Η διαπραγμάτευση και το χρέος της Ευρώπης

Θετικό υπήρξε το αποτέλεσμα της πρώτης «αναμέτρησης» της νέας κυβέρνησης με τους εταίρους και δανειστές μας. Οι φόβοι για ενδεχόμενη ρήξη διαψεύστηκαν, η διαλλακτικότητα και η διάθεση αναζήτησης συγκλίσεων κυριάρχησε στις εργασίες του Eurogroup και η επαναβεβαίωση από την ίδια την καγκελάριο Μέρκελ ότι η δύναμη της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται στην ικανότητά της να υπερβαίνει τα προβλήματα μέσα από συμβιβασμούς και αλληλοϋποχωρήσεις σφράγισε την κοινή προσπάθεια που καταβάλλεται από τεχνοκράτες των δύο πλευρών να καταγράψουν τις εκατέρωθεν θέσεις.

Δεν είναι εύκολο το έργο τους. Ούτε και η επιδεικνυόμενη εκατέρωθεν καλή διάθεση αρκεί για να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη σύγκλιση. Αλλωστε, το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο σε κάποιους απεχθείς για την ελληνική κοινή γνώμη όρους (όπως τρόικα και μνημόνιο), αλλά στη μορφή και στο περιεχόμενο που θα πρέπει να έχει η νέα συμφωνία μας.

Ο σκόπελος της παράτασης του μνημονίου φαίνεται να παρακάμπτεται, καθώς από κύκλους της Κομισιόν προβάλλεται η άποψη ότι είναι δυνατόν να περάσουμε απευθείας σε μια νέα συμφωνία και πάνω σ' αυτήν τη λογική πιθανολογείται ότι θα κινηθεί η τεχνική προετοιμασία. Αλλά εκείνο που δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί είναι οι ρυθμίσεις που η κάθε πλευρά θα επιδιώξει να αποτελέσουν τη βάση μιας τέτοιας συμφωνίας.

Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι το βάρος θα πέσει στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, καθώς και στην αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης. Από την πλευρά τους οι εταίροι θα επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στα δημοσιονομικά μεγέθη. Και εκεί είναι βέβαιο ότι θα διαπιστώσουν υστερήσεις στα αναμενόμενα έσοδα για τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, για τις οποίες όμως δεν υπάρχει πιθανότητα να γίνει αποδεκτή ακόμη και σκέψη να καλυφθούν με τους τρόπους των 5 προηγούμενων ετών.

Και εδώ είναι που οι εταίροι οφείλουν να επιδείξουν αυξημένη ανοχή, αν πραγματικά θέλουν να βρεθεί τελικά λύση και να μην οδηγηθούμε σε αδιέξοδα με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους. Η μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος σε 1,5% επιτρέπει την κάλυψη των ελλειμμάτων που η υστέρηση των εσόδων έχει προκαλέσει. Από εκεί και πέρα η σταδιακή εφαρμογή του προγράμματος της κυβέρνησης σε ορίζοντα τετραετίας αποτρέπει τον κίνδυνο άμεσων δημοσιονομικών εκτροπών.

Είναι καθοριστικές για το μέλλον της χώρας, αλλά και της Ευρωζώνης οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ο ελληνικός λαός έχει υπομείνει πολλά. Εκείνο που ζητάει είναι μια ανάσα. Εστω και ως αναγνώριση των λαθών που έγιναν και τα οποία τα έχει πληρώσει ο ίδιος.