Πολιτισμός | 15.10.2010

Γερμανικά κέρδη από τις ελληνικές διακοπές

Πολλοί Γερμανοί τουρίστες επισκέφθηκαν κι αυτό το καλοκαίρι την Ελλάδα, παρά το δυσμενές κλίμα που είχε δημιουργηθεί από μερίδα των ΜΜΕ με αφορμή το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα. Με ποιες εντυπώσεις επέστρεψαν;

Τέλειωσαν τα ψέματα όπως λέμε, μπήκε για τα καλά ο Οκτώβρης, στη Γερμανία κάνει κρύο, οι θερινές διακοπές είναι κιόλας παρελθόν. Αλλά τι μένει στους Γερμανούς τουρίστες από τις διακοπές στην Ελλάδα φέτος; Φέτος το καλοκαίρι, μετά το οδυνηρό εξάμηνο της λεγόμενης «ελληνικής κρίσης»; Μας το αποκαλύπτει ένα μικρό μεθεόρτιο άρθρο στην εφημερίδα Presse της Βιέννης με τίτλο «Σκηνές από την Ελλάδα». Έχει μέσα και Γερμανούς και Αυστριακούς τουρίστες, οπότε πιάνουμε σχεδόν ολόκληρο τον γερμανόφωνο χώρο, στον οποίο είχε προηγηθεί ο πικρόχολος δημόσιος χειρισμός του ελληνικού προβλήματος. Όλοι αυτοί οι τουρίστες λοιπόν τέλη Αυγούστου σε κάποιο ελληνικό νησί. Σκηνές, εντυπώσεις, διαφορετικές νοοτροπίες. Να δούμε πως θα συναντηθούν αυτές οι τελευταίες στην κατακλείδα της θερινής αναδρομής.

Η άρση των δυτικών νομοτελειών

Σκηνή πρώτη: Ξαφνικά ο καταγάλανος ουρανός πάνω από το νησί σκοτεινιάζει κι αρχίζει δυνατός αέρας. Ωχ, λέει ένας Αυστριακός τουρίστας, θα έχουμε ξαφνική μπόρα. Ε, όχι και μπόρα, του λέει ο Έλληνας ταβερνιάρης, επειδή είδες πέντε σύννεφα στον ουρανό; Και όντως μετά από λίγο διαλύθηκαν και δεν έριξε ούτε σταγόνα. Δίδαγμα πρώτον από τις διακοπές στην Ελλάδα, συμπεραίνουμε εμείς: οι δυτικές νομοτέλειες εδώ δεν ισχύουν. Σκηνή δεύτερη: Ανάμεσα στον κεντρικό δρόμο και την παραλία του νησιού κάποιοι εργάτες χτίζουν έναν τοίχο, αλλά κάθε μέρα ανάμεσα στις 12 και τις 3 το μεσημέρι δεν κινείται τίποτα, οι εργάτες αράζουν κάτω από τα δέντρα, τρώνε και λαγοκοιμούνται. «Εμ, βέβαια», μουρμουρίζει ένας Γερμανός τουρίστας, «σίγουρα η ΕΕ τον χρηματοδοτεί τον τοίχο.» Δίδαγμα δεύτερον, συμπεραίνουμε εμείς: οι κάτοικοι της Κεντρικής Ευρώπης δεν γνωρίζουν την ανανεωτική επήρεια το μεσημεριανού υπνάκου.

Η φαινομενική συντέλεια του κόσμου

Σκηνή τρίτη: Στην ταβέρνα τα παιδιά του ιδιοκτήτη τρέχουν ελεύθερα, στριγγλίζουν, κυνηγιούνται, πετάνε κάτω φαγητά. Αλλά προς έκπληξη των τουριστών οι γονείς τους ούτε νευριάζουν ούτε επιβάλλουν κατασταλτικά μέτρα. Και ξαφνικά κόβεται και το ηλεκτρικό και οι τουρίστες νομίζουν ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου, αλλά η γιαγιά που δουλεύει στο περίπτερο βγάζει από ένα κουτί κάτι χρησιμοποιημένα κεριά και τους τα δίνει και τους χαρίζει από πάνω και τον φακό της. Και η συντέλεια του κόσμου δεν έρχεται. Δίδαγμα τρίτο, συμπεραίνουμε εμείς: Η καθημερινότητα στην Κεντρική Ευρώπη οργανώνεται συχνά γύρω από κώνωπες που μεγεθύνονται τόσο πολύ, ώστε να φαίνονται λέοντες και η ζωή μοιάζει έτσι σαν να εκτυλίσσεται σε ένα σπήλαιο λεόντων. Με όλα τα συναφή περιττά άγχη. Εμείς βγάλαμε τα τρία δικά μας διδάγματα. Αλλά ποιο είναι το συμπέρασμα της ίδιας της Αυστριακής δημοσιογράφου από τις τρεις σκηνές που συγκράτησε από τις ελληνικές διακοπές της και μας παρουσίασε; Διαβάζουμε: «Πολλές εντυπώσεις και μια βεβαιότητα. Γυρίζει κανείς από την Ελλάδα πάντα με πιο ανάλαφρη καρδιά απ’ ότι σαν ξεκινούσε για το ταξίδι.» Να λοιπόν το τεράστιο κέρδος της ελληνικής εμπειρίας, προσγείωση των ψυχών και ανάσα, αναβάπτιση σε μια καθημερινότητα ξεχασμένη, πιο απλή και πιο άμεση.

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

dw