Το όπλο της πόλωσης...we won’t get fooled again!
Το όπλο της πόλωσης έριξε τη μία και μοναδική του σφαίρα το 2012. Για να πετύχει ξανά σήμερα, χρειάζεται αναγόμωση από εμάς τους ίδιους, ελπίζοντας, όμως, να μην σκάσει το όπλο στα χέρια μας. We won’t get fooled again, όπως τραγουδούσαν και οι WHO.
Το μήνυμα της πόλωσης συνοψίζεται ως εξής: «ψήφισε εμένα, ακόμα κι αν θεωρείς πως είμαι χάλια, διότι ο άλλος είναι χειρότερος». Αυτό είναι το μήνυμα του κ. Σαμαρά (ατύχημα) αλλά και του κ. Τσίπρα (φόβος ακυβερνησίας λόγω μη συνεννόησης). Η πόλωση αποδίδει μόνο επειδή το εκλογικό σύστημα προσφέρει «δώρο» στο πρώτο κόμμα (ακόμα κι αν έχει μόνο μια ψήφο διαφορά) 50 έδρες. Αυτό ισοδυναμεί με το να χαρίζεται στο πρώτο κόμμα άλλο ένα κόμμα που παίρνει 17% των ψήφων –δηλαδή μια μπλε Πάτρα ή ένα κόκκινο Ηράκλειο χάρισμα... Και αυτό όταν η πραγματική Πάτρα και το πραγματικό Ηράκλειο και όλοι οι υπόλοιποι άλλα θέλουμε.
Η διαφορά είναι ότι το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί.
Στις διπλές εκλογές του 2012, με το φόβητρο του χειρότερου, εξανεμίστηκαν οι ψήφοι των «υπεύθυνων πολιτών». Δηλαδή αυτών που είχαν ψηφίσει κεντρώα κόμματα στις πρώτες εκλογές (περίπου 7% στο σύνολό). Ο κ. Σαμαράς πήρε την ψήφο του κ. Μάνου και της κ. Μπακογιάννη και την παρερμήνευσε, όπως τον βόλευε, σαν στήριγμα στον κ. Μπαλτάκο και στον κ. Ντινόπουλο. Η Βουλή που προέκυψε ήταν η χειρότερη σε ποιότητα και σε αστάθεια των τελευταίων δεκαετιών.
Το κόμμα που πλειοψήφησε (σε συνεργασία με τον κ. Βενιζέλο, και μέχρι κάποιο σημείο και με τον κ. Κουβέλη) χρησιμοποίησε την εντολή που πήρε, όχι για να σώσει τη χώρα, αλλά κυρίως για να παλινορθώσει το κομματικό κράτος (σε αναλογίες 4-2-1, και στη συνέχεια 4-2 σκέτο). Και ναι μεν αποφύγαμε τον γκρεμό τον Ιούνιο του 2012, αλλά μας έφεραν ξανά στο ίδιο επίφοβο σημείο 2,5 χρόνια μετά. Και αυτό με τις ευλογίες των κεντρώων ψηφοφόρων που (τότε) φοβήθηκαν.
Τα συντρίμμια που βλέπουμε τώρα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το αποτέλεσμα της πόλωσης του 2012. Προκειμένου να χρησιμοποιήσει ξανά την πόλωση, η συγκυβέρνηση θυσίασε την έξοδό μας από το μνημόνιο, που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το περασμένο φθινόπωρο. Θυσίασε τα πρώτα σκιρτήματα της οικονομίας που φάνηκαν τον περασμένο Μάιο, προκειμένου να κάνει έναν ανασχηματισμό-τσίρκο αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.
Την επιτυχία του έργου της πόλωσης ζηλεύει τώρα και ο κ. Τσίπρας, που απευθύνει τον ίδιο εκβιασμό προς τα αριστερά και το ΚΚΕ («Έφτασε η ώρα της Αριστεράς»). Αλλά και προς στο κέντρο («αν δεν με βγάλετε από τώρα αυτοδύναμο, θα σας πηγαίνω εγώ συνεχώς σε εκλογές»).
Στο ίδιο έργο θεατές, δυόμισι χρόνια μετά. Η διαφορά είναι ότι όποιος έχει μάτια βλέπει, και όποιος έχει αυτιά ακούει τα αποτελέσματα μιας επιτυχημένης πόλωσης: κομματικό κράτος, μισαλλοδοξία, έλλειψη προετοιμασίας, σκάψιμο του δικού μας λάκκου, αγωνιώδης αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, τσακωμός ακόμα με αυτούς που θα έπρεπε να μας στηρίζουν.
Το όπλο της πόλωσης έριξε τη μία και μοναδική του σφαίρα το 2012. Για να πετύχει ξανά σήμερα, χρειάζεται αναγόμωση από εμάς τους ίδιους, ελπίζοντας, όμως, να μην σκάσει το όπλο στα χέρια μας. We won’t get fooled again, όπως τραγουδούσαν και οι WHO.
* Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι καθηγήτρια οικονομικών στο Πάντειο και υποψήφια στη
Β' Αθηνών με το Ποτάμι.
Πηγή: http://www.skai.gr/news/opinions/article/273476/to-oplo-tis-polosiswe-wont-get-fooled-again/#ixzz3QtqjSVY7
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook
No comments:
Post a Comment