αλαφροσημειώματα του λορνιόν

Δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η Ιστορία του χρέους της χώρας.Ειναι μια πολιτική των κομμάτων της μεταπολίτευσης, που είλικρινά την φιλοσοφία της δεν μπορώ να καταλάβω .Δηλαδή δανείζομαι για να τελειώσω το σπίτι μου ,η εχω κάποια άλλη ανάγκη που χρειάζεται να επουλωθεί, η δανείζομαι γιατί είναι της μόδας να ξοδεύω λεφτά που δεν είναι δικά μου ?.Το θέλει η μόδα το ζητά το κεφάλαιο ! Απορώ πως κυβερνήσεις μπήκαν στον ξέφρενο δανεισμό, με επιτόκια που οι πλούσιοι πλήθαιναν τον πλούτο τους. Εμείς φτάσαμε στο σημείο του παραλογισμού, δάνεια για να πληρώνουμε τους μισθούς χιλιάδων υπαλλήλων που δεν τους χρειαζόμασταν .Ετσι από μήνα σε μήνα με το κομματικό κράτος που ιδρύσαμε δανειζόμαστε μέχρι να μας πούνε στοπ, δεν έχει άλλο, γιατί δεν είστε φερέγγυοι .Εδώ έφτασε κατά που λένε ο κόμπος στο χτένι .Η ΕΕ γνώριζε περίπου την κατάντια μας αλλά δεν έκρουσε κώδωνα κινδύνου ,χάριν κοινοτικής αλληλεγγύης ως όφειλε, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο χείλος του κρημνού.Ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας η αλληλεγγύη της Ευρώπης αλλά μόνον στα λόγια μας στήριξαν ,ζητούντες την εφαρμογή του εγκριθέντος προγράμματος ανάκαμψης μας.Εχω μια ιδέα στον νού μου, να πως δηλαδή δεν υποστηρίχτηκε απο το ευρωπαικό συντηρητικό κλομπ ο πρωθ/ργός, λόγω ιδεολογίας.Αρκέστηκαν στα λόγια και τις αβρότητες και πιστεύω πως το εγγύς μέλλον θα δειξει που πάμε και πως πάμε. Τα λόγια συμπαθείας δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα.. Μας αφαιρέθηκε μέρος της κυριαρχίας μας ως κράτους. Τουλάχιστον ας εχουμε εσωτερική ειρήνη για να ξεπεράσουμε τις συμπληγάδες ,αποφεύγοντας χειρότερα δεινά. Λορνιόν.