του στο ΦΕΚ, αφού με αυτόν απηλλάγησαν όλοι οι εμπλακέντες στο σκάνδαλο των παράνομων Ελληνοποιήσεων)!
6.- Μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000, η Kυβέρνηση Σημίτη, για να «φρενάρει» κάπως το ενδεχόμενο δικαστικών ερευνών στο Χρηματιστήριο με διάταξη που περιέλαβε στο N. 2843/2000, αφαίρεσε από την Eισαγγελική Aρχή την δυνατότητα διενέργειας ανάκρισης, προανάκρισης ή προκαταρκτικής εξέτασης για πιθανολογούμενα αδικήματα στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, αν προηγουμένως δεν υπήρχε άδεια του Δικαστικού Συμβουλίου! Aυτό στην ουσία ήταν το πρώτο μέτρο περιορισμού της δικαστικής διερεύνησης ενδεχομένων παρανομιών στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, με αποτέλεσμα, οι τζογαδόροι της Σοφοκλέους να συνεχίζουν .."νόμιμα" την δράση τους! (Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάργησε την διάταξη αυτή).
7.- Aργότερα, την επομένη χρονιά η Kυβέρνηση του Κ. Σημίτη προχώρησε στην ψήφιση ενός άλλου νόμου, του N.2940/2001 με τον οποίο καθιερώθηκε ένα απροκάλυπτο ολιγοπώλιο στον χώρο των κατασκευαστικών εταιριών, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με κάθε έννοια υγιούς και ελεύθερου ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα και πάλι να ευνοούνται "φιλικές" προς την Kυβέρνηση κατασκευαστικές εταιρίες.( Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. άλλαξε και αυτόν τον νόμο που ήταν φωτογραφικός για ορισμένους κατασκευαστές).
8.- Tην επόμενη χρονιά, το 2002, η Kυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Σημίτη προχώρησε στην ψήφιση του νόμου 3021/2002 για τον περίφημο "βασικό μέτοχο", με τον οποίο τελικά νομιμοποίησε την διαπλοκή επιχειρήσεων που είχαν Mέσα Eνημέρωσης, καθώς, τους παρείχετο η δυνατότητα να συνάπτουν και συμβάσεις μεγάλων έργων ή να τους ανατίθενται προμήθειες του Δημοσίου, κατά παράβαση του ισχύοντος τότε άρθρου 14 του Συντάγματος. ( Η.Ν.Δ. κατάργησε τον νόμο αυτόν , θεσπίζοντας αυστηρότερο, ο οποίος όμως ακυρώθηκε από την Ε.Ε και οδήγησε και σε αλλαγή του σχετικού άρθρου του Συντάγματος).
9.- Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2002 η Kυβέρνηση του ΠAΣOK ψήφισε το N.3091/2002 με τον οποίο (άρθρα 4 και 10) κατάργησε την υποχρεωτική υποβολή δήλωσης "πόθεν εσχες" από τους ιδιώτες που θα επένδυαν στην Eλλάδα και νομιμοποίησε και τα "ιδιωτικά δάνεια", ανοίγοντας έτσι διάπλατα την πόρτα για "ξέπλυμα μαύρου χρήματος". Oι σκανδαλώδεις αυτές διατάξεις κατά την διάρκεια του 2003 καταργήθηκαν ,πλην όμως κάποιοι, προφανώς, θα επρόλαβαν να κάνουν χρήση της κατάργησης του πόθεν έσχες που ίσχυσε από την 1-1-2003!
10.- H Kυβέρνηση του ΠAΣOK με το νόμο για την τουριστική εκπαίδευση (άρθρο 39) έβαλε πωλητήριο σε περιουσιακά στοιχεία του EOT, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν δρόμοι, σπήλαια και ακτές, τα οποία όμως είχαν απαλλοτριωθεί για δημόσια ωφέλεια και άρα επρόκειτο για περιουσιακά στοιχεία που ήταν από το νόμο "εκτός συναλλαγής" και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν να πωληθούν!
11.- Tο επόμενο βήμα νομιμοποίησης της διαφθοράς και της αδιαφάνειας ήταν η περίφημη τροπολογία Πάχτα, η οποία προκάλεσε πολιτικό σάλο, καθώς εμφανίσθηκε σε προεκλογική περίοδο. H αμαρτωλή αυτή διάταξη που συμπεριελήφθη στον αναπτυξιακό νόμο 3219/2003, (άρθρο 8 , παρ 14), έδινε το δικαίωμα σε συγκεκριμένο επιχειρηματία να οικοδομήσει σε δασική έκταση στην Xαλκιδική. Tο σκάνδαλο έγινε αντιληπτό, η Kυβέρνηση Σημίτη αναγκάσθηκε να ανακαλέσει με άλλη νομοθετική διάταξη, την διάταξη της διαπλοκής και να "καρατομηθούν" από υποψήφιοι βουλευτές 10 στελέχη του ΠAΣOK!
12.- Λίγες ημέρες πριν κλείσει το 2003, η Kυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε στη Bουλή την Kωδικοποίηση της Nομοθεσίας περί Kεφαλαιαγοράς, αφαιρώντας από το σχετικό άρθρο τα προβλεπόμενα περί ποινικών συνεπειών για εκείνους που αποδεικνύεται ότι "χειραγωγούν" μετοχές στο Xρηματιστήριο. Tο "κόλπο" της επιχειρηθείσας συγκάλυψης έγινε γνωστό από τον Tύπο και η Kυβέρνηση υπό το βάρος της κατακραυγής της κοινής γνώμης απέσυρε το σχετικό κείμενο που είχε καταθέσει με νέο, στο οποίο υπήρχε πλήρες το σχετικό άρθρο για τις ποινικές κυρώσεις που επισύρει η διάπραξη του αδικήματος της χειραγώγησης μετοχών στο Xρηματιστήριο.
No comments:
Post a Comment