Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012 10:22 πμ

Μιχάλης Ιγνατίου: Του κόστισε η αλαζονεία του    /Φιλελεύθερος

Ο Μιτ Ρόμνι είναι η κλασική περίπτωση γκαφατζή και ανθρωποδιώκτη. Η ήττα στις εκλογές της περασμένης Τρίτης, οφείλεται βασικά στα δικά του λάθη -ποιος μπορεί να ξεχάσει την απαξίωση που έδειξε απέναντι στο 47% του αμερικανικού λαού;- και όχι στην ικανότητα του επιτελείου του Μπαράκ Ομπάμα.
Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών έσφαλλε σε σημαντικές πολιτικές που αφορούσαν ειδικά τις μειονότητες, καθώς δεν επέδειξε την παραμικρή ευαισθησία για τους αφροαμερικανούς και τους λατινικής καταγωγής Αμερικανούς. Δεν αναφέρομαι στις ειρωνικές του κορόνες για τον ελληνικό λαό, ούτε στην άρνησή του να ικανοποιήσει το βασικό αίτημα των Αρμενίων για τη γενοκτονία από τους Τούρκους, που του στέρησαν αναγκαίες ψήφους σε πολιτείες όπως η Φλώριδα, η Πενσυλβάνια και το Οχάιο. Αντιμετώπισε ένα μεγάλο μέρος του λαού με αλαζονεία, την οποία πλήρωσε ακριβά και θα μείνει στην ιστορία ως ο μόνιμος διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος των Ρεπουμπλικανών και ο άνθρωπος που είδε τα όνειρά του να καίγονται, διότι δεν μπορούσε να ανεχθεί τους απλούς ανθρώπους, που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν με χρυσό κουτάλι στο στόμα. Θα ήταν ένας κακός πρόεδρος, που θα εξυπηρετούσε μόνο τους πλούσιους και θα έσερνε την Αμερική σε νέους πολέμους, πιστός στη θεωρία για τη στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ.
Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ήταν τυχερός που είχε αντίπαλο τον πολυεκατομμυριούχο αλαζόνα Ρόμνι, ο οποίος αποδείχθηκε πως δεν είχε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Το βράδυ των εκλογών, τον περιγράφουν να έχει μείνει στήλη άλατος με το άκουσμα των αποτελεσμάτων, ενώ όλη η Αμερική είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως προσέφερε τη νίκη στο πιάτο στον σημερινό Πρόεδρο, όταν δεν έκρυψε την αηδία που ένιωθε για τους φτωχούς και μη προνομιούχους.
Στη διάρκεια της πρώτης τετραετίας, ο κ. Ομπάμα ήταν απλά «λίγος». Έκανε σοβαρά λάθη, λόγω των εμμονών του σε χώρες και πρόσωπα, που τον χρησιμοποίησαν. Ένας πολιτικός που τον «σαγήνευσε» και κυριολεκτικά τον κορόιδεψε για τα θέματα του Ιράν και της Συρίας, ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν. Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε καθιερώσει μόνιμη επικοινωνία με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος τον χρησιμοποίησε πολλαπλώς χωρίς να του προσφέρει οτιδήποτε. Παραβιάζει συστηματικά το εμπάργκο εναντίον του Ιράν, πουλά παραμύθι στον κ. Ομπάμα για τη Χαμάς, την οποία συνεχίζει να εξυπηρετεί και δεν θα αποκλείσω να σύρει την Αμερική σε πόλεμο εναντίον της Συρίας. Θα είναι ένα ακόμη τραγικό λάθος της Αμερικής, η οποία θα παραδώσει τη χώρα στους εξτρεμιστές του Ισλάμ.
Ας ελπίσουμε πως η νίκη του κ. Ομπάμα θα τον απελευθερώσει, ώστε να δώσει τη μάχη για κοινωνική δικαιοσύνη, όπως έχει υποσχεθεί στον αμερικανικό λαό. Αυτό που προέχει είναι η διάσωση της αμερικανικής οικονομίας και όχι άλλοι πόλεμοι. Εάν ο Αμερικανός ηγέτης αφήσει τον εαυτό του να εξαπατηθεί από τον κ. Ερντογάν, θα προκαλέσει ζημιά στη δική του χώρα, η οποία -μετά την επανεκλογή του- περιμένει λύσεις στα χρόνια προβλήματά της...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: Πέρασα από την πρεσβευτική κατοικία της Κύπρου στην Ουάσιγκτον και ομολογώ ότι στεναχωρέθηκα. Θα τη χαρακτήριζα «υπό κατάρρευση». Κρίμα. Η περιουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας αφέθηκε στην τύχη της. Την ευθύνη έχουν οι αρμόδιοι στη Λευκωσία και όχι οι διπλωμάτες που υπηρετούν στην Ουάσιγκτον. Πληροφορήθηκα ότι ενώ ήταν όλα έτοιμα για την ανακαίνιση της πρεσβευτικής κατοικίας, οι μανδαρίνοι του υπουργείου Εξωτερικών ακύρωσαν τον διαγωνισμό με αποτέλεσμα να χρειάζεται πια αστρονομικό ποσό για να διασωθεί το κτήριο. Στο μεταξύ, οι Κύπριοι φορολογούμενοι πληρώνουν 15 χιλιάδες ευρώ τον μήνα για το ενοίκιο της κατοικίας που διαμένει ο πρέσβης. Ντροπή...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙ:Η αποκάλυψη του «πόθεν έσχες» των πολιτικών είναι μεγάλη υπόθεση και ο λαός πρέπει να το αναδείξει σε μείζον θέμα της προεκλογικής εκστρατείας. Δεν θα σταματήσουμε να το θέτουμε σε κάθε ευκαιρία, διότι η απόκρυψή του σημαίνει ενοχή. Ο αρμόδιος για τις εφορίες είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στο καυτό ερώτημα, εάν όλοι οι υπουργοί και όλοι οι πολιτικοί έχουν υποβάλει φορολογικές δηλώσεις. Οι πληροφορίες αυτές αφορούν δημόσια πρόσωπα και δεν καλύπτονται από τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οταν η ελληνική κυβέρνηση κατέφυγε στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε., άρχισαν να φτάνουν καταγγελίες στα γραφεία του Ταμείου στην Ουάσιγκτον για υπουργούς και βουλευτές, για κρατικούς υπαλλήλους και τραπεζίτες. Ήταν η άμυνα του ελληνικού λαού στα σκάνδαλα, τη διαφθορά και την αδιαφάνεια. Δεν βάζω ιδέες στους Κύπριους πολίτες, αλλά η καταγγελία σκανδάλων στους επίδοξους δανειστές μας «είναι μια κάποια λύση»...