Οι μηχανές των Ευρωπαίγων

Του Παντελή Μπουκάλα

Το θυμούνται βέβαια στη Λευκωσία, το θυμούνται και στην Αθήνα. Και η μνήμη αυτή τούς εμποδίζει ακόμα πιο πολύ να κατανοήσουν όσα εξωφρενικά συμβαίνουν. Θυμούνται, δηλαδή, όσα λέγονταν σε τόνο θριάμβου όταν η Κύπρος γινόταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και όταν αντί της λίρας υιοθετούσε το ευρώ. Οτι πια τα σύνορά της είναι σύνορα της Ευρώπης, η οποία και δεν θα ανεχτεί για πολύ ακόμα να κατέχεται ένα τμήμα των εδαφών της. Οτι η χώρα απέκτησε άτρωτη ασπίδα. Και ότι δεν θ’ αργήσει η ώρα που θα φύγουν και οι αγγλικές βάσεις, γιατί και αυτού του είδους η αποικιοκρατική ημικατοχή είναι απαράδεκτη στην E.E. Ολα αυτά τα θαυμάσια... Και ξαφνικά οι Κύπριοι πληροφορούνται ότι δεν ζουν σε χώρα της ελεύθερης αγοράς. Οτι το νησί τους δεν είναι τμήμα ενός ευρύτερου συνόλου με καπιταλιστικές αρχές, όπου η περιουσία είναι πράγμα ιερό, ένα ταμπού. Μαθαίνουν λοιπόν ότι, χωρίς να το ξέρουν, αποτελούν το τελευταίο απομεινάρι μιας αυτοκρατορίας σοβιετικού τύπου, όπου το κέντρο (οι Βρυξέλλες, όχι κάποια Μόσχα) δικαιούται να δημεύει τμήμα της περιουσίας των κατοίκων μιας αποικιούλας. Σαν κομμάτι του Νότου, η σταμπαρισμένη Κύπρος είναι πειραματόζωο. Ενα επιπλέον pig. Το κατάλαβαν αυτό -και τρόμαξαν- όχι μόνο οι Ελλαδίτες αλλά και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί, διαπιστώνοντας πως είναι αστειότητες όσα ακούγονται για τις ιερές τράπεζες που διασφαλίζουν τις επίσης ιερές καταθέσεις. Μολαταύτα οι δευτεροκλασάτοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης (και η Γαλλία πια ανάμεσά τους) εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι Βόρειοι ηγεμονεύοντες, Γερμανοί, Ολλανδοί, Φινλανδοί, νοιάζονται στ’ αλήθεια για την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εχουν οσμή πετρελαίου ή φυσικού αερίου όλα τούτα, μια και η Κύπρος διαθέτει όντως αποθέματα και βρίσκεται πολύ κοντά στην αξιοποίησή τους, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, η οποία, παρεμπιπτόντως, επανέλαβε αμήχανα, αν όχι ένοχα, εκείνο το τετριμμένο και άνευ νοήματος, πως «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται»; Ας μη βιαστούμε να το πούμε. Αρκεί, άλλωστε, η βαριά οσμή του εκβιασμού, ακόμα πιο βάρβαρου και από τον εκβιασμό που υφίσταται η Αθήνα. Αρκεί η αποφορά της αδιαφορίας για τον πανικό ανθρώπων που κατάφεραν να αποταμιεύσουν κάποιο ποσόν όχι επειδή τυγχάνουν μαφιόζοι, αλλά δουλεύοντας τίμια. Μόνο που οι Βόρειοι ηγέτες της Ευρώπης έδειξαν ότι δεν πιστεύουν πως υπάρχουν τίμιοι Κύπριοι. Στο μυαλό τους όλοι οι Ελληνες είναι ανομοτεμπέληδες, όλοι οι Νότιοι τζαμπατζήδες της Ευρώπης, κι όλοι οι Κύπριοι οργανάκια των Ρώσων μαφιόζων. Σ’ αυτούς χρωστάνε τάχα τις καταθέσεις τους. Πρέπει, λοιπόν, να τιμωρηθούν. Να κουρευτούν. «Για να αποκατασταθεί η ηθική τάξη»... «Οι δυο Ελληνες», γράφει ο Μακρυγιάννης για τον Καραϊσκάκη και τον Μιαούλη, «δεν ξέραν τις μηχανές των Ευρωπαίγων μεγάλων αντρών». Πέρασαν δύο αιώνες κι ακόμα να καταλάβουμε πως δεν είμαστε μονάχα εμείς πολυμήχανοι.    KATHIMERINI