Οικονομία | 05.03.2010

Αργά αλλά σταθερά κάτι αλλάζει στον έλεγχο των αγορών

Ενάμιση χρόνο μετά την πτώχευση της Lehman Brothers, κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει. Οι πολιτικοί αποφάσισαν και προωθούν σημαντικές μεταρρυθμίσεις των διεθνών αγορών δημιουργώντας νέους μηχανισμούς ελέγχου.

Ένα από τα προβλήματα που αναδείχθηκαν όταν ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση είναι ότι δεν υπήρχε επαρκής έλεγχος των οικονομικών αγορών και των τραπεζών. Το θέμα έρχεται και ξανάρχεται στην επιφάνεια και συζητείται σε κάθε συνάντηση των υπουργών Οικονομικών. Η εντύπωση που δημιουργείται όμως είναι ότι παρόλα αυτά δεν υπάρχει μεγάλη κινητικότητα γύρω από το φλέγον αυτό ζήτημα. Όπως επισημαίνει ο Ούντο Στέφενς, πρόεδρος της Οικονομικής Σχολής της Φρανκφούρτης.

Κόκκινο στις τράπεζες....«Πιστεύω πως δεν πάνε χαμένες όλες αυτές οι προτάσεις. Θα πρέπει να καταλάβει όμως κανείς πως πρόκειται για μια γιγαντιαία διεθνή προσπάθεια. Οι κυβερνήσεις των χωρών χρειάζονται απλά χρόνο. Το ίδιο και οι χρηματαγορές. Τώρα βλέπουμε ότι υπάρχει μια περισυλλογή και ότι ο πολιτικός κόσμος προσπαθεί αργά αλλά σταθερά να περιορίσει το πρόβλημα», λέει ο κ. Στέφενς.

Θετικές αντιδράσεις για το δεκαετές ομόλογο

Η εικόνα που συχνά δίνουν οι μεγάλες οικονομίες του κόσμου είναι αντιφατική. Όπως σημειώνουν αναλυτές οι Γερμανοί τάσσονται υπέρ του να περικοπούν τα μπόνους των μάνατζερ, οι Αμερικανοί είναι πιο ακραίοι και θέλουν να περικόψουν τα "σπεκουλαδόρικα παιχνίδια" και οι Ευρωπαίοι δεν ξέρουν που να εντάξουν τον έλεγχο των τραπεζών. Είναι όντως έτσι τα πράγματα;

«Είναι σίγουρα και έτσι τα πράγματα. Δεν θα πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και τις συστημικές διαφορές που υπάρχουν. Από τη μια πλευρά υπάρχει ο ανταγωνισμός σε εθνικό επίπεδο και από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι διαφορές μεταξύ των Ευρωπαίων της ηπειρωτικής Ευρώπης και του αγγλοσαξονικού μοντέλου που ακολουθούν ως επί τω πλείστον οι περισσότερες τράπεζες», απαντά ο κ. Στέφενς.

Το τελευταίο διάστημα εντείνεται η συζήτηση εάν είναι δυνατόν να χρεοκοπήσουν και οι "μεγάλοι". Μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούσαμε τη φράση "πολύ μεγάλος για να χρεοκοπήσει".

«Δεν το αναφέρουμε πια καν το επιχείρημα πολύ μεγάλος για να χρεοκοπήσει. Μιλάμε πια για αποτυχία του συστήματος, για ντόμινο. Δηλαδή προσπαθούμε να αναλύσουμε εάν και κατά πόσο μια επιχείρηση είναι δικτυωμένη και ποια είναι η σημασία της στα μεγάλα θέματα. Για παράδειγμα τι ρόλο παίζουν στη διάθεση των κρατικών ομολόγων», επισημαίνει τέλος ο Γερμανός οικονομολόγος..

Henrik Böhme / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης

dw