Οποιος δεν θέλει να μεταρρυθμίσει...

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Αν κάτι χαρακτηρίζει διαχρονικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, είναι ότι ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκε τα λεφτά μας. Πάντα έβρισκε κάποιες δικαιολογίες για να τα σκορπίσει. Κι αν δεν έβρισκε, τις δημιουργούσε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η ανασύσταση της αγροφυλακής από την αλήστου μνήμης και απλόχερη κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή. Οταν δεν πέρασε η καραμέλα περί «διόρθωσης της αδικίας», με την πρόσληψη 10.000 αγροφυλάκων, υπόσχεση που εκκρεμούσε από την προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. το 1993, η αγροφυλακή βαφτίστηκε «οικολογική αστυνομία» και οι δραγάτες, «οικοαστυνόμοι». Προσελήφθησαν. Διαβάσαμε γι’ αυτούς ενδιαφέροντα ρεπορτάζ τους πρώτους μήνες του 2008 ότι δεν έχουν στολές, γραφεία, αυτοκίνητα κ.ά. Γενικώς, δεν είχαν τίποτε· έτσι κι αλλιώς, ο βασικός στόχος του πολιτικού συστήματος όταν προσλαμβάνει κάποιον είναι να τον πληρώνει, όχι να του παρέχει έργο προς περαίωση. Ετσι, λοιπόν, μετά τα γλαφυρά ρεπορτάζ περί ελλείψεων της αγροφυλακής, την ξεχάσαμε. Κάτι είχε πει το ΠΑΣΟΚ το 2010 ότι θα τους θέσει σε «διαθεσιμότητα», «κινητικότητα» (κι άλλους ευφυείς ορισμούς που ανακαλύπτουμε για να μην εφαρμόσουμε το Μνημόνιο), αλλά έκτοτε δεν ακούστηκε τίποτε. Προφανώς θα μισθοδοτούνται από κάποιον περίεργο κωδικό του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Οχι όλοι! Μερικοί από αυτούς βγήκαν στη σύνταξη ένα χρόνο μετά την... επαναπρόσληψή τους. Κάπως έτσι λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Από περίεργους κωδικούς (τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει) μισθοδοτούνται διάφοροι περίεργοι κλάδοι με τους οποίους κανείς δεν ασχολείται. Το ακόμη πιο περίεργο είναι ότι κάθε υποψήφιος πρωθυπουργός –τα τελευταία 15 χρόνια, τουλάχιστον– υπόσχεται ότι θα «ελέγξει τον προϋπολογισμό γραμμή γραμμή» για να περικόψει τις περιττές σπατάλες. Δεν ξέρουμε σε ποια γραμμή είναι ο τωρινή κυβέρνηση, αλλά και η προηγούμενη δεν πρόκαμε πολλά. Ξέμεινε στις πρώτες γραμμές και αναγκάστηκε να πάει σε οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Αν κρίνουμε από τις μειώσεις και της νυν κυβέρνησης, μάλλον κι αυτή στις πρώτες αράδες κόλλησε και θα ξαναπροχωρήσει (παρά τα όσα υπόσχεται) σε νέες οριζόντιες περικοπές. Οταν δεν κόβεις χειρουργικά, επόμενο είναι να κόβεις με τον μπαλτά. Το βασικό πρόβλημα και αυτής της κυβέρνησης είναι ότι επειδή δεν θέλει να ζυμώσει όλη μέρα, κοσκινίζει την υπάρχουσα κατάσταση. Προχωράει σε διευθετήσεις, ενώ η κρισιμότητα της οικονομίας απαιτεί τομές. Ενώ όλοι μιλούν για μεταρρυθμίσεις, δεν υπάρχει μεταρρυθμιστική ατζέντα στη χώρα, ούτε από τα αριστερά ούτε από τα δεξιά... Το πρόβλημα με τις μεταρρυθμίσεις είναι ότι έχουν άμεσο και ορατό πολιτικό κόστος. Πλήττουν συγκεκριμένα μικρά ή μεγάλα κατεστημένα συμφέροντα. Αυτά τα συμφέροντα ελάχιστοι υπουργοί τόλμησαν να ακουμπήσουν. Αντιθέτως, οι οριζόντιες περικοπές, στις οποίες καταλήγουν οι κυβερνήσεις ακριβώς επειδή δεν έκαναν τις μεταρρυθμίσεις, δεν αγγίζουν τους υπουργούς. Εκτός αυτού, δικαιολογούνται πιο εύκολα. Τις φορτώνουν στην κακή τρόικα και στη χειρότερη Μέρκελ κι έχουν κάποια ελπίδα επιβίωσης. Αν μάλιστα βρεθεί Ελλαδίτης πολιτικός με το ταμπεραμέντο του απελθόντος προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μην εκπλαγείτε όταν θα τον δούμε να δακρύζει στις επόμενες περικοπές...   KATHIMERINI