Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία είμαστε τελειωμένοι!
Δυστυχώς, ο λαϊκισμός είναι εδώ και αντεπιτίθεται...
Αν υπάρχει ένα καλό που πίστεψαν όλοι ότι θα φέρει η κρίση είναι το τέλος της μεταπολίτευσης. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε γράψει για το «τέρας» που διέλυσε την Ελλάδα, για όλη αυτή την κομματική «ξεφτίλα» που αποσάθρωσε το πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτήν την «αρρώστια» που επί 40 χρόνια έχει κάνει μια χώρα περήφανη να σέρνεται στο βούρκο της αδιαφάνειας, της ρεμούλας, της λαμογιάς, του ρουσφετιού.
Αν είναι κάτι που σκότωσε την πατρίδα τα τελευταία χρόνια είναι ο άκρατος λαϊκισμός που σαν ιός Έμπολα έχει επεκταθεί σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Από τον πλούσιο μεγαλοεπιχειρηματία που καταληστεύει το δημόσιο βάζοντας «μέσο» τους κολλητούς του πολιτικούς, μέχρι τον πιο φτωχό που πατάει επί πτωμάτων, που βάζει τρικλοποδιά στον άλλο φτωχό προκειμένου να του φάει τη δουλειά. «Ο θάνατός σου η ζωή μου», σε μια νεοελληνική βερσιόν που πιστεύαμε ότι η οικονομική κρίση και η κατάρρευση θα οδηγούσε στο τέλος της.
Φευ, ο λαϊκισμός είναι εδώ. Ζει και βασιλεύει και είναι πιο ισχυρός και πιο… μεγαλοπρεπής κι από τον τάφο της Αμφίπολης που αντέχει 2.300 χρόνια.
Αναγκαστικά η Ελλάδα μπήκε σε μια διαδικασία να γίνει σοβαρή χώρα. Η πίεση των μνημονίων και των δανειστών οδήγησαν τους πολιτικούς μας να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι τα γραφεία τους θα έπαυαν να είναι χώροι υποδοχής ψηφοφόρων και υλοποίησης ρουσφετιών.
Κάποιοι… Ταλιμπάν της πολιτικής, μεταξύ των οποίων και ο Σαμαράς αποφάσισαν ότι αν δεν άλλαζε η χώρα θα ερχόταν κάποια στιγμή η καταστροφή της. Ίσος γι’ αυτό τα τελευταία δύο χρόνια πάψαμε να μιλάμε για σκάνδαλα, για οικονομική αδιαφάνεια, για ρεμούλα και μίζες. Ίσως κάποιοι –έτσι θέλαμε να πιστεύουμε- πήραν χαμπάρι ότι ο λαϊκισμός, ο οποίος οδηγεί σε όλα αυτά τα φαινόμενα παρακμής- είχε τάσεις εξαφάνισης.
Δυστυχώς, ο λαϊκισμός είναι εδώ και αντεπιτίθεται. Με βουλευτές που κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να μη χάσουν τη θέση τους στη βουλή ή σε κάποιο υπουργικό γραφείο. Με δημάρχους και περιφερειάρχες που χαϊδεύουν την πιο άθλια συνδικαλιστική φάρα που γνώρισε ο τόπος. Με κόμματα που δίνουν επιταγές χωρίς αντίκρισμα και υπόσχονται τα πάντα σε όλους, ακόμη κι αν ξέρουν ότι ούτε το ένα στα 100 από αυτά που έταξαν δεν θα μπορέσουν να κάνουν.
Και με πολίτες που είτε το πιστεύουν και το υπηρετούν είτε λόγω ανάγκης, δέχονται να γίνουν μέρος αυτής της νέας συνωμοσίας κατά της πατρίδας.
Ο δεύτερος γύρος της μεταπολίτευσης είναι εδώ και όσοι νόμισαν ότι ξεμπερδέψαμε μια και καλή με το έγκλημα σε βάρος της χώρας γελαστήκαμε.
Η ΝΔ όπως και το ΠΑΣΟΚ έχουν ασφαλώς τις μεγαλύτερες ευθύνες για το λαϊκίστικο κράτος που στήθηκε τα προηγούμενα 40 χρόνια. Ευθύνονται για τους πολιτικούς που εξέθρεψαν στα κομματικά εργαστήριά τους. Και είναι υπεύθυνοι γιατί συνεχίζουν να δίνουν αυτή την «άθλια τροφή» στους πολίτες, αντί να συμβάλουν στο όραμα για την αναγέννηση της Ελλάδας. Για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και της δημόσιας διοίκησης. Για τον περιορισμό της κομματοκρατίας και της ρουσφετολογικής στελέχωσης του κράτους. Για τη μείωση της λαμογιάς και της φαυλότητας.
Πολλοί πίστεψαν ότι όσο ανεβαίνει το επίπεδο παιδείας μιας κοινωνίας εκλείπουν κι αυτά τα φαινόμενα. Όμως, στην Ελλάδα δυστυχώς ο λαϊκισμός έχει γερές βάσεις και δεν μπορεί ούτε η κρίση και τα μνημόνια να τον ξεριζώσουν. Και πέρα από τα εγκλήματα που έκανε η τρόικα με τα οικονομικά και τη λιτότητα, ίσως τελικά θα μπορούσε να πει κανείς χωρίς φόβο πως αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύραμε.
Μόνοι έπρεπε να κάνουμε όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις που μας διατάζουν να κάνουμε τώρα, αλλά αποδεικνυόμαστε ανίκανοι και για τα προφανή. Δηλαδή να φτιάξουμε ένα σύγχρονο δυτικό κράτος, κι όχι να συνεχίσουμε να ζούμε στη νεοελληνική κουτοπονηριά και μιζέρια.
Ως εκ τούτου δεν φταίει σε τίποτε ο Ντινόπουλος, η Δούρου ή ο Τσίπρας που πρωτοστατούν στη νέα αντεπίθεση του λαϊκισμού. Δε φταίνε οι ψεκασμένοι, οι Πολύδωρες ή ακόμη και οι δημοσιογραφάρες της σχολής των Αυτιάδων που πουλάνε την πραμάτεια τους.
Δεν φταίει τελικά ούτε ο πολίτης που έτσι έμαθε, έτσι κάνει, αυτούς βλέπει κι αυτούς μιμείται. Έχουμε το κράτος που αξίζουμε. Αν αλλάξουμε θα αλλάξει κι αυτό. Μέχρι τότε ας μην κλαίμε για τη δυστυχία μας. Μεταξύ κατεργαρέων… ειλικρίνεια.ANTINEWS
No comments:
Post a Comment