37 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ

Guardian: Η Κάλλας βίωσε σαν τραγωδία το χωρισμό της από τον Ωνάση

Η Μαρία Κάλλας, η Ελληνίδα ντίβα της όπερας, που είχε τόσο πάθος στη ζωή της, όπως και στην τέχνη, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1977. Ήταν 53 ετών. Η «ντιβίνα Κάλλας» ήταν το διεθνές σύμβολο της πριμαντόνα, τόσο για την ασύγκριτη φωνή της, όσο και για τη μακρά ερωτική της σχέση της με τον Έλληνα μεγιστάνα, Αριστοτέλη Ωνάση.

Η βρετανική εφημερίδα Guardian, ξεθάβει από το αρχείο του ό,τι αφορά τη ζωή της σπουδαίας ερμηνεύτριας. «Δεν είχε εμφανιστεί στη σκηνή τα τελευταία τέσσερα χρόνια (σσ. πριν από το θάνατό της). Φίλοι έλεγαν ότι η εμμονή με το βάρος της και οι συνεχείς δίαιτες την οδήγησαν στον πρόωρο θάνατο. Βασανιζόταν από προβλήματα βάρους σε όλη της τη ζωή. Στα 20 της ζύγιζε 95 κιλά. Στα 50 της έπρεπε να χάσει πάνω από 25 κιλά σε λίγες εβδομάδες, για να μπορεί να παίξει ρομαντικούς ρόλους», σημειώνει.

Ο στενός της φίλος λόρδος Χέαργουντ, διευθυντής της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας, περιέγραψε χθες ιστορίες για τις «υπερβολικές» εκρήξεις του ταμπεραμέντου της. Αλλά πρόσθεσε ότι «ο θρύλος της θα συνεχίσει να ζει. Ήταν πραγματικά μία σπουδαία καλλιτέχνις. Αμφιβάλλω, αν ποτέ θα υπάρξει άλλη σαν αυτή στις μέρες μας. Ήταν μοναδική. Ήταν πολύ καλύτερη στο πρόσωπο, από ό,τι στις ηχογραφήσεις. Οι ηχογραφήσεις δεν τη δικαιώνουν». Οπως είπε η Κάλλας ποτέ δεν τραγούδησε ιδιωτικά, ήταν «καλλιτέχνις της μεγάλης σκηνής».

Στη Βαρκελώνη, η σοπράνο Βικτόρια ντε λος Άνχελες ξέσπασε σε κλάματα στην είδηση του θανάτου της Μαρίας Κάλλας, συμπληρώνει ο Guardian. «Κάτι πολύ πολύ σημαντικό έφυγε, για τον κόσμο της μουσικής, την τέχνη, παρά τα όσα λέγονταν για εκείνης», είχε πει ο Λος Άνχελες.

Η Μαρία Κάλλας, κόρη ελληνοαμερικανού χημικού που λεγόταν Καλογερόπουλος, άρχισε τα πρώτα μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 8 ετών. Ήταν 15 όταν οι γονείς της χώρισαν. Τότε γύρισε στην Ελλάδα με τη μητέρα της και συνέχισε τις σπουδές της στο Ωδείο Αθηνών.

Από το ντεμπούτο της στην Βασιλική Όπερα της Αθήνας φαινόταν ότι παρά την εξαιρετική φωνή της, το βάρος της αποτελούσε εμπόδιο για τους πρώτους οπερετικούς ρόλους.

Η μεγάλη της επιτυχία οφείλεται εν μέρει και στην ενθάρρυνση του τότε συζύγου της, του Ιταλού βιομηχάνου Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι, με τον οποίο χώρισαν το 1959, έπειτα από 11 χρόνια.

Η φωνή της, με έκταση πάνω από τρεις οκτάβες, συνέπαιρνε τους λάτρεις της μουσικής, ενώ ήταν και εξαιρετική δραματική ηθοποιός, κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα το 1970, όταν πρωταγωνίστησε στη «Μήδεια» του Πιερ Πάολο Παζολίνι.

Αλλά η φήμη της ενισχύθει και μέσω από μία σειρά δραματικών γεγονότων, τόσο επί σκηνής, όσο και στη ζωή της, ιδιαίτερα λόγω της πολύχρονης σχέσης της με τον Αριστοτέλη Ωνάση -«τη μεγάλη αγάπη της ζωής μου», όπως η ίδια έλεγε.

«Εχανε κάποιες φορές τη φωνή της και κατέρρεε στη σκηνή, η μία μάλιστα ήταν και ενώπιον του ιταλού προέδρου. Δεν παντρεύτηκε ποτέ τον Ωνάση, γιατί όπως έλεγε "η αγάπη είναι πολύ καλύτερη όταν δεν είσαι παντρεμένος», τονίζει το άρθρο.

Δεν ένιωσε ποτέ κακία για τη Τζάκι Κένεντι και "πήρε απόφαση" το γάμο του Ωνάση με εκείνη. Ομως, ο Χάρολντ Ρόζενταλ, διευθυντής του περιοδικού «Opera», ανέφερε ότι το τέλος της σχέσης της με τον Ωνάση και ο γάμος του με την Κένεντι την «επηρέασε πολύ ψυχολογικά».

«Την επηρέασε πάρα πολύ. Ήταν μία περίπτωση της μουσικής της ζωής που επισκιάστηκε από την προσωπική της. Ήταν μία μεγάλη τραγωδία γιατί στη δεκαετία 1952 - 1962 λίγο πολύ είχε αναζωογονήσει την ιταλική όπερα», σημείωσε ο Ρόζενταλ.

Παρόλα αυτά, η κοκκινομάλλα ντίβα έμεινε στην επικαιρότητα και διατήρησε τη δημοφιλία της και κατά την απόσυρσή της από τη σκηνή για 8 χρόνια, μέχρι το 1973. Η σύντομη περιοδεία της στην Ευρώπη, όταν τραγούδησε στο κοινό για τελευταία φορά στο Παρίσι, ήταν ένας θρίαμβος, παρά τα προβλήματα στη φωνή της», τονίζει ο Guardian.

Η τελευταία εικόνα της Μαρίας Κάλλας δόθηκε από τον καλλιτεχνικό της διευθυντή, Μισέλ Γκλοτζ, μετά την κατάρρευσή της στο μπάνιο της και το θάνατό της στο κρεβάτι.

«Ήταν μία φωτογραφία από την Τραβιάτα την οποία είχε παίξει το 1956 στη Σκάλα του Μιλάνου. Το πρόσωπό της δεν είχε ούτε μία ρυτίδα...», είχε πει.  ethnos