Tίνος η πολιτική είναι αντιλαϊκή; Tου Διονυση Γουσετη / kathimerini

Tου Διονυση Γουσετη / diongus@otenet.gr Η Αριστερά δεν στηρίζει αντιλαϊκές πολιτικές, κραυγάζουν με ύφος κήνσορα και με υψωμένο δάχτυλο τα δύο αριστερά κόμματα. Δεν στηρίζουν, λένε, μέτρα που «ξεθεμελιώνουν την κοινωνική ασφάλιση» (Αυγή, 2/2/10). Το ξεθεμελίωμα όμως το στήριξαν οι ίδιοι με όλες τις δυνάμεις τους. Τις προτάσεις Σπράου τις περιγέλασαν. Το νομοσχέδιο Γιαννίτση το πολέμησαν δυναμικά, με διαδηλώσεις και καταλήψεις. Τις προτάσεις Αναλυτή τις απέρριψαν περιφρονητικά. Αν ο Σπράος, ο Γιαννίτσης και ο Αναλυτής είχαν εισακουστεί, τα ασφαλιστικά Ταμεία δεν θα ήταν σ’ αυτό το χάλι. Δεν στηρίζουν, λένε, τη «συρρίκνωση του εισοδήματος». Αλλά για τη συρρίκνωση αυτή έκαναν ό,τι μπορούσαν. Στήριξαν κάθε συντεχνία που εκβίασε την κυβέρνηση για προνόμια σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Στήριξαν τους υπεράριθμους (και γι’ αυτό αργόμισθους) υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σαμποτάρισαν κατ’ εξακολούθηση, άλλοτε με διαδηλώσεις για ψύλλου πήδημα, άλλοτε με καταλήψεις και άλλοτε με εμπρησμούς, τους επαγγελματίες και τους εργαζομένους του κέντρου των πόλεων. Συνέβαλαν στην υπονόμευση της διακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων σ’ ολόκληρη τη χώρα, στηρίζοντας τον αποκλεισμό, άλλοτε των λιμανιών από προνομιούχους λιμενεργάτες των 100.000 ευρώ και άλλοτε των δρόμων από ολίγους, επίσης προνομιούχους, αγρότες τους οποίους αναγόρευσαν αγροτική τάξη. Δεν στηρίζουν, λένε, τους περιορισμούς της «ιμπεριαλιστικής νεοφιλελεύθερης Ε.Ε.». Δεν αντέδρασαν, όμως, στον ανεύθυνο συνεχή δανεισμό από τους «ιμπεριαλιστές». Αντίθετα, απαιτούσαν όλο και μεγαλύτερη εκταμίευση του Δημοσίου με διάφορα αντιπαραγωγικά αιτήματα, όπως τη χρηματοδότηση της υπερχρεωμένης Ολυμπιακής, του ζημιογόνου ΟΣΕ και όλων των χρεοκοπημένων εταιρειών, όπως ΛΑΡΚΟ, ΠΥΡΚΑΛ κ.λπ. Και στην ερώτηση πού θα βρεθούν τα χρήματα, απαντούσαν απλοϊκά: «Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο». Το ποιος θα πληρώσει φάνηκε τελικά. Δεν ισχυρίζομαι ότι για το σημερινό χάλι υπαίτια είναι τα κόμματα της Αριστεράς, αφού δεν κυβέρνησαν. Ισχυρίζομαι πως έκαναν παν το δυνατόν για να το πετύχουν. Το πόσο είναι συνυπεύθυνα συζητείται, αλλά δεν εξαρτάται παρά μόνο από τον βαθμό αποτελεσματικότητας της δράσης τους. Προσωπικά πιστεύω ότι η αποτελεσματικότητά τους δεν ήταν αμελητέα. Οι δυνατές κραυγές και οι δυναμικές ενέργειες, ιδιαίτερα απέναντι σε κυβερνήσεις άβουλες και διεφθαρμένες, επηρεάζουν τόσο τη γνώμη των πολιτών, όσο και τις κυβερνητικές αποφάσεις. Στην πραγματικότητα οι πολιτικές των αριστερών κομμάτων ήσαν και παραμένουν αμετανόητα αντιλαϊκές. Εβλαψαν και βλάπτουν τις παραγωγικές δυνάμεις και τα συμφέροντα εκείνων ακριβώς των κοινωνικών τάξεων, για τις οποίες υποτίθεται ότι αγωνίζονται. Αν κατέβαινε ο Μαρξ, θα τους φραγγέλωνε.